ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5088
ว่าแล้วผู้อาวุโสก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “คนแบบนี้ ใช้สถานะของตัวเอง ไม่เพียงแค่ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนอื่นสืบหาได้ อีกทั้งการใช้ชีวิตก็จะไม่ได้รับผลกระทบใดๆด้วย”
“เนื่องจากว่านอกจากที่ผมบอกไปเมื่อครู่นี้ จำเป็นจะต้องอาศัยชื่อกับหมายเลขบัตรประชาชนถึงจะสามารถค้นหาข้อมูลเขาได้ เอกสารข้อมูลทั้งหมดของเขา ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นช่องทางในการสืบค้นเพียงทางเดียว ;”
“อย่างเช่น ตำรวจค้นหาบัตรประจำตัวประชาชนของเขา เพียงแค่ตำรวจใช้อุปกรณ์ในการอ่านบัตรประชาชนของเขา ก็จะสามารถหาข้อมูลของเขาในระบบได้ แบบนี้ ตำรวจก็จะไม่พบความผิดปกติใดๆ ;”
“ถ้าหากเขาอยากจะนั่งเครื่องบิน เพียงแค่ตอนที่เขาซื้อตั๋วใช้เพียงแค่ชื่อและบัตรประจำตัวประชาชนที่ถูกต้อง ถือเพียงบัตรประชาชนก็สามารถเช็คอินขึ้นเครื่องได้อย่างราบรื่นแล้ว;”
“ถ้าหากเขาอยากจะออกนอกประเทศ นั่นก็ใช้ชื่อและพาสปอร์ตของเขาในการจองตั๋ว ถึงตอนนั้นใช้เพียงแค่พาสปอร์ตของเขาก็สามารถออกจากด่านไปได้อย่างราบรื่น ;”
“แต่ถ้าหากใครอยากจะเอาข้อมูลที่เขาเช็คอินเครื่องบินไปสืบข้อมูลในทางกลับกันนั้นก็จะไม่สามารถหาเจอ ถ้าหากคุณอยากจะค้นหาว่ามีคนชื่อเย่เฉินขึ้นเครื่องบินในประเทศหรือเปล่า แต่คุณรู้เพียงแค่ชื่อของเขา ข้อมูลของเขาก็จะไม่ปรากฏออกมาเช่นกัน”
คิ้วทั้งสองข้างที่เหมือนกับใบหลิวของหลินหว่านเออร์ขมวดเข้าหากันอยู่ตรงกลาง แสดงอาการที่ดูจริงจังและเป็นกังวลออกมา
ลังเลอยู่ชั่วครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามผู้อาวุโสขึ้น : “ไม่ว่าคนที่ฉันต้องการจะหาเป็นแบบหนึ่งหรือแบบที่สอง จากตำแหน่งของคุณและกำลังคนของคุณแล้ว สามารถสืบหาข้อมูลเหล่านี้ที่ถูกซ่อนเอาไว้ได้หรือเปล่าคะ?”
ได้ยินหลินหว่านเออร์เอ่ยถาม ผู้อาวุโสเม้มปาก เอ่ยขึ้นอย่างทอดถอนใจ : “คุณหนู ความจริงเบื้องหลังเรื่องนี้ ยังมีตรรกะพื้นฐานที่ยุ่งยากมากอีกอย่างหนึ่ง”
หลินหว่านเออร์คิดแล้วจึงเอ่ยถามขึ้น : “จะต้องมีคนที่มีสิทธิในการอ่านฐานข้อมูลทั้งหมดนี่ใช่ไหมคะ?”
ผู้อาวุโสหัวเราะออกมาอย่างทำตัวไม่ถูก : “คุณหนู คนที่มีสิทธินั้นมีน้อยมากๆ มือเดียวก็สามารถนับได้แล้ว อีกทั้งบุคคลเหล่านี้ ไม่มีทางที่จะยอมปล่อยข้อมูลให้กับคนที่ไม่มีสิทธิเป็นอันขาดอยู่แล้ว ดังนั้นทางนี้ผมไม่สามารถเดินไปได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว” หลินหว่านเออร์พยักหน้าลง รู้ว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรู้ข้อมูลจากมือของคนที่มีสิทธิในการอ่านฐานข้อมูล
ดังนั้นเธอจึงครุ่นคิดอยู่นาน แล้วจู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามขึ้น : “ใช่สิ ถ้าหากคนๆนึงไม่ได้ถูกซ่อนสถานะเอาไว้มาตั้งแต่เกิด ถ้าอย่างนั้นข้อมูลก่อนที่เขาจะถูกซ่อนยังจะสามารถหาได้ไหมคะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...