ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5092
ว่าแล้ว เธอก็อดที่จะพึมพำออกมาไม่ได้อีก : “ใช่แล้ว เขาสามารถตามฆ่าองค์กรพั่วชิงไปได้ตลอดทางจนถึงยุโรปเหนือได้ ไม่เพียงแค่แสดงให้เห็นว่าเขาควบคุมเบาะแสบางอย่างขององค์กรพั่วชิงได้เพียงเท่านั้น อีกทั้งยังมีความแค้นที่ลึกซึ้งกับองค์กรพั่วชิงมากอีกด้วย!”
เพิ่งจะสิ้นเสียง หลินหว่านเออร์ก็ลุกขึ้นยืน มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น : “ฉันรู้แล้ว! การตายของพ่อแม่เขาจะต้องเกี่ยวข้องกับองค์กรพั่วชิงอย่างแน่นอน! เขาจะต้องไปหาองค์กรพั่วชิงเพื่อแก้แค้นให้พ่อแม่! เหมือนกันกับฉัน ฉันเองก็จะไปหาพวกเขาเพื่อแก้แค้นให้พ่อเหมือนกัน!”
ผู้อาวุโสเอ่ยพูดขึ้นมาด้วยจิตใต้สำนึก : “ฉางอิงและเฉิงซีตอนนั้นตายจากน้ำมือขององค์กรพั่วชิง?! ถ้าหากเย่เฉินต้องการจะเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิง ทำไมถึงไม่ไปทำความรู้จักกับคุณปู่ คุณตาของเขาล่ะ? สองตระกูลนี้ความสามารถไม่ธรรมดา จะต้องสามารถช่วยเขาได้ไม่น้อยอย่างแน่นอน.....”
หลินหว่านเออร์ส่ายหน้า แล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “จัดการกับองค์กรพั่วชิง ถ้าหากมีเพียงแค่เงิน ต่อให้มีเงินมาdก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ! ถึงแม้ว่าจะเป็นตระกูลรอธส์ไชลด์ ก็ไม่เพียงพอที่จะมาอยู่ตรงหน้าองค์กรพั่วชิง องค์กรพั่วชิงกลัวการเปิดเผยตัวเองมากที่สุดมาตลอด ดังนั้นการดำเนินการจึงดูเงียบๆตลอดมา มิเช่นนั้น พวกเขาก็สามารถทำให้ทุกคนของตระกูลรอธส์ไชลด์หายไปได้ในชั่วข้ามคืน ต่อให้พวกเขามีทรัพย์สินเป็นหลายหมื่นล้านดอลลาร์แล้วจะอย่างไรได้? มีเงิน ก็จะต้องมีชีวิตที่จะสามารถใช้เงินได้ด้วยถึงจะถูก!”
ผู้อาวุโสมีอาการตกตะลึง พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นมา : “คุณพูดถูก....เงินไม่ใช่อันดับแรก ความสามารถต่างหากถึงจะใช่”
หลินหว่านเออร์หัวเราะออกมาเล็กน้อย มองผู้อาวุโสพลางกำชับ : “ใช่แล้ว เรื่องนี้ คุณจะบอกใครไม่ได้เป็นอันขาดนะคะ โดยเฉพาะคนของตระกูลเย่!”
ผู้อาวุโสอดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้ : “คุณหนู สามารถให้ผมเปิดเผยกับเย่โจงฉวนของตระกูลเย่ได้หรือเปล่าครับ? ผมกับเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาหากเด็กคนนี้มาเป็นยี่สิบปีแล้วเหมือนกัน.....”
หลินหว่านเออร์ส่ายหน้า : “ยังไม่ต้องเป็นการชั่วคราวก่อนดีกว่าค่ะ สถานการณ์ของเย่เฉินพิเศษ ตอนนี้ก็มาเกิดความขัดแย้งกับองค์กรพั่วชิงขึ้นมาอีก ถ้าหากคนของตระกูลเย่รู้ ไปตามหากันอย่างครึกโครม ไม่น่าว่าจะเป็นการหาเรื่องมาใส่ตัวเองก็ได้ คุณเองก็ไม่อยากเห็นตระกูลเย่ถูกองค์กรพั่วชิงจับตามองหรอกใช่ไหมคะ?”
ผู้อาวุโสรีบเอ่ยถามขึ้น : “คุณหนู คุณวางแผนเอาไว้ว่าจะไปหาที่ไหน?”
หลินหว่านเออร์ยิ้ม : “ก็ต้องไปที่จิงหลิงอยู่แล้ว นั่นคือสถานที่ที่เขาหายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน เบาะแสทุกอย่าง จะต้องเริ่มต้นหาจากที่นั่น!”
ผู้อาวุโสเอ่ยพูดขึ้นมาด้วยจิตใต้สำนึก : “ตระกูลเย่ ตระกูลอานก็เริ่มต้นจากที่จินหลิง หาจนทั่วโลกแล้วก็ไม่พบ ผมดูแล้ว ความเป็นได้ที่จินหลิงดูจะประจวบเหมาะมีมากที่สุด”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...