ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5211
พี่เสียนลองคิดดู แล้วเอ่ยปาก : “สิ่งปลูกสร้างที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิงคือTomson Riviera นี่เป็นเขตที่แฟลตและคฤหาสน์มีความสูงต่ำเหมาะสม ตกแต่งห้องทั้งหมดอย่างสวยงาม และขายห้องที่สามารถเข้าอยู่อาศัยได้ โดยได้อย่างที่เห็นอีกด้วย คฤหาสน์เขตนี้ ราคาขายโดยทั่วไปอยู่ที่หลายสิบล้านถึงขนาดหลายพันล้านเลยค่ะ แฟลตก็ประมาณหลายสิบล้านจนถึงยี่สิบสามสิบล้านเลย อีกทั้งแฟลตเป็นสิ่งปลูกสร้างชั้นสูง สอดคล้องกับความต้องการของคุณ ยังห่างจากมหาวิทยาลัยจินหลิงไม่ไกลด้วย ขับรถละก็ ปกติก็ระยะทางสิบกว่านาที”
“Tomson Riviera……” หลิวม่านฉงพยักหน้า แล้วบอกขอบคุณ : “ขอบคุณค่ะพี่เสียน ฉันจำเอาไว้แล้ว หลังจากได้รับแจ้งการว่าจ้าง จะหาเวลาไปลองดูสักหน่อย”
พี่เสียนยิ้มบอก : “คุณม่านฉงไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ด้วยเงื่อนไขตัวคุณเอง การตอบรับว่าจ้างจากมหาวิทยาลัยจินหลิงน่าจะไม่มีปัญหาหรอกค่ะ มหาวิทยาลัยจินหลิงให้ความสำคัญกับความเป็นสากลมากในตอนนี้ และให้ความสำคัญกับแหล่งทรัพยากรอาจารย์และนักศึกษาเกาะฮ่องกางกับต่างชาติมาก หากว่าคุณเป็นปริญญาเอกของแผ่นดินใหญ่ การแข่งขันอาจจะดุเดือดหน่อย แต่คุณมีสถานะจากเกาะฮ่องกาง ก็ค่อนข้างจะง่ายดายมากค่ะ”
หลิวม่านฉงพูดด้วยความตกใจ : “พี่เสียนคุ้นเคยเมืองจินหลิงมากเลยจริง ๆ เลยค่ะ แม้กระทั่งสถานการณ์ของมหาวิทยาลัยจินหลิงยังรู้ชัดเจนขนาดนี้เลยนะคะ !”
พี่เสียนยิ้มเล็กน้อยแล้วบอก : “คุณท่านของเราเคยบริจาคทุนจำนวนมากให้มหาวิทยาลัยจินหลิงเมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าหลายปีมานี้เขาจะมาน้อยมาก แต่ว่าให้ความสนใจกับสถานการณ์ของมหาวิทยาลัยจินหลิงมาโดยตลอด อีกทั้งงานของฉันที่เมืองจินหลิง พูดตามตรงเลยว่าว่างมาก ๆ ตอนที่คุณท่านกับนายหญิงใหญ่ไม่มา ฉันจำเป็นแค่ต้องพาทุกคนทำความสะอาด รักษาวิลล่าในปัจจุบันให้ดีก็พอแล้ว ดังนั้นเวลาว่าง ๆ พวกนั้น โดยพื้นฐานแล้วก็ใช้ทำความเข้าใจแต่ละด้านของเมืองแห่งนี้ ดังนั้นคุณอย่าเห็นฉันว่าเป็นคนมาเลย์นะคะ แต่นับได้ว่าฉันรู้ทุกอย่างของเมืองจินหลิงเลยอย่างแน่นอนเลยค่ะ”
พี่เสียนยิ้มบอก : “คุณดูมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด มหาวิทยาลัยเยล ยังมีสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์พวกนี้สิคะ ทำไมสามารถมีชื่อเสียงระดับโลกได้ ? ไม่เพียงแค่พวกเขาทำการวิจัยทางวิชาการได้ดี ยังต้องมีประโยชน์ต่อนักศึกษาดีเด่นจากต่างประเทศพวกนั้นที่พวกเขารับมาจากขอบเขตทั่วโลกด้วย ในตอนนั้นมีคนหนุ่มคนสาวหัวเซี่ยจำนวนมากที่ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยพวกนี้ หลังจากกลับมาก็สร้างธุรกิจของตัวเอง ค่อย ๆ เติบโตเป็นเจ้าของกิจการที่ค่าตัวหลายหมื่นล้าน ตอนที่คนอื่นคุยถึงประวัติส่วนตัวของพวกเขา มหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนก็คือประเด็นที่ไม่พ้นไปจากนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดไม่จำเป็นต้องไปฝ่ายโฆษณาใด ๆ ที่หัวเซี่ย ก็สามารถทำให้คนหัวเซี่ยต่างรู้จักกันหมด”
“อีกทั้งมหาวิทยาลัยพวกนี้ให้ความสำคัญกับศิษย์เก่าชั้นเยี่ยมมาก ๆ ศิษย์เก่าที่เดินออกไปจากที่นั่นของพวกเขา และประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในแต่ละวิชาชีพทั้งหมด ล้วนเป็นเป้าหมายที่พวกเขาเน้นในการผูกมัดและโฆษณา ตัวมันเองก็คือทรัพยากรที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งมากแล้ว และมีประโยชน์อย่างมหาศาลในการเผยแพร่และพัฒนามหาวิทยาลัย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...