ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5212

“ยกตัวอย่างเช่นมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เงินบริจาคที่มาจากสมาคมศิษย์เก่าในทุกปีนั้น ล้วนอยู่ในหลักพันล้าน เจ้าของกิจการที่แผ่นดินใหญ่จำนวนมากไปบริจาคเงินที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ล้วนเริ่มต้นที่สิบล้านดอลลาร์สหรัฐ แต่ลองมองที่มหาวิทยาลัยจินหลิงอีกที ภายใต้สถานการณ์ปกติ เงินบริจาคที่ได้รับจากศิษย์เก่าในทุกปี โดยเฉลี่ยแล้ว แม้กระทั่งหนึ่งในร้อยของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดก็ไม่เคยมีเลย นี่ก็คือสาเหตุที่มหาวิทยาลัยแผ่นดินใหญ่อยากจะทำให้เป็นสากลเร็ว ๆ อย่างรีบร้อน และเนื่องจากสถานการณ์พิเศษของเกาะฮ่องกาง เกาะฮ่องกางมักจะเป็นทิศทางการพัฒนาของความเป็นสากลของมหาวิทยาลัยแผ่นดินใหญ่ด้วยค่ะ”

หลิวม่านฉงพูดด้วยความตกใจไม่หยุด : “พี่เสียนพี่รู้เยอะมากเลยจริง ๆ เรื่องพวกนี้ ฉันที่อยู่มหาวิทยาลัยฮ่องกางมาตั้งหลายปีขนาดนี้ก็ยังไม่เคยคิดเลยค่ะ……”

พี่เสียนพูดด้วยความถ่อมตน : “พวกนี้ที่ฉันรู้ล้วนเป็นเรื่องซุบซิบ หากว่าคนทั่วไปอยากรู้ จับตาดูและให้ความสนใจมากหน่อยก็ใช้ได้แล้วค่ะ เทียบกับหัวกะทิที่มุ่งมั่นทางด้านวิชาการอย่างคุณ ยังด้อยกว่าเยอะมากเลยค่ะ……”

ว่าแล้ว พี่เสียนก็พูดอีก : “หากว่ามหาวิทยาลัยจินหลิงรับดอกเตอร์ที่มาจากมหาวิทยาลัยฮ่องกางอย่างคุณ ไม่แน่ว่าในอนาคตคุณเองก็สามารถนำพวกทรัพยากรนักศึกษาจากเกาะฮ่องกางมาให้มหาวิทยาลัยจินหลิงไม่ทางตรงก็ทางอ้อมได้ค่ะ เดิมทีมหาวิทยาลัยจินหลิงก็ค่อนข้างให้ความสำคัญอยู่แล้ว เมื่อเอาสาเหตุพวกนี้มารวมกันแล้ว ฉันจึงกล้าบอกคุณว่าการสัมภาษณ์ในครั้งนี้คุณผ่านฉลุยอย่างแน่นอนค่ะ”

หลิวม่านฉงได้ยินถึงตรงนี้ ก็พยักหน้าอย่างคิดได้ในทันที

เนื่องจากไม่ค่อยได้ออกจากเกาะฮ่องกางมาโดยตลอด บวกกับตัวเองไม่ค่อยสนใจเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง ดังนั้นหลิวม่านฉงเลยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวที่พี่เสียนบอกมาสักเท่าไหร่นัก

เมื่อฟังคำพูดของเธอจบ ความเชื่อใจของหลิวม่านฉงเลยมากขึ้นหลายส่วนเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

……

ในเวลานี้

ณ โฮมสเตย์จื่อจิน

หลินหว่านเอ๋อร์กำลังฟังจักจั่นร้องอยู่ใต้ต้นไม้ในลาน