ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5213
เขาย้ายม้านั่งไม้ไผ่ก่อน จากนั้นมานั่งลงข้างหน้าหลินหว่านเอ๋อร์ แล้วพูดด้วยความนอบน้อม : “คุณหนูครับ……คือแบบนี้ครับ กระผม……กระผมมีหลานสาวอยู่คนหนึ่ง จะมาเข้าร่วมการสัมภาษณ์ที่เมืองจินหลิงพอดี ผมเลยเชิญเธอมาเป็นแขกที่วิลล่า และถือโอกาสทานข้าวด้วยมื้อหนึ่ง เนื่องจากผมเองก็เพิ่งจะรู้เมื่อเช้านี้เอง เลยไม่ได้รายงานให้คุณล่วงหน้า คุณอย่าได้ตำหนิผมเลยนะครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์หยิบถ้วยชาใหม่ไปถ้วยหนึ่ง ใช้น้ำชาล้างไปพลาง แล้วยิ้มพูดไปพลาง : “ที่นี่เป็นสถานที่ของคุณนะคะ คุณเป็นเจ้าของ คุณจะเชิญแขกมาทานข้าว ทำไมต้องรายงานฉันด้วยค่ะ ฉันเป็นเพียงหนึ่งในแขกของคุณเท่านั้นเองค่ะ”
ชิวอิงซานพูดโดยไม่ต้องคิด : “คุณหนู นี่ก็คือเรื่องที่สองที่กระผมจะขอความเห็นชอบจากคุณครับ หาได้ยากที่คุณจะชอบสถานที่แห่งนี้ ผมอายุก็มากแล้ว หลังจากครั้งนี้ เกรงว่าจะไม่มาที่นี่อีก ดังนั้นผมเลยอยากมอบโฮมสเตย์จื่อจินให้คุณครับ หวังว่าคุณจะรับเอาไว้นะครับ !”
หลินหว่านเอ๋อร์ชะงักเล็กหน้า จากนั้นส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มบอก : “ฉันยังไม่มั่นใจเลยว่าจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนเลยค่ะ คุณเก็บเอาไว้ให้ลูกหลานของตัวเองเถอะค่ะ”
ชิวอิงซานรีบเอ่ย : “คุณหนูครับ ลูกหลานพวกนั้นของผม มีนิสัยหุนหันพลันแล่นเกินไป ตั้งแต่ด้านเสื้อผ้าอาหารการกินเลย พูดตามตรง พวกเขาไม่เหมาะสมกับสถานที่พวกนี้ ให้พวกเขา กลับจะเป็นการทำลายสิ่งของเสียมากกว่า ดังนั้นขอให้คุณหนูอย่าได้เกรงใจกับผมเลยนะครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์ยักไหล่ ยื่นชาให้เขา แล้วยิ้มบอก : “ในเมื่อคุณยืนกราน งั้นฉันก็ไม่เกรงใจคุณแล้วนะคะ หากว่าวันไหนฉันไม่ต้องการบ้านหลังนี้แล้ว และคุณยังอยู่ที่โลกมนุษย์ ฉันก็จะคืนของให้เจ้าของเดิม หากว่าถึงตอนนั้นคุณไม่อยู่แล้ว งั้นฉันก็จะมอบให้ลูกหลานของคุณจัดการนะคะ”
ชิวอิงซานได้ยินคำพูดนี้ ก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่งทันที แล้วยิ้มบอก : “เรื่องพวกนี้เอาตามความเห็นของคุณเลยครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์ชี้ไปที่ถ้วยชาที่เทให้เขานั่น แล้วพูดราบเรียบ : “ดื่มสักถ้วยหนึ่งสิคะ ฉันเห็นว่าคุณหอบแฮ่ก ๆ ดูลำบากน่าดู คราวหน้าไม่ต้องปีนขึ้นมาสูงขนาดนี้แล้วนะคะ มีธุระกับฉัน โทรหาฉัน ไม่ก็ส่งข้อความหาฉันก็ได้แล้วค่ะ”
ชิวอิงซานคำนับอย่างนอบน้อม : “รับทราบครับผม !”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มบาง ๆ แล้วถามเขา : “เหล่าชิว คุณน่าจะยังมีเรื่องที่จะคุยกับฉันอีกสินะคะ ?”
คราวนี้ชิวอิงซานจึงจะพูดพร้อมกับหัวเราะแหะ ๆ : “หนีความตาดีของคุณหนูไม่พ้นจริง ๆ ครับ !”
ว่าแล้ว เขาก็พูดอีก : “คือแบบนี้ครับคุณหนู หลานสาวคนนั้นของผม จะมาสมัครเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิงอยู่พอดี และด้วยเงื่อนไขของเขาในตอนนี้ การสมัครในครั้งนี้น่าจะมั่นใจว่าจะสำเร็จได้มากเลย ผมคิดว่าจากนี้คุณจะไปเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาจะทำหน้าที่สอนที่มหาวิทยาลัยจินหลิง การที่สามารถมารวมตัวที่นี่ในวันนี้น่าจะเป็นพรหมลิขิต ทำไมคุณไม่ใช้โอกาสนี้ ทำความรู้จักกับเธอสักหน่อยล่ะครับ จากนี้อาจจะได้มีการดูแลกันครับ”
“แบบนี้นี่เอง……” หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างขี้เล่น แล้วเอ่ยไปตามประสา : “ในเมื่อมีวาสนาขนาดนี้แล้ว งั้นทำความรู้จักกันหน่อยก็ไม่เป็นไร !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...