ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5214

ได้ยินหลินหว่านเอ๋อร์ยินดีไว้หน้า ชิวอิงซานย่อมดีใจไม่หยุด

เขารีบบอกกับหลินหว่านเอ๋อร์ : “คุณหนูครับ คาดว่าพวกเขาน่าจะมาถึงในอีกยี่สิบนาที หลังจากพวกเขามาถึงแล้ว คุณก็สามารถลงไปได้ครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วยิ้มบอก : “อยู่ต่อหน้าคนนอก อย่าลืมสถานะใหม่ของฉันล่ะคะ”

ชิวอิงซานพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้อยู่แล้วครับ ! คุณหนูวางใจได้เลยครับ”

ว่าแล้ว เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วเอ่ยบอก : “คุณหนูดื่มชาต่อไปนะครับ กระผมไม่รบกวนคุณแล้วครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์เอ่ยปากบอก : “หาคนรับใช้ประคองคุณลงไปเถอะ เดี๋ยวจะเหนื่อยเอาค่ะ”

ชิวอิงซานตกใจเนื่องจากได้รับความเอ็นดูแล้วบอก : “ขอบคุณคุณหนูที่เป็นห่วงครับ กระผมเองไม่เป็นไรครับ การลงไปจะสบายกว่ามากครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์เห็นเขายืนกราน เลยไม่ได้พูดมากอีก พยักหน้าบอก : “งั้นคุณลงไปก่อนเถอะค่ะ รถมาถึงแล้วฉันจะลงไปค่ะ”

“ได้ครับคุณหนู กระผมขอตัวก่อนนะครับ”

ชิวอิงซานพูดจบ ก็กำหมัดสองมือ แล้วโค้งตัวลงเล็กน้อยให้หลินหว่านเอ๋อร์ แล้วค่อย ๆ ออกไป

หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ชอบการเข้าสังคมแต่ไหนแต่ไรมา หากว่าวันนี้ชิวอิงซานเพียงบังเอิญมีหลานสาวมาเป็นแขกเยี่ยมเยียน ต่อให้ชิวอิงซานมาเชิญเธอด้วยตัวเอง เธอก็จะไม่รับปากอย่างเด็ดขาดหรอก

สำหรับเธอแล้ว คบค้ากับคนแปลกหน้า ไม่เพียงเพิ่มความเสี่ยงในการเปิดโปง อีกทั้งไม่มีความจำเป็นอะไรอีกด้วย

เธอยอมที่จะฟังเสียงจักจั่นร้องใต้ร่มไม้ ดีกว่าไปฟังคนแปลกหน้าพูดคุยกันอยู่หน้าโต๊ะอาหาร

แต่ว่า ตอนที่เธอได้ยินว่า หลานสาวของชิวอิงซานคนนี้ ถึงกับจะไปสัมภาษณ์เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง จิตใจของเธอก็เริ่มสั่นไหวขึ้นมา