ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5214
ได้ยินหลินหว่านเอ๋อร์ยินดีไว้หน้า ชิวอิงซานย่อมดีใจไม่หยุด
เขารีบบอกกับหลินหว่านเอ๋อร์ : “คุณหนูครับ คาดว่าพวกเขาน่าจะมาถึงในอีกยี่สิบนาที หลังจากพวกเขามาถึงแล้ว คุณก็สามารถลงไปได้ครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วยิ้มบอก : “อยู่ต่อหน้าคนนอก อย่าลืมสถานะใหม่ของฉันล่ะคะ”
ชิวอิงซานพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้อยู่แล้วครับ ! คุณหนูวางใจได้เลยครับ”
ว่าแล้ว เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วเอ่ยบอก : “คุณหนูดื่มชาต่อไปนะครับ กระผมไม่รบกวนคุณแล้วครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์เอ่ยปากบอก : “หาคนรับใช้ประคองคุณลงไปเถอะ เดี๋ยวจะเหนื่อยเอาค่ะ”
ชิวอิงซานตกใจเนื่องจากได้รับความเอ็นดูแล้วบอก : “ขอบคุณคุณหนูที่เป็นห่วงครับ กระผมเองไม่เป็นไรครับ การลงไปจะสบายกว่ามากครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์เห็นเขายืนกราน เลยไม่ได้พูดมากอีก พยักหน้าบอก : “งั้นคุณลงไปก่อนเถอะค่ะ รถมาถึงแล้วฉันจะลงไปค่ะ”
“ได้ครับคุณหนู กระผมขอตัวก่อนนะครับ”
ชิวอิงซานพูดจบ ก็กำหมัดสองมือ แล้วโค้งตัวลงเล็กน้อยให้หลินหว่านเอ๋อร์ แล้วค่อย ๆ ออกไป
หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ชอบการเข้าสังคมแต่ไหนแต่ไรมา หากว่าวันนี้ชิวอิงซานเพียงบังเอิญมีหลานสาวมาเป็นแขกเยี่ยมเยียน ต่อให้ชิวอิงซานมาเชิญเธอด้วยตัวเอง เธอก็จะไม่รับปากอย่างเด็ดขาดหรอก
สำหรับเธอแล้ว คบค้ากับคนแปลกหน้า ไม่เพียงเพิ่มความเสี่ยงในการเปิดโปง อีกทั้งไม่มีความจำเป็นอะไรอีกด้วย
เธอยอมที่จะฟังเสียงจักจั่นร้องใต้ร่มไม้ ดีกว่าไปฟังคนแปลกหน้าพูดคุยกันอยู่หน้าโต๊ะอาหาร
แต่ว่า ตอนที่เธอได้ยินว่า หลานสาวของชิวอิงซานคนนี้ ถึงกับจะไปสัมภาษณ์เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง จิตใจของเธอก็เริ่มสั่นไหวขึ้นมา
ยี่สิบนาทีต่อมา หลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินเสียงดังจากยางล้อรถที่เกิดจากการเสียดสีของยางล้อรถบนถนน รวมทั้งเครื่องยนต์ของรถยนต์
โฮมสเตย์จื่อจินมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลหลายร้อยเมตร เสียงเครื่องยนต์ที่ได้ยินตรงนี้ เป็นระหว่างทางที่กำลังขึ้นเขาอย่างแน่นอน
ครั้นแล้ว เธอหยิบถ้วยชาขึ้นมา ดื่มน้ำชาในนั้นจนหมดเกลี้ยง แล้วสาวเท้าเดินลงจากบ้านของตัวเอง
หลิวม่านฉงในตอนนี้ ก็เพิ่งนั่งรถถึงประตูหน้าของโฮมสเตย์จื่อจิน
จะยังไงเธอก็นึกไม่ถึงเลยว่า ชิวอิงซานอยู่สถานที่แบบนี้ ที่ถึงกับมีโฮมสเตย์ที่กว้างใหญ่เช่นนี้
แม้ว่าบ้านใหญ่โตระดับท็อปของมหาเศรษฐีหลายคนที่เกาะฮ่องกางก็สร้างอยู่บนภูเขาด้วยเช่นเดียวกัน แต่ยังไม่มีใครสักคนที่สามารถมีคฤหาสน์แต่ละหลังบนถนนชือซุนของภูเขาทั้งลูก เทียบกับโฮมสเตย์ที่เพลิดเพลินอยู่คนเดียวหลังนี้แล้ว แตกต่างกันราวฟ้ากับดินเลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...