ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5101
ชิวอิงซานรีบกล่าวว่า : "คุณหนู ท่านมาถึงมาเลเซีย ฉันจะไม่ต้อนรับได้ยังไงครับ!"
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างรู้ใจ และกล่าวว่า : "ที่นี่ไม่ใช่สถานที่พูดคุยกัน เราไปกันก่อนเถอะ"
"โอเคครับ!" ชิวอิงซานกล่าวอย่างเคารพนบนอบ : "ศุลกากรทางด้านนั้นฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว เมื่อท่านมาถึงก็เอาพาสปอร์ตมาให้ฉัน ฉันจะไปจัดการเพื่อทำตามขั้นตอน ส่วนที่เหลือท่านก็ไม่ต้องเป็นกังวลใจแล้วครับ"
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า นำพาสปอร์ตมอบให้ชิวอิงซาน
หลังจากนั้น ชิวอิงซานเชิญให้หลินหว่านเอ๋อร์นั่งบนรถโรลส์-รอยซ์ของตนเอง และให้คนสนิทของเขาคนหนึ่งจัดการเรื่องการผ่านเข้าประเทศของหลินหว่านเอ๋อร์ และให้คนสนิทอีกคนหนึ่งขับรถพาคนทั้งสามออกจากสนามบิน ไปยังวิลล่าในเมืองจอร์จของเขา
ระหว่างทาง หลินหว่านเอ๋อร์มองดูทิวทัศน์ฝนตกปรอยๆ โดยรอบ ถอนหายใจเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ : "รัฐปีนังชอบฝนตกแบบนี้......ฉันเกลียดฝนตก......"
ชิวอิงซานยิ้มอย่างเขินอาย กล่าวอย่างจนใจ : "ฤดูร้อนในรัฐปีนังมีน้ำฝนปริมาณมากจริงๆ มีฝนตกสองครั้งในเดือนที่ผ่านมา ครั้งแรกคือ 14 วัน อีกครั้งหนึ่งคือ 15 วัน โดยหยุดเพียงหนึ่งวันในระหว่างนั้น"
พูดจบ ชิวอิงซานก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และเอ่ยถามเธอว่า : "คุณหนูครับ ท่านไม่ใช่ไม่อยากกลับหัวเซี่ยมาตลอดหรอกเหรอ? ทำไมครั้งนี้จู่ๆ ถึงได้ไปสร้างรากฐานที่จินหลิงล่ะครับ?"
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและกล่าวว่า : "พบปัญหาบางอย่างในยุโรปเหนือ จึงกลับไปหัวเซี่ยเพื่อหาที่หลบซ่อน และถือโอกาสไปหาคนคนหนึ่งด้วย"
ชิวอิงซานเอ่ยถามอย่างแปลกใจ : "ใครกันที่คุ้มค่าที่จะให้คุณหนูไปหาด้วยตนเองเหรอครับ?"
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มหวาน : "เป็นผู้สูงศักดิ์คนหนึ่ง ไม่แน่ว่า อาจจะเป็นคนเดียวที่เปลี่ยนวงจรชีวิตของฉันได้......"
วันต่อมา
เย่เฉินกับเซียวชูหรันเก็บกระเป๋าเดินทาง เช็กเอาท์และออกจากพรอวิเดนซ์ซึ่งอาศัยอยู่มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว
เย่เฉินยิ้ม : "อุปนิสัยแม่ของเรา คุณไม่เข้าใจเหรอ? เมื่อวานเราโทรไปหาเธอ เธอยังไม่อยากจะไปเลย"
เซียวชูหรันส่ายหัวอย่างจนใจ ถอนหายใจ : "หมดปัญญากับเธอจริงๆ"
เนื่องจากโรงรถเช่าอยู่ห่างจากอาคารVIP เป็นระยะทางพอสมควร พนักงานของโรงรถเช่า จึงขับรถพาพวกเขาสองคนไปที่ประตูของอาคาร VIP ด้วยรถรับส่งขนาดเล็ก
ทั้งสองคนเพิ่งจะถึงอาคาร VIP ก็ได้ยินเสียงร้องเรียกของหม่าหลัน : "ชูหรัน เย่เฉิน!"
เซียวชูหรันมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นหม่าหลัน
เวลานี้ รถวีลแชร์ไฟฟ้าคันหนึ่งได้พุ่งเข้ามาหาเธอ เซียวชูหรันมองจากหางตา ฉับพลันก็พบว่า คนที่ขับวีลแชร์ไฟฟ้าคันนั้น คาดไม่ถึงว่าจะเป็นแม่ของตนเอง หม่าหลัน!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...