สรุปเนื้อหา บทที่ 517 – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง
บท บทที่ 517 ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 517
เมื่อเซียวฉางเฉียนได้ยินเช่นนั้น ก็ตะโกนกลับไปด้วยความโมโหว่า “หม่าหลัน หยุดพูดเลวทรามที่นี่ซะที!”
หม่าหลันกังวลและรีบโพล่งออกมาว่า “โอ้ นายไม่เชื่อใช่ไหมล่ะ?โอเค งั้นฉันจะบอกนายให้ ถ้านายหาเฉียนหงเย่นเจอ งั้นฉันก็จะถือว่าฉันแพ้ก็แล้วกัน!”
เซียวฉางเฉียนโพล่งออกมาถามว่า “นี่เธอหมายความว่ายังไง?”
หม่าหลันด่าว่า “หมายความว่ายังไงนายก็ไปคิดเอาเอง ตอนนี้ฉันเริ่มจะอารมณ์ไม่ดีแล้ว ขี้เกียจจะพูดกับนาย!”
เมือ่พูดจบหม่าหลันก็วางสายโทรศัพท์ทันที
เมื่อเซียวฉางเฉียนได้ฟังเสียงของที่ดูวุ่นวายและดูอารมณ์เสียในโทรศัพท์จนเกือบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งไปของหม่าหลันนั้น
แต่ก็มีเซียวไห่หลงที่มาหยุดเขาไว้และพูดว่า “พ่อ ท่านอย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นไป สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ การพาแม่กลับมา!”
เซียวไห่หลงนั้นไม่รู้เลยว่า ในตอนนี้แม่ของเขานั้นได้ถูกส่งไปหุบเขาในจิ้นซีเสียแล้ว แต่หากดูจากความสามารถของตระกูลเซียว ในชีวิตนี้ก็คงไม่มีปัญญาหาหล่อนเจอ
ในเวลานี้เอง เซียวเวยเวยที่อยู่ด้านข้าง ก็พูดชักชวนว่า “ใช่แล้วพ่อ!ท่านจะโกรธอะไร!หม่าหลันที่น่ารังเกียจนั่นพูดอะไรเหรอ?”
เซียวฉางเฉียนกล่าวด้วยความโกรธว่า “หม่าหลันบอกว่าแม่แกหนีไปกับไอ้หน้าขาวนั่นแล้ว!”
“ห้ะ?” เซียวไห่หลง เซียวเวยและนายหญิงใหญ่เซียวทุกคนต่างตกใจ!
“เลี้ยงดูไอ้แมงดานั่นเหรอ?!” นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างโกรธๆว่า “เรื่องจริงเหรอ?”
“ผมก็ไม่รู้ครับแม่!” เซียวฉางเฉียนกล่าวอย่างกังวลและโกรธว่า “หม่าหลันพูดในโทรศัพท์แบบนี้ แถมยังบอกว่าหงเย่นหลอกผมให้ตั้งสำนักงานให้เธอ บอกว่าเธอโดนโกงมา แต่ในความจริงหงเย่นนั้นสร้างให้ผม ให้ผมวางใจ จากนั้นก็หาเวลาเพื่อที่จะหนีออกไป!”
เซียวไห่หลงโพล่งออกมาด้วยน้ำตาว่า “คนแซ่หม่านี่มันเลวทรามชาติหมาจริงๆ!แม่ผมจะไปเลี้ยงดูไอ้แมงดานั่นได้ยังไงกัน!ยิ่งหนีไปกับไอ้หน้าขาวนั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย!”
ขณะที่พูด นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟันและพูดต่อว่า “ตอนนี้แกคงรู้แล้วล่ะว่าอะไรที่เรียกว่าคนฉลาดที่ถูกหลอกโดยคนฉลาดแล้วสินะ?แกไม่พูดความจริงกับฉัน แถมเงินก็ให้ภรรยาแกไปหมด ตอนนี้ล่ะ ดีแล้วก็เลยพากันหนีไป ส่วนพวกที่เหลือก็ซวยไปกันหมด!”
เซียวเวยเวยกัดฟันแล้วพูดว่า “ย่า แม่ไม่ได้เป็นคนอย่างนั้นนะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวหัวเราะเยาะและพูดว่า “ไม่ใช่คนแบบนั้น?แล้วแม่เธอตอนนี้ล่ะ?หายไปไหนแล้ว?ทำไมต้องหายตัวไปในเวลานี้?”
ด้วยเหตุนี้นายหญิงใหญ่เซียวจึงถามอย่างร้อนรนว่า “แถมแม่ของเธอยังพูดเองอีกว่า จะหาคนไปหลอกหม่าหลัน ทำไมคนที่ไปร่วมมือกับหล่อนถึงหายไปกันหมดล่ะ?เหลือแต่หม่าหลันไว้คนเดียว?สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดอย่างมาก!”
เซียวไห่หลงโพล่งพูดออกมาว่า “เป็นไปได้ไหมว่าหม่าหลันเป็นคนทำ?เป็นไปได้ไหมว่าเธอกลับจับแม่ของผมไปแล้วจัดการกับคนที่ร่วมมือกับหล่อน?”
นายหญิงใหญ่เซียวกล่าวอย่างรังเกียจว่า “หม่าหลัน?คนปากร้ายอย่างหล่อนจะไปมีความสามารถทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?ก็เหมือนกับลุงคนรองของแกนั่นแหละ ที่โดนยัยปากร้ายนั่นวางแผนเอาไป ฉันจะไม่ขอเสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับแม่ของแกที่ฉลาดกว่าหม่าหลันแค่สิบเท่าเองหรอกนะ ถ้าหล่อนอยากเล่นงานหม่าหลันจริงๆ หม่าหลันก็คงโดนเล่นไป ก็เท่านั้น!”
--------
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...