ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5090
ว่าแล้ว หลินหว่านเออร์มองดูรูปถ่ายขายดำที่ถ่ายเอาไว้ก่อนเข้าเรียนชั้นประถมของเย่เฉิน แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ฉันดูแล้วเด็กคนนี้ เหมือนกับเย่เฉินคนที่ฉันกำลังหาตัวอยู่ เชื่อมต่อกับชื่อเองก็คือเย่เฉินเหมือนกัน ฉันคาดการณ์ไว้ว่าจะเป็นเขา”
“ไม่น่าจะเป็นไปได้?” ผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นมาโดยจิตใต้สำนึก : “20ปีก่อน เย่ฉางอิงกับอานเฉิงซีประสบอุบัติเหตุที่จินหลิง สองสามีภรรยาเสียชีวิตทั้งคู่ เย่เฉินที่อายุ8ขวบก็หายตัวไป จนถึงตอนนี้ที่อยู่ก็ยังไม่ชัดเจน ไม่ว่าตระกูลเย่หรือตระกูลอาน หลายปีมานี้ก็ตามหาเด็กคนนี้ แต่ไม่มีข่าวคราวใดๆมาโดยตลอด ความสามารถของทั้งสองตระกูลนี้แข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะตระกูลอาน ร่ำรวยแทบจะเทียบเท่ากับประเทศ พวกเขาหาเด็กไม่เจอ เป็นไปไม่ได้ที่จะยังอยู่ในโลกนี้”
หลินหว่านเออร์เอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “ถ้าหากเป็นไปตามที่คุณพูดเมื่อกี้ สถานะของเย่เฉินคนนี้ก็จะถูกซ่อนเอาไว้ตามวิธีที่สอง นั่นไม่ใช่ว่าไม่มีคนสามารถหาได้เหรอ? ต่อให้ร่ำรวยมหาศาลแล้วยังไงคะ? เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับข้อมูลที่อยู่ในมือของคนที่มีเพียงน้อยนิดแบบนั้น”
ผู้อาวุโสได้ยินการวิเคราะห์ของหลินหว่านเออร์แล้ว ก็อดที่จะพยักหน้าลงด้วยไม่ได้ : “คุณหนูพูดถูก มีความเป็นไปได้แบบนี้จริงๆ!”
แล้วจู่ๆหลินหว่านเออร์ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ชี้ไปยังหมายเลขบัตรประจำตัวประชาชนของพื้นที่เย่นจิงของเย่เฉินที่อายุแปดขวบ พลางเอ่ยขึ้น : “ใช่แล้ว ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่า ถ้าหากวิธีสร้างรหัสลับแบบที่สอง มีชื่อและหมายเลขประจำตัวประชาชนในขณะเดียวกันก็สามารถหาข้อมูลการสร้างรหัสได้ใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยฉันหาชื่อของเย่เฉินหน่อยสิคะ ประกอบกับหมายเลขบัตรประชาชนนี้ ดูว่าหาผลลัพธ์อะไรออกมาได้บ้าง”
“ได้ครับ!”ผู้อาวุโสเองก็ตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง จึงเปิดในส่วนผู้ที่อยู่เบื้องหลังของคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คขึ้นมาทันที แล้วกรอกชื่อและหมายเลขบัตรประชาชนเดิมของเย่เฉินลงไป
หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็รอดูผลลัพธ์กันด้วยความรอคอย กลับพบว่า ในระบบมีข้อมูลหนึ่งปรากฏขึ้นมา และยังเป็นไฟล์ของเย่เฉินตอนแปดขวบที่หายตัวไปอีกด้วย
หลินหว่านเออร์ขมวดคิ้วขึ้น : “ทำไมยังหาไม่ได้อีก? หรือว่ามีคนเปลี่ยนสถานะใหม่ให้เขา?”
เรื่องนี้ ผู้อาวุโสเอ่ยพูดขึ้นมา : “ถ้าหากมีคนเปลี่ยนสถานะให้เขา ข้อมูลก่อนหน้านี้จะต้องหาออกมาไม่ได้อย่างแน่นอน จะต้องหาชื่อและหมายเลขบัตรประชาชนใหม่ของเขาถึงจะสามารถหาออกมาได้”
หลินหว่านเออร์ขมวดคิ้วขึ้นพลางว่า : “ถ้าหากมีคนช่วยให้เขาไปตั้งถิ่นฐานต่างเมือง ทำทะเบียนบ้านใหม่และข้อมูลของสถานะที่ต่างเมือง ถ้าอย่างนั้นเขาถูกสถานะสร้างรหัสลับจริงๆ ก็ไม่ใช่สถานะที่หายตัวไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่เป็นสถานะใหม่หลังจากที่หายตัวไป”
พูดมาถึงตรงนี้แล้วนั้น หลินหว่านเออร์ก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “ฉันเข้าใจแล้ว....20ปีก่อน หลังจากที่เย่เฉินหายตัวไป มีคนซ่อนที่อยู่ของเขา แล้วให้สถานะใหม่กับเขา แล้วก็ซ่อนข้อมูลของสถานะใหม่ของเขาด้วย ดังนั้น เย่เฉินตอนอายุ8ขวบจึงหายตัวไป เย่เฉินคนใหม่ หรือบางทีเย่เฉินอาจจะเปลี่ยนเป็นชื่ออื่น และปรากฏอยู่ในสถานที่แห่งใหม่ เช่นนี้ นอกจากคนที่สร้างรหัสลับของข้อมูลเขาคนนั้น คนอื่นก็ไม่สามารถหาเขาเจอ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...