เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 516

บทที่ 516

หากเฉียนหงเย่นมีเงินหลายสิบล้านในมือ ก็เป็นไปได้ที่จะทำเรื่องแบบนี้ ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงคนนี้กับหม่าหลันก็เหมือนกัน เห็นเงินแล้วตาก็แวววาวทันที เงินนั้นคือชีวิตเลยก็ว่าได้

ตอนนี้ ตน ลูกชาย ลูกสาว รวมถึงแม่ของตนเอง ก็กลายเป็นขวดน้ำมันไปหมดแล้ว เธอเลือกที่จะเก็บเงินและจากไป！

เมื่อคิดอย่างนี้ สีหน้าของเซียวฉางเฉียนนั้นก็ดูเปลี่ยนไป จากนั้นก็พูดว่า “เดี๋ยวผมโทรหาหม่าหลันแล้วกัน”

เมื่อพูดจบ ก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอร์โทรหาหม่าหลันทันที

ครั้งนี้ โทรศัพท์ถูกรับอย่างรวดเร็ว

เมื่อเซียวฉางเฉียนรู้ว่าโทรศัพท์ถูกรับสายแล้ว เขาก็รีบพูดว่า “หม่าหลัน ฉันพี่ใหญ่ของเธอเอง...”

เมื่อหม่าหลันได้ยินเสียงของเขา ก็กัดฟันด้วยความเกลียด！

ไอ้แก่！เรื่องที่เฉียนหงเย่นนั้นหลอกตน แน่นอนว่าเขาต้องรู้！

ยิ่งไปกว่านั้น หมาแก่นี่อาจจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้！

เมื่อคิดถึงเรื่องที่สูญเสียเงินไปครั้งใหญ่นั้น หม่าหลันแทบรอไม่ไหวที่จะทักทายเซียวฉางเฉียนบรรพบุรุษที่สิบแปดนี้ทางโทรศัพท์โดยตรง！

แต่ เมื่อคิดถึงเฉียนหงเย่นหมาตัวนั้นที่ถูกส่งไปที่เหมืองถ่านหินดำ หล่อนก็ทำได้เพียงระงับความโกรธในใจเอาไว้และพูดอย่างเหยียกหยามออกไปว่า “เซียวฉางเฉียน ฉันกับสามีของฉันได้ออกจาตระกูลเซียวไปแล้ว นายเป็นพี่ชายของใครกันนะ？”

เซียวฉางเฉียนเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกรำคาญจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ด้วยตนต้องการจะถามบางเรื่อง ก็คงจะไปกวนใจหล่อนไม่ได้ ได้แต่ถามอย่างโกรธๆว่า “หม่าหลัน ถือว่าฉันพูดผิดไปไม่ได้รึไง？”

หม่าหลันตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า ”พูดมา โทรหาฉันมีเรื่องอะไร？”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน