ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5098

ถึงตอนนั้น เครื่องบินของตระกูลเฟ่ยก็จะรับพวกป้าหลี่ทั้งสามคนมาที่นิวยอร์ก ส่วนเย่เฉินเองก็พาเซียวชูหรันและแม่ยายหม่าหลันขึ้นเครื่องบินลำเดียวกันที่นิวยอร์กแล้วกลับเมืองจินหลิงไปด้วยกัน

เพื่อให้แน่ใจสถานการณ์การฟื้นฟูของหม่าหลัน จึงแจ้งกับหม่าหลันให้เตรียมตัวเอาไว้ เย่เฉินจึงโทรหาเธอโดยเฉพาะ

โทรติดแล้ว หม่าหลันก็พูดออกมาขณะกำลังกิน พลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจ : “อาลูกเขย ทำไมโทรมาหาแม่เวลานี้ล่ะ?”

เย่เฉินหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น : “แม่ฟื้นฟูได้เป็นอย่างไรบ้างครับ?”

หม่าหลันหัวเราะ : “ดีมากเลย ดีมากๆ เป่าฮื้อหูฉลาม ปลิงทะเลถังเช่า บำรุงดียิ่งเสียกว่านักกีฬาฟุตบอลเสียอีก เทคนิคทางการแพทย์ของหมอที่นี่เก่งมาก ขาของแม่ฟื้นฟูได้ดีมากเลยล่ะ”

เย่เฉินว่า : “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยครับ ชูหรันทางนี้จบการศึกษาแล้ว พวกเราวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้เช้าจะคืนห้องแล้วไปนิวยอร์ก หลังจากที่รับแม่แล้ว พวกเราก็จะกลับเมืองจินหลิงด้วยกัน”

“กลับเมืองจินหลิง?” น้ำเสียงของหม่าหลันดูหดหู่ขึ้นมาทันที : “ลูกเขย กลับเมืองจินหลิงไม่มีความหมายแล้ว ขาแม่เดินไม่สะดวก การใช้ชีวิตยังต้องสร้างความยุ่งยากให้พวกเธอเลย ถ้าไม่อย่างนั้นก็กลับไปกับชูหรันก่อน แม่อยู่รักษาต่อที่นี่อีกซักสองสามวัน รักษาหายแล้วค่อยกลับ!”

เย่เฉินรู้สึกจนปัญญาขึ้นมา

เย่เฉินหัวเราะ พลางกำชับเธอ : “แม่ พรุ่งนี้ถ้าหากชูหรันมองเห็นว่าขาแม่มีปัญหา แม่ก็บอกว่าตอนที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ทันระวังสะดุดล้มเข้า แผลเก่าก่อนหน้านี้ยังไม่หายดี หลังจากนั้นก็เกิดซ้ำขึ้นมาอีก อย่าพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นใสนคุกเด็ดขาด เลี่ยงที่จะทำให้เธอรู้สึกแย่”

“โอเคๆ” หม่าหลันตอบรับ หัวเราะพลางเอ่ยขึ้นมา : “เธอไม่มาสั่งกำชับแม่ แม่เองก็ไม่พูดความจริงกับชูหรันอยู่แล้ว ถ้าหากให้รู้ว่าฉันแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ให้คนมาทำให้ขาหักเขา ชื่อเสียงในชีวิตนี้ของฉันก็ถูกทำลายไปหมดแล้วสิ?”

เมื่อเย่เฉินได้ยินชื่อนี้ว่าแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา แต่กลับทำได้เพียงหัวเราะออกมา : “แม่พูดถูกครับ”

หม่าหลันหัวเราะเหอๆแล้วเอ่ยขึ้นมา : “เอาล่ะ พรุ่งนี้กี่โมง เธอบอกแม่มา เสร็จแล้วแม่จะบอกกับหมอแล้วก็พยาบาล ให้พวกเขาไปส่งที่สนามบิน”