ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5091

ผู้อาวุโสลังเลอยู่พักหนึ่ง ก็ยังเอ่ยพูดขึ้น : “คุณหนู ตอนนี้ยังจะมั่นใจ100%ไม่ได้ ว่าเย่เฉินที่คุณต้องการหาก็คือเย่เฉินคนนี้! ถ้าหากเย่เฉินคนนี้หายสาบสูญไป กับคนนั้นที่คุณหาอยู่เพียงแค่คล้ายกัน นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะถูกการคาดเดาแบบนี้ทำให้ไปผิดทางหรือ? ถึงอย่างไรหน้าตาของเด็กๆก็ยังไม่ได้ถือว่าโตนัก เหมือนกับใครคนหนึ่งก็เป็นเรื่องปกติเหมือนกัน แต่เป็นไปได้มากที่ผ่านช่วงวัยรุ่นไปแล้ว ก็จะจะพัฒนาไปในอีกทิศทางที่แตกต่างไปจากเดินเลยก็ได้”

หลินหว่านเออร์พยักหน้าลง แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ที่คุณพูดก็มีเหตุผล ถึงแม้ว่าลางสังหรณ์จะบอกฉัน ว่าเย่เฉินที่ฉันต้องการหา ควรจะเป็นเย่เฉินที่หายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน! แต่เรื่องแบบนี้ ก็ไม่สามารถเชื่อลางสังหรณ์มากเกินไปได้ อาศัยเพียงแค่รูปถ่ายในวัยเด็กเพื่อมายืนยันนั้นก็ดูจะรีบร้อนเกินไปจริงๆ”

คิดแล้วนั้น เธอก็กระพริบตาลง นึกอะไรขึ้นมาได้ หัวเราะพลางเอ่ยขึ้นมา : “ใช่แล้ว คุณสามารถช่วยหาข้อมูลของเย่ฉางอิงและอานเฉิงซีออกมาให้ได้ไหมคะ?”

ผู้อาวุโสว่า : “เย่ฉางอิงได้ครับ แต่อานเฉิงซีไม่ได้ เพราะว่าอานเฉิงซีสัญชาติอเมริกา หาก็หาได้เพียงแค่หลังจากที่เธอแต่งงานกับเย่ฉางอิง ข้อมูลที่ทิ้งเอาไว้กับทางการที่หัวเซี่ย”

“ไม่เป็นไรค่ะ” หลินหว่านเออร์เอ่ยขึ้น : “ฉันเพียงแต่ต้องการรูปของพวกเขาก็พอ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหา”ผู้อาวุโสรีบเอาข้อมูลของเย่ฉางอิงและอานเฉิงซีที่อยู่ในระบบออกมาอีกครั้ง

ตอนที่หลินหว่านเออร์เห็นรูปของเย่ฉางอิง รูปถ่ายขาวดำที่ดูหล่อเหลารูปนั้น คิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นก็คลายออกในทันใด!

เธออดที่จะตีมือและหัวเราะด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ : “ฮ่าๆ ลางสังหรณ์ของฉันถูกต้องแล้วล่ะ! เป็นเขาจริงๆ! เย่เฉินคนนั้นที่ฉันตามหา หน้าเหมือนกับเย่ฉางอิงคนนี้เลย!”

“คุณหนู เย่เฉินคนนั้นที่คุณเห็น หน้าตาเหมือนกับเย่ฉางอิงเลยอย่างนั้นหรือ?!”

เวลานี้ผู้อาวุโสมีใบหน้าที่ดูเหลือเชื่อ

หลินหว่านเออร์พยักหน้าลงเล็กน้อย พลางเอ่ยขึ้นมานิ่งๆ : “พูดไม่ได้ว่าเหมือนกัน100% แต่อย่างน้อยๆก็90%”

“90%.....”ผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นมาอย่างตกตะลึง : “ถ้าหากเป็นแบบนี้ ก็คงไม่น่าผิดพลาดแล้วล่ะครับ ผู้ใหญ่ทั้งสองคนหน้าตาเหมือนกันแบบนี้ มาเชื่อมกับชื่อของคนนั้นชื่อเย่เฉินอีก จะต้องไม่มีปัญหาอะไรอย่างแน่นอน....”

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็อดที่จะพึมพำขึ้นไม่ได้ : “ถ้าอย่างนั้น....ถ้าอย่างนั้นนี่ก็หมายความว่า....ลูกชายของฉางอิงกับเฉิงซียังมีชีวิตอยู่?!”

หลินหว่านเออร์กวาดความทุกข์ก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว หัวเราะพลางเอ่ยขึ้น : “ไม่เพียงแค่มีชีวิตอยู่เท่านั้นนะคะ ยังมีชีวิตที่ดีอีกด้วย! ความสามารถของเขาแข็งแกร่งมาก ทหารม้ากล้าขององค์กรพั่วชิงอยู่ตรงหน้าเขา ก็เหมือนกับแครอทที่กองอยู่บนเขียง ไม่มีความสามารถตอบโต้ใดๆ ทำให้รู้สึกประทับใจมากจริงๆ”

“เป็นเช่นนั้นจริงๆ?!”ผู้อาวุโสตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก เอ่ยพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่มีความตื่นเต้น : “ดี! ดีจริงๆ! ระดับความเก่งของฉางอิงกับเฉิงซี ในช่วงอายุตอนนั้น ผมเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน! ตอนนั้นทั้งสองคนก็มาตายไปก่อนวัยอันควร ผมเองก็รู้สึกเสียดายแทนทั้งสองคนเหมือนกัน คิดไม่ถึงเลยว่าลูกชายของทั้งสองคนจะไม่เพียงแค่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ยังเก่งขนาดนี้อีกด้วย ไม่มีอะไรที่ทำให้สบายใจได้เท่านี้อีกแล้ว! ลูกของมังกร ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริงๆ!”

พูดมาถึงตรงนี้แล้ว ผู้อาวุโสก็อดที่จะทอดถอนใจออกมาไม่ได้ : “นี่.....นี่ช่างเหลือเชื่อจริงๆ....ทั้งสองตระกูลตามหามาหลายปีขนาดนี้ก็หาเด็กไม่เจอ หลุดพ้นออกมาจากรากฐานของทั้งสองตระกูลนี้ และยังมีความสามารถขนาดนี้อีก ไม่เข้าใจเลยจริงๆ.....”

หลินหว่านเออร์หัวเราะ : “เขาก็มีชะตากรรมของเขา อีกทั้งยังเป็นชะตากรรมที่ยอดเยี่ยมมากอีกด้วย”

ผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ : “น่าสงสัยจริงๆ ว่าเขาทำได้อย่างไรกัน”

หลินหว่านเออร์พยักหน้าลง และพูดอย่างตรงไปตรงมา : “ฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน....แม้กระทั่งอยากจะสอดรู้สอดเห็นเสียด้วยซ้ำ.....”