ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5103

คาดไม่ถึงว่าเซียวชูหรันจะเอาใจหมดทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้ เธอจึงกล่าวด้วยใบหน้าซาบซึ้งใจ : "ขอบคุณนะคะคุณน้า ลำบากคุณเลย!"

ผู้หญิงคนนั้นโบกไม้โบกมือ ยิ้มและกล่าวว่า : "แม่ของคุณกับฉันรักใคร่สนิทสนมกัน ไม่จำเป็นจะต้องขอบคุณฉันเลย"

เวลานี้ จู่ๆ เธอก็เห็นเฟ่ยเข่อซินสวมหน้ากากเดินเข้ามาทางประตูทางเข้า ทั้งสองคนสบตากัน ด้วยเหตุนี้เธอจึงมองไปที่หม่าหลัน และกล่าวว่า : "หม่าหลัน ฉันยังมีธุระนิดหน่อย ไม่สามารถไปส่งคุณผ่านการตรวจเช็กความปลอดภัยได้ ต่อไปถ้าคุณมาอเมริกา อย่าลืมบอกฉันเป็นคนแรกนะ"

หม่าหลันหัวเราะแหะๆ : "วางใจเถอะหัวหน้าฝ่ายเฉิน!"

พูดจบ จึงตระหนักได้ว่าพูดผิดไป ชั่วขณะก็ไม่รู้ว่าจะกลบเกลื่อนคำโกหกอย่างไร

เซียวชูหรันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมแม่จึงเรียกอีกฝ่ายว่าหัวหน้าฝ่ายเฉิน

เวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นรีบกล่าวว่า : "เฮ้ คุณดูตัวเองสิ ฉายาของเราในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ อย่าเรียกออกมาสิ มันไม่เป็นมงคลเลยนะ"

หม่าหลันจึงได้สติกลับมา และรีบกล่าวว่า : "ถูกต้องๆๆๆ ใช่ๆๆ!"

พูดจบ เธอจึงรีบพูดกับเซียวชูหรันว่า : "ชูหรัน ท่านนี้คือป้าเฉิน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแม่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ในเวลานั้นเธอเป็นพี่สาวคนโตในห้องขังของเรา เราจึงเรียกเธอว่าหัวหน้าฝ่ายเฉิน!"

เซียวชูหรันก็ไม่ได้คิดมาก ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายติดคุกเพราะอะไร แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูดี อีกทั้งยังพูดจาอย่างเหมาะสม คิดๆ ดูแล้วก็คงไม่ได้มีโทษฐานที่เลวร้ายอะไร ด้วยเหตุนี้ในใจจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

มิหนำซ้ำ เธอก็รู้ว่าการพูดถึงเรื่องในคุกของคนอื่นมันไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงรีบหยุดอยู่ตรงนี้ เพื่อยกเลิกคำถามนี้

หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าวอำลาทันที เธอเพิ่งจะจากไป เฟ่ยเข่อซินก็เข้ามา กล่าวทักทายคนทั้งสอง : "ชูหรัน อาจารย์เย่!"