ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5102
หม่าหลันควบคุมรถวีลแชร์ไฟฟ้าด้วยมือข้างเดียว และหยุดตรงหน้าคนทั้งสองอย่างมั่นคง และพูดกับเซียวชูหรันว่า : "มองไปไหนกัน ตาก็โตขนาดนี้กลับมองไม่เห็นแม่ของคุณ"
เซียวชูหรันพูดอย่างจนปัญญา : "แม่ ก็ฉันไม่ได้มองต่ำลงไปนี่......"
เมื่อเห็นใบหน้าของหม่าหลันที่เปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล กระทั่งดูอวบขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว ปฏิกิริยาแรกของเซียวชูหรันคือช่วงนี้แม่จะต้องสบายดีมากอย่างแน่นอน
เพียงแต่ว่า ไม่นานเธอก็ได้สติกลับมา จึงรีบถามว่า : "แม่ ทำไมคุณถึงต้องนั่งวีลแชร์ล่ะ?!"
หม่าหลันถอนหายใจ และกล่าวอย่างจนปัญญาว่า : "อย่าไปพูดถึงมันเลย เมื่อสองสามวันก่อนฉันโชคไม่ดี ลื่นล้มขณะเดินอยู่ จึงทำให้ขาหัก ครั้งก่อนขาขวาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันได้หักอีกครั้ง"
เซียวชูหรันกล่าวอย่างเจ็บปวดใจ : "แม่......ทำไมคุณถึงไม่ระวัง......ขาข้างนี้ของคุณเคยหักมาหลายครั้งแล้วนะ......ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ในอนาคตยังจะงอกได้ดีอยู่อีกเหรอ?"
"ได้ๆๆ" หม่าหลันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก : "หมอบอกแล้วว่า ขาข้างนี้ของฉันจะต้องหายดีอย่างแน่นอน คุณวางใจเถอะ"
เซียวชูหรันกล่าวอย่างจริงจังว่า : "แม่ ตอนนี้คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว กลัวว่าแก่ลงแล้วจะมีผลตามมา ต่อไปจะต้องระวังให้มากนะ อย่าให้ขาของคุณได้รับบาดเจ็บอีกเป็นอันขาด......"
"ตกลงๆๆ" หม่าหลันพูดอย่างจริงจัง : "ต่อไปแม่จะปกป้องขานี้ให้ดีอย่างแน่นอน!"
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย และกล่าวว่า : "ขาข้างนี้ของแม่คุณ ฉันได้หาหมอที่ดีที่สุดมาดูให้แล้ว เพียงแค่พักผ่อนให้มากๆ สักระยะหนึ่ง ก็หายดีแล้ว แม้กระทั่งโรคเก่าก่อนหน้านี้ก็ยังบำรุงหลับมาได้ ฉันยังให้คนซื้อรถวีลแชร์ไฟฟ้าแบบพับได้ให้เธอโดยเฉพาะ สิ่งนี้คือเครื่องมือที่ใช้แทนการเดินที่หมอกระดูกแนะนำ มันคล่องตัวอย่างมาก หลังจากที่พวกคุณกลับไป เมื่อจะพาแม่ของคุณออกจากบ้านก็แค่พับมัน และวางใส่ท้ายรถไป"
เซียวชูหรันรีบกล่าวอย่างรวดเร็ว : "คุณป้าคะขอบคุณคุณมากจริงๆ ก่อนหน้านี้แม่ของฉันไปหาหมอจะต้องใช้จ่ายเงินไปเยอะอย่างแน่นอน คุณคำนวณมาให้ฉันได้เลยค่ะ ฉันจะจ่ายให้คุณเอง!"
"ไม่ต้องหรอก!" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแล้วโบกไม้โบกมือ : "ฉันกับแม่ของคุณเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้มันไม่เท่าไหร่หรอก เดิมทีแล้วฉันอยากให้เธออยู่ที่นครนิวยอร์กนานกว่านี้ คาดไม่ถึงว่าพวกคุณจะรีบไปขนาดนี้ เพียงแต่ยาที่แม่ของคุณต้องทาน ฉันได้เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว"
พูดจบ เธอก็นำถุงในมือยื่นให้เซียวชูหรัน และกล่าวอธิบายว่า : "ข้างในนี้เป็นยาที่แม่ของคุณทาอยู่ในตอนนี้ มันสามารถช่วยเร่งการฟื้นฟูและลดภาวะแทรกซ้อนได้ มีคำแนะนำการใช้อย่างละเอียดอยู่ด้านบน ว่าแม่ของคุณควรทานอย่างไร และฉันก็ได้เขียนคำอธิบายด้วยลายมือเอาไว้ด้วย พวกคุณกลับไปก็ลองเทียบดูและให้ทานตามคำอธิบายก็พอ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...