ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 51

บทที่ 51 กล้าดียังไง

โจวเหลียงเวิ่นตกใจจนหน้าถอดสี

ไม่เคยคิดเลยว่าไข่ไก่ที่อยู่ในขวดจะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งขึ้น

ดังนั้นเขาจึงรีบเอื้อมมือไปหาเย่เฉิน “คุณหนูใหญ่ เป็นคุณชายท่านนี้ที่ซ้อมมัน...”

ซ่งหวั่นถิงมองประเมินไปที่เย่เฉิน ในใจก็แอบสงสัยว่า เขายังเด็กเกินไปจริง ๆ ที่จะสามารถซ่อมวัตถุโบราณทางวัฒนธรรมที่สูญหายไปประเภทนี้ได้

ซ่งหวั่นถิงยิ้มเล็กน้อยพร้อมถามอย่างสุภาพ “ฉันซ่งหวั่นถิงจากตะกูลซ่ง คุณชื่ออะไร ขอถามได้ไหมว่าคุณเรียนมาจากอาจารย์ท่านไหน?”

เซียวฉางควนที่ยืนตกใจสุดขีดอยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินชื่อของซ่งหวั่นถิง ตกใจจนถึงกับพูดอะไรไม่ออก!

ตระกูลซ่งเชียวนะ!

ตระกูลซ่งเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ในจินหลิง! แม้ว่าอำนาจจะเทียบไม่ได้กับตระกูลระดับสูงอย่างตระกูลเย่นจิง แต่ในจินหลิงนั้นไม่มีใครสามารถเทียบได้เลย!

ไม่คาดคิดมาก่อนว่า ตัวเองจะได้พบกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่งที่นี่!

ทางด้านเย่เฉินก็ไม่ได้รู้สึกถึงตัวตนของซ่งหวั่นถิง แม้ว่าตระกูลซ่งจะมีอำนาจมาก แต่ก็ยังเป็นตระกูลที่มีทรัพย์สินหลายแสนล้านเมื่อเทียบกับตระกูลที่มีทรัพย์สินหลายล้านล้านอย่างตระกูลเย่ นั่นคือความแตกต่างที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันไมล์

ด้วยเหตุผลนั้นเขาจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบาออกไป "ผมชื่อเย่เฉิน แต่ผมไม่ได้มีอาจารย์หรอกนะ”

เย่เฉินรีบพูดต่อ “พ่อตาของผมทำขวดพอร์ซเลนอวี้หูของพวกคุณแตก ผมซ่อมมันสักหน่อยแล้ว เชิญพวกคุณประเมินค่าเสียหายที่พวกเราจำเป็นต้องชดเชยด้วยครับ”

ซ่งหวั่นถิงส่ายหัวและยิ้ม “หลังจากที่คุณซ่อมมันขวดนี้ก็มีมูลค่าเกินกว่าเดิมมาก หากจะนำเหตุและผลมาพูด ควรจะเป็นจี๋ชิ่งถังของเราที่เป็นหนี้คุณ”

เย่เฉินยิ้มน้อย ๆ “คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพมากนัก เพราะฝ่ายนี้ได้จัดการหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมและพ่อตาก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน”

ซ่งหวั่นถิงตาโตหันมาเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มและพูดว่า “คุณชายเย่ ไม่ทราบว่าคุณสามารถฝากข้อมูลติดต่อไว้เพื่อติดต่อในอนาคตได้หรือไม่?”

พูดแล้วซ่งหวั่นถิงก็หยิบนามบัตรของตนเองออกมายื่นให้และพูดว่า “คุณชาย นี่คือนามบัตรของฉัน โปรดรับไว้ด้วยค่ะ”

เย่เฉินพยักหน้ายอมรับนามบัตรและพูดเบา ๆ “ผมไม่มีนามบัตรครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” ซ่งหวั่นถิงพูด “ไม่ทราบว่าคุณเย่จะสะดวกไหมที่จะให้เบอร์โทรศัพท์กับฉัน”

เย่เฉินรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรที่จะทำการรู้จักผู้คนมากขึ้น และซ่งหวั่นถิงคนนี้ก็ดูสุภาพและถ่อมตัวมาก ไม่เหมือนคนที่หยิ่งผยองและมีอำนาจเหนือกว่า มองดูแล้วเจริญหูเจริญตามาก

เขาจึงแลกเบอร์โทรกับซ่งหวั่นถิง

ซ่งหวั่นถิงยังพูดอีกว่า “คุณชายเย่ ต้องการให้ฉันจัดรถไปส่งคุณทั้งสองคนไหมคะ”

เย่เฉินโบกมือและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมนำรถมา”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นให้ฉันไปส่งคุณทั้งสองท่านเถอะค่ะ!”

หลังจากนั้นซ่งหวั่นถิงก็ส่งทั้งสองคนขึ้นรถ BMW 530 มองดูเย่เฉินขับรถออกไปและเดินช้า ๆ กลับไปที่จี๋ชิ่งถัง

เย่เฉินขับรถกลับมาและพ่อตาอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “เย่เฉินนายไปเรียนการซ่อมของโบราณมาจากใคร?”

เย่เฉินไม่สามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าตอนที่เขาทำขวดแตก เขาไปเจอตำราเก้าเสวียนเทียนที่อยู่ด้านในขวดที่เขาทำแตก หนังสือเล่มนี้มีมนต์ขลังมาก ด้านในตำรามีเนื้อหามากมายที่เขาต้องทำความเข้าใจอย่างช้า ๆ และด้วยเหตุนี้เขาถึงไม่สามารถบอกใครได้

เขาจึงพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “เมื่อก่อนผมเรียนจากลุงที่ทำความสะอาดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะครับ”

พ่อตาพยักหน้าและถอนหายใจ “โชคดีจริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉันกลัวว่าฉันจะต้องติดคุกซะแล้ว...”