ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5098
ถึงตอนนั้น เครื่องบินของตระกูลเฟ่ยก็จะรับพวกป้าหลี่ทั้งสามคนมาที่นิวยอร์ก ส่วนเย่เฉินเองก็พาเซียวชูหรันและแม่ยายหม่าหลันขึ้นเครื่องบินลำเดียวกันที่นิวยอร์กแล้วกลับเมืองจินหลิงไปด้วยกัน
เพื่อให้แน่ใจสถานการณ์การฟื้นฟูของหม่าหลัน จึงแจ้งกับหม่าหลันให้เตรียมตัวเอาไว้ เย่เฉินจึงโทรหาเธอโดยเฉพาะ
โทรติดแล้ว หม่าหลันก็พูดออกมาขณะกำลังกิน พลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจ : “อาลูกเขย ทำไมโทรมาหาแม่เวลานี้ล่ะ?”
เย่เฉินหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น : “แม่ฟื้นฟูได้เป็นอย่างไรบ้างครับ?”
หม่าหลันหัวเราะ : “ดีมากเลย ดีมากๆ เป่าฮื้อหูฉลาม ปลิงทะเลถังเช่า บำรุงดียิ่งเสียกว่านักกีฬาฟุตบอลเสียอีก เทคนิคทางการแพทย์ของหมอที่นี่เก่งมาก ขาของแม่ฟื้นฟูได้ดีมากเลยล่ะ”
เย่เฉินว่า : “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยครับ ชูหรันทางนี้จบการศึกษาแล้ว พวกเราวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้เช้าจะคืนห้องแล้วไปนิวยอร์ก หลังจากที่รับแม่แล้ว พวกเราก็จะกลับเมืองจินหลิงด้วยกัน”
“กลับเมืองจินหลิง?” น้ำเสียงของหม่าหลันดูหดหู่ขึ้นมาทันที : “ลูกเขย กลับเมืองจินหลิงไม่มีความหมายแล้ว ขาแม่เดินไม่สะดวก การใช้ชีวิตยังต้องสร้างความยุ่งยากให้พวกเธอเลย ถ้าไม่อย่างนั้นก็กลับไปกับชูหรันก่อน แม่อยู่รักษาต่อที่นี่อีกซักสองสามวัน รักษาหายแล้วค่อยกลับ!”
เย่เฉินรู้สึกจนปัญญาขึ้นมา
เย่เฉินหัวเราะ พลางกำชับเธอ : “แม่ พรุ่งนี้ถ้าหากชูหรันมองเห็นว่าขาแม่มีปัญหา แม่ก็บอกว่าตอนที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ทันระวังสะดุดล้มเข้า แผลเก่าก่อนหน้านี้ยังไม่หายดี หลังจากนั้นก็เกิดซ้ำขึ้นมาอีก อย่าพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นใสนคุกเด็ดขาด เลี่ยงที่จะทำให้เธอรู้สึกแย่”
“โอเคๆ” หม่าหลันตอบรับ หัวเราะพลางเอ่ยขึ้นมา : “เธอไม่มาสั่งกำชับแม่ แม่เองก็ไม่พูดความจริงกับชูหรันอยู่แล้ว ถ้าหากให้รู้ว่าฉันแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ให้คนมาทำให้ขาหักเขา ชื่อเสียงในชีวิตนี้ของฉันก็ถูกทำลายไปหมดแล้วสิ?”
เมื่อเย่เฉินได้ยินชื่อนี้ว่าแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา แต่กลับทำได้เพียงหัวเราะออกมา : “แม่พูดถูกครับ”
หม่าหลันหัวเราะเหอๆแล้วเอ่ยขึ้นมา : “เอาล่ะ พรุ่งนี้กี่โมง เธอบอกแม่มา เสร็จแล้วแม่จะบอกกับหมอแล้วก็พยาบาล ให้พวกเขาไปส่งที่สนามบิน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...