หลินหว่านเออร์ส่ายหน้าอย่างห่อเหี่ยว พลางพึมพา : “ไม่มีเบาะแสอื่นๆแล้ว รู้เพียงแค่เขาชื่อเย่เฉิน”
ผู้อาวุโสใช้ปลายลิ้นแตะที่เพดาน : “คนที่ชื่อเย่เฉินทั้งหมด ข้อมูลอยู่ในนี้แล้ว ถ้าหากเขาไม่ได้โกหก ถ้าอย่างนั้นเขาจะเป็นคนจีนโพ้นทะเลหรือเปล่าครับ? ถึงแม้ว่าจะชื่อเย่เฉิน ก็เป็นคนจีนเหมือนกันแต่ถือสัญญาติอื่น?”
หลินหว่านเออร์ว่า : “เขาบอกแล้วว่าเขาเป็นคนหัวเซี่ย แต่ก็ไม่ได้ตัดสถานการณ์ที่คุณบอกออกไปนะ เพราะถึงอย่างไรการยอมรับของมาตุภูมิของคนจีนโพ้นทะเลหลายๆคนแข็งแกร่งมากเช่นกัน กับข้างนอกก็พูดว่าตัวเองเป็นคนหัวเซี่ย แต่ถ้าหากเป็นแบบนั้น ประเทศเป็นสองร้อยกว่าประเทศในโลกนี้ ฉันก็คงทำได้เพียงงมเข็มในมหาสมุทรแล้ว.....”
พูดมาถึงตรงนี้แล้ว หลินหว่านเออร์ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่ยอม แล้วเอ่ยถามกับผู้อาวุโส : “จะเป็นไปได้แบบหนึ่งไหมคะ สถานะของเขาที่อยู่ในระบบจะถูกสร้างรหัสลับเอาไว้?”
“สร้างรหัสลับ?” ผู้อาวุโสขมวดคิ้วขึ้น พลางเอ่ยพูดขึ้นมา : “สถานการณ์ที่เพิ่มรหัสเข้ามานั้นก็มีอยู่จริงๆ คนที่มีสถานะพิเศษ ข้อมูลที่เกี่ยวข้องจะถูกสร้างรหัสลับขึ้นมา ไม่เพียงแค่เพื่อเป็นการรับประกันว่าข้อมูลเหล่านี้ที่สร้างรหัสขึ้นมาจะไม่ถูกสืบค้นออกมา ในระบบก็ไม่สามารถเอาเนื้อหาของรหัสลับออกมาได้ด้วย”
หลินหว่านเออร์เอ่ยถามเขา : “โดยทั่วไปแล้วตรรกะการเพิ่มรหัสลับเป็นอย่างไรคะ?”
ผู้อาวุโสกล่าว : “ที่ผมรู้ ตรรกะการเพิ่มรหัสลับมีอยู่สองแบบ แบบที่หนึ่งคือ ข้อมูลสถานะของเขาจะถูกลบออกจากระบบทั้งหมด แล้วจะเอาข้อมูลมาบันทึกอยู่ในระบบที่แยกออกจากกัน ระยะหลังก็จะไม่สามารถเชื่อมต่อใดๆกับอินเตอร์เน็ตได้ นั่นก็คือ ข้อมูลที่แท้จริงของเขาจะเก็บบันทึกเอาไว้เพียงแค่ในระบบในระยะหลังเท่านั้น ภายนอกใครก็จะไม่สามารถสืบหาเบาะแสใดๆได้ ;”
“แบบนี้ โดยพื้นฐานแล้วเป็นการระงับการค้นหาของคนอื่นในรูปแบบของการหว่านแห และเหมือนกับคุณแบบนี้ หากจำเป็นที่จะต้องใช้ระบบนี้ค้นหาสถานการณ์ของใครคนหนึ่งท่ามกลางผู้คนที่มากมาย เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะรู้หมายเลขบัตรประชาชนของเขา ถ้าหากคุณรู้หมายเลขบัตรประชาชาของเขา ก็เท่ากับว่าคุณควบคุมข้อมูลที่แท้จริงของเขาได้แล้ว แบบนี้คุณเองก็ไม่จำเป็นต้องใช้ระบบนี้เพื่อไปหว่านแหแล้ว”
หลินหว่านเออร์เอ่ยพูดขึ้นอย่างทอดถอนใจ :“พูดแบบนี้ วิธีการสร้างรหัสลับก็เป็นวิธีที่ฉลาดมากเลย คนที่ไม่ค่อยรู้จักและเข้าใจเขาก็จะหาเขาในระบบไม่เจอ คนที่เข้าใจเขาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหาข้อมูลในระบบของเขาได้อีก ต่อให้เป็นคนที่รู้จักเขามาหา ใส่ชื่อและหมายเลขบัตรประชาชนของเขา ผลลัพธ์ที่แท้จริงออกมา ก็หาเบาะแสอะไรไม่ได้อยู่ดี”
“ใช่ครับ”ผู้อาวุโสพยักหน้าลงแล้วเอ่ยขึ้น : “บางคนที่มีสถานะที่พิเศษมากๆ จะใช้วิธีนี้เพื่อเป็นการปิดบัง แบบนี้สามารถทำให้คนหนึ่งคนจะทำอะไรโดยไม่สนใจว่าใครจะเป็นอย่างไรได้เลยจริงๆ ทุกอย่างล้วนแต่เป็นความจริง แต่ทุกอย่างก็ทำให้คนที่มีความตั้งใจต่อเขาไม่สามารถหาหลักฐานข้อมูลได้เลย ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...