ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5107
เซียวชูหรันไม่ชอบการโอ้อวดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ด้วยเหตุจึงกล่าวว่า : "ไอ๋หยาแม่ อย่าให้พ่อขับรถมารับเราเลย พ่อขับรถไม่ดีเลยจริงๆ มิเช่นนั้นฉันให้เย่เฉินโทรจองรถอเนกประสงค์ล่วงหน้าสักคันหนึ่งจะดีกว่า ไม่เพียงแต่เราสามคนนั่งได้ ป้าหลี่พวกเธอสามคนยังสามารถไปด้วยกันได้ด้วย"
หม่าหลันเบ้ปาก : "ฉันจะบอกเขาเอง!"
.......
ไม่นานเครื่องบินก็ลอยตัวกลางอากาศ บรรทุกคนหกคนออกจากนครนิวยอร์ก บินไปจนถึงหัวเซี่ย
หลังจากผ่านไป 11 ชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินจินหลิง
กลับมาที่จินหลิงหลังจากห่างหายไปนาน ไม่ว่าจะเป็นเย่เฉินและเซียวชูหรัน หรือป้าหลี่และหลี่เสี่ยวเฟิน ต่างก็รู้สึกอบอุ่นเป็นกันเองอย่างมาก
คลอเดียดูสงบนิ่งมาก เธอพูดคุยกับหลี่เสี่ยวเฟินมาตลอดทาง แต่เย่เฉินมองออกว่า เธอดูเหมือนจะประหม่าและไม่สบายใจเล็กน้อย
เย่เฉินเข้าใจดีว่าสาวน้อยคนนี้รู้สึกอย่างไร อย่างไรเสียเธอก็อายุสิบกว่าปี ชีวิตต้องประสบปัญหาความทุกข์ยากอย่างมาก ตอนนี้ฉันต้องจากบ้านเกิดและเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองที่อยู่ห่างออกไปกว่า 10,000 กิโลเมตร เป็นที่เข้าใจได้ว่าจะรู้สึกวิตกกังวลกระทั่งสับสนและไม่สบายใจ
เพียงแต่เย่เฉินไม่ได้พูดโน้มน้าวอะไรเธอ เพราะเย่เฉินรู้จักนิสัยของคลอเดียดี ถึงแม้ว่าเด็กคนนี้จะอายุไม่มาก แต่มีความรู้ความคิดที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่แล้ว เชื่อว่าเธอจะต้องปรับตัวได้รวดเร็วอย่างแน่นอน
จินหลิงเวลานี้ เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว
เย่เฉินได้จัดการให้เฉินจื๋อข่าย พาพวกป้าหลี่ไปยังคฤหาสน์ที่ซื้อเอาไว้แล้ว
เนื่องจากมีเซียวชูหรันกับหม่าหลัน เฉินจื๋อข่ายจึงไม่ปรากฏตัว ด้วยเหตุนี้จึงจัด Toyota Coaster สุดหรูมารับที่สนามบิน
เซียวชูหรันเอ่ยถามเธอว่า : "แม่คะ คุณบอกเวลากับพ่ออย่างชัดเจนแล้วใช่ไหม?"
หม่าหลันกล่าวด้วยความโกรธ : "แน่นอนว่าฉันบอกกับเขาอย่างชัดเจนแล้ว ในโทรศัพท์เขาก็รับปากกับฉันแล้ว ใครจะไปรู้ว่าทำไมจนถึงตอนนี้ยังไม่โผล่หัวมาและโทรศัพท์ก็ไม่รับสายด้วย ไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ"
เซียวชูหรันหยิบมือถือออกมาอย่างรวดเร็ว โทรไปหาเซียวฉางควน แต่ก็ไม่รับโทรศัพท์ตามที่หม่าหลันบอกจริงๆ
เธอแสดงสีหน้าตึงเครียดและกล่าวว่า : "ไม่ใช่ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับพ่อใช่ไหม......ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลานอนเลย ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ?"
เย่เฉินรีบกล่าวโน้มน้าวว่า : " ที่รักคุณอย่าเพิ่งคิดมากไปเลย คุณพ่อร่างกายแข็งแรงดี จะเกิดเหตุใดๆ ขึ้นได้ อาจจะนอนหลับก็เป็นไปได้ เช่นนั้นฉันว่าเรากลับไปดูที่บ้านก่อนเถอะ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...