เวลานี้เย่เฟินได้รับข้อความเสียงจากหลี่เสี่ยวเฟิน เมื่อนำมาฟัง หลี่เสี่ยวเฟินก็พูดในข้อความว่า : "พี่เย่เฉิน เราลงจอดที่สนามบินนครนิวยอร์กแล้วนะ คุณถึงแล้วหรือยัง?"
เย่เฉินตอบเธอกลับว่า : "เราเพิ่งถึงสนามบิน กำลังจะเช็กอินเดี๋ยวนี้"
หลี่เสี่ยวเฟินตอบกลับอย่างมีความสุข : "ดีเหลือเกิน กัปตันบอกเราว่าไม่ต้องลงจากเครื่อง แค่รอพวกคุณอยู่บนเครื่องก็พอ"
เย่เฉินตอบกลับว่า : "ถูกต้อง พวกคุณรออยู่บนเครื่องเถอะ เราจะไปเดี๋ยวนี้"
ตอบกลับข้อความของหลี่เสี่ยวเฟินเสร็จแล้ว เย่เฉินจึงกล่าวว่า : "เครื่องบินลงจอดแล้วขภ เรารีบไปเช็กอินกันเถอะ"
พูดจบ เขายังกล่าวกับเฟ่ยเข่อซินอีกครั้ง : "คุณหนูเฟ่ยครับ เมื่อเสร็จสิ้นการตรวจเช็กความปลอดภัยแล้ว คุณไม่ต้องส่งถึงด้านในหรอก คุณรีบกลับเถอะ"
เฟ่ยเข่อซินยังอาลัยอาวรณ์ในใจ แต่ยังคงยิ้มและพยักหน้า กล่าวว่า : "เช่นนั้นอาจารย์เย่ ชูหรัน คุณน้าหม่า ขอให้พวกคุณมาดีไปดีนะคะ"
หม่าหลันกล่าวทันทีว่า : "ไอ๋หยา ฉันได้ยินเขาว่ากันว่า นั่งเครื่องบินอย่าพูดว่าไปดี หากไปดีตามลมเครื่องบินจะตก ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือหลอก"
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า : "แม่ครับ อย่าฟังคำพูดไร้สาระของพวกเขาเลย เครื่องบินต้องบินทวนลมตอน Take Off เท่านั้น พอขึ้นฟ้าฌข ต้องไปดีตามลมจึงจะบินเร็วขึ้น เดิมทีแล้ว 10 ชั่วโมงถึง แต่ถ้าไม่แน่ว่า 8 ชั่วโมงก็อาจจะถึงแล้ว"
"อย่างนี้เอง......" หม่าหลันกล่าวพึมพำ : "เมื่อตอนที่ฉันมาอเมริกาครั้งที่แล้ว เฉียนหงเย่นจึงกล่าวในกลุ่มเพื่อนของฉันว่ามาดีไปดี ฉันยังด่าอยู่ในใจตลอดทางญฝ ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจเธอผิดซะแล้ว"
เย่เฉินเพียงแค่หัวเราะออกมา จากนั้นก็เตรียมไปตรวจเช็กความปลอดภัยด้วยกันกับหม่าหลันและเซียวชูหรัน
คลอเดียพยักหน้าเบาๆ กล่าวอย่างจริงจัง : "โอเคพี่เฉิน ขอบคุณนะพี่เฉิน......"
หลี่เสี่ยวเฟินที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและกล่าวว่า : "พี่เย่เฉิน คุณอย่าลืมนะ แม่ของคลอเดียมาจากจินหลิง พูดได้ว่าจินหลิงคือบ้านคุณยายของคลอเดีย"
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า : "จริงเหรอ คลอเดียมีญาติอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ?"
"ไม่มีแล้วค่ะ" คลอเดียส่ายหัว กล่าวว่า : "คุณตาคุณยายเสียชีวิตไปแล้ว มีน้าชายก็อยู่ต่างประเทศ อีกทั้งยังไม่ได้ติดต่อกันสักเท่าไหร่ ดังนั้นปีนี้จึงไม่ได้มีเครือญาติอะไร บางคนเป็นญาติห่างๆ ที่ไม่ค่อยได้เจอกัน แม้แต่ชื่อก็ยังจำไม่ได้"
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า : "ไม่เป็นไร มีป้าหลี่ เสี่ยวเฟิน แล้วก็ฉัน พวกเราคือญาติของคุณ"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...