ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5211

พี่เสียนลองคิดดู แล้วเอ่ยปาก : “สิ่งปลูกสร้างที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิงคือTomson Riviera นี่เป็นเขตที่แฟลตและคฤหาสน์มีความสูงต่ำเหมาะสม ตกแต่งห้องทั้งหมดอย่างสวยงาม และขายห้องที่สามารถเข้าอยู่อาศัยได้ โดยได้อย่างที่เห็นอีกด้วย คฤหาสน์เขตนี้ ราคาขายโดยทั่วไปอยู่ที่หลายสิบล้านถึงขนาดหลายพันล้านเลยค่ะ แฟลตก็ประมาณหลายสิบล้านจนถึงยี่สิบสามสิบล้านเลย อีกทั้งแฟลตเป็นสิ่งปลูกสร้างชั้นสูง สอดคล้องกับความต้องการของคุณ ยังห่างจากมหาวิทยาลัยจินหลิงไม่ไกลด้วย ขับรถละก็ ปกติก็ระยะทางสิบกว่านาที”

“Tomson Riviera……” หลิวม่านฉงพยักหน้า แล้วบอกขอบคุณ : “ขอบคุณค่ะพี่เสียน ฉันจำเอาไว้แล้ว หลังจากได้รับแจ้งการว่าจ้าง จะหาเวลาไปลองดูสักหน่อย”

พี่เสียนยิ้มบอก : “คุณม่านฉงไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ด้วยเงื่อนไขตัวคุณเอง การตอบรับว่าจ้างจากมหาวิทยาลัยจินหลิงน่าจะไม่มีปัญหาหรอกค่ะ มหาวิทยาลัยจินหลิงให้ความสำคัญกับความเป็นสากลมากในตอนนี้ และให้ความสำคัญกับแหล่งทรัพยากรอาจารย์และนักศึกษาเกาะฮ่องกางกับต่างชาติมาก หากว่าคุณเป็นปริญญาเอกของแผ่นดินใหญ่ การแข่งขันอาจจะดุเดือดหน่อย แต่คุณมีสถานะจากเกาะฮ่องกาง ก็ค่อนข้างจะง่ายดายมากค่ะ”

หลิวม่านฉงพูดด้วยความตกใจ : “พี่เสียนคุ้นเคยเมืองจินหลิงมากเลยจริง ๆ เลยค่ะ แม้กระทั่งสถานการณ์ของมหาวิทยาลัยจินหลิงยังรู้ชัดเจนขนาดนี้เลยนะคะ !”

พี่เสียนยิ้มเล็กน้อยแล้วบอก : “คุณท่านของเราเคยบริจาคทุนจำนวนมากให้มหาวิทยาลัยจินหลิงเมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าหลายปีมานี้เขาจะมาน้อยมาก แต่ว่าให้ความสนใจกับสถานการณ์ของมหาวิทยาลัยจินหลิงมาโดยตลอด อีกทั้งงานของฉันที่เมืองจินหลิง พูดตามตรงเลยว่าว่างมาก ๆ ตอนที่คุณท่านกับนายหญิงใหญ่ไม่มา ฉันจำเป็นแค่ต้องพาทุกคนทำความสะอาด รักษาวิลล่าในปัจจุบันให้ดีก็พอแล้ว ดังนั้นเวลาว่าง ๆ พวกนั้น โดยพื้นฐานแล้วก็ใช้ทำความเข้าใจแต่ละด้านของเมืองแห่งนี้ ดังนั้นคุณอย่าเห็นฉันว่าเป็นคนมาเลย์นะคะ แต่นับได้ว่าฉันรู้ทุกอย่างของเมืองจินหลิงเลยอย่างแน่นอนเลยค่ะ”

พี่เสียนยิ้มบอก : “คุณดูมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด มหาวิทยาลัยเยล ยังมีสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์พวกนี้สิคะ ทำไมสามารถมีชื่อเสียงระดับโลกได้ ? ไม่เพียงแค่พวกเขาทำการวิจัยทางวิชาการได้ดี ยังต้องมีประโยชน์ต่อนักศึกษาดีเด่นจากต่างประเทศพวกนั้นที่พวกเขารับมาจากขอบเขตทั่วโลกด้วย ในตอนนั้นมีคนหนุ่มคนสาวหัวเซี่ยจำนวนมากที่ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยพวกนี้ หลังจากกลับมาก็สร้างธุรกิจของตัวเอง ค่อย ๆ เติบโตเป็นเจ้าของกิจการที่ค่าตัวหลายหมื่นล้าน ตอนที่คนอื่นคุยถึงประวัติส่วนตัวของพวกเขา มหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนก็คือประเด็นที่ไม่พ้นไปจากนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดไม่จำเป็นต้องไปฝ่ายโฆษณาใด ๆ ที่หัวเซี่ย ก็สามารถทำให้คนหัวเซี่ยต่างรู้จักกันหมด”

“อีกทั้งมหาวิทยาลัยพวกนี้ให้ความสำคัญกับศิษย์เก่าชั้นเยี่ยมมาก ๆ ศิษย์เก่าที่เดินออกไปจากที่นั่นของพวกเขา และประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในแต่ละวิชาชีพทั้งหมด ล้วนเป็นเป้าหมายที่พวกเขาเน้นในการผูกมัดและโฆษณา ตัวมันเองก็คือทรัพยากรที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งมากแล้ว และมีประโยชน์อย่างมหาศาลในการเผยแพร่และพัฒนามหาวิทยาลัย”