คาดไม่ถึงว่าเซียวชูหรันจะเอาใจหมดทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้ เธอจึงกล่าวด้วยใบหน้าซาบซึ้งใจ : "ขอบคุณนะคะคุณน้า ลำบากคุณเลย!"
ผู้หญิงคนนั้นโบกไม้โบกมือ ยิ้มและกล่าวว่า : "แม่ของคุณกับฉันรักใคร่สนิทสนมกัน ไม่จำเป็นจะต้องขอบคุณฉันเลย"
เวลานี้ จู่ๆ เธอก็เห็นเฟ่ยเข่อซินสวมหน้ากากเดินเข้ามาทางประตูทางเข้า ทั้งสองคนสบตากัน ด้วยเหตุนี้เธอจึงมองไปที่หม่าหลัน และกล่าวว่า : "หม่าหลัน ฉันยังมีธุระนิดหน่อย ไม่สามารถไปส่งคุณผ่านการตรวจเช็กความปลอดภัยได้ ต่อไปถ้าคุณมาอเมริกา อย่าลืมบอกฉันเป็นคนแรกนะ"
หม่าหลันหัวเราะแหะๆ : "วางใจเถอะหัวหน้าฝ่ายเฉิน!"
พูดจบ จึงตระหนักได้ว่าพูดผิดไป ชั่วขณะก็ไม่รู้ว่าจะกลบเกลื่อนคำโกหกอย่างไร
เซียวชูหรันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมแม่จึงเรียกอีกฝ่ายว่าหัวหน้าฝ่ายเฉิน
เวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นรีบกล่าวว่า : "เฮ้ คุณดูตัวเองสิ ฉายาของเราในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ อย่าเรียกออกมาสิ มันไม่เป็นมงคลเลยนะ"
หม่าหลันจึงได้สติกลับมา และรีบกล่าวว่า : "ถูกต้องๆๆๆ ใช่ๆๆ!"
พูดจบ เธอจึงรีบพูดกับเซียวชูหรันว่า : "ชูหรัน ท่านนี้คือป้าเฉิน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแม่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ในเวลานั้นเธอเป็นพี่สาวคนโตในห้องขังของเรา เราจึงเรียกเธอว่าหัวหน้าฝ่ายเฉิน!"
เซียวชูหรันก็ไม่ได้คิดมาก ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายติดคุกเพราะอะไร แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูดี อีกทั้งยังพูดจาอย่างเหมาะสม คิดๆ ดูแล้วก็คงไม่ได้มีโทษฐานที่เลวร้ายอะไร ด้วยเหตุนี้ในใจจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
มิหนำซ้ำ เธอก็รู้ว่าการพูดถึงเรื่องในคุกของคนอื่นมันไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงรีบหยุดอยู่ตรงนี้ เพื่อยกเลิกคำถามนี้
หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าวอำลาทันที เธอเพิ่งจะจากไป เฟ่ยเข่อซินก็เข้ามา กล่าวทักทายคนทั้งสอง : "ชูหรัน อาจารย์เย่!"
เวลานี้ เฟ่ยเข่อซินก็พูดกับหม่าหลันอย่างสุภาพ : "คุณป้าสวัสดีค่ะ"
หม่าหลันพูดอย่างตื่นเต้นว่า : "คุณหนูเฟ่ย......คุณ......คุณกับลูกสาว และลูกเขยของฉันรู้จักกันด้วยเหรอ?"
เฟ่ยเข่อซินยิ้มและพูดว่า : "รู้จักอย่างแน่นอน อาจารย์เย่ช่วยฉันเกี่ยวกับเรื่องฮวงจุ้ยไม่น้อยเลย มีพระคุณต่อฉันจริงๆ"
"จริงเหรอ?!" หม่าหลันกล่าวด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ : "แม้แต่คุณหนูเฟ่ย ก็ยังเป็นลูกค้าของลูกเขยฉันเหรอคะ"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า ยิ้มและกล่าวว่า : "รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เป็นลูกค้าของอาจารย์เย่ค่ะ"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...