ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5215
รถยนต์ขับเข้ามาในโฮมสเตย์ แล้วจอดอยู่นอกประตูใหญ่ที่กว้างใหญ่ตรงลานบ้านอาคารหลักหนึ่งชั้น
ที่นี่เหมือนกับโรงแรมเลย ออกแบบระเบียงกว้างใหญ่ที่สามารถจอดรถเรียงได้สามคัน ชิวอิงซานกับภรรยาคล้องแขนกัน ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองจากในห้องโถงใหญ่
พอหลิวม่านฉงจากรถ ก็เห็นสองสามีภรรยาเดินยิ้มแฉ่งออกมา เลยรีบเดินไปหา พูดด้วยความนอบน้อม : “คุณปู่ชิว คุณย่าชิว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ สุขภาพของทั้งสองคนยังคงแข็งแรงขนาดนี้เลยเชียว !”
ชิวอิงซานพูดพร้อมกับหัวเราะฮ่า ๆ : “ม่านฉง เราไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วสินะ หนูเองก็เป็นหญิงสาวที่สะโอดสะอง สวยขนาดนี้แล้ว !”
หลิวม่านฉงยิ้มบอก : “คุณปู่ชิวคะ หนูเกรงว่ากลายเป็นยายแก่เอาแล้วน่ะสิคะ”
นายหญิงใหญ่ที่อยู่ด้านข้างเดินไปข้างหน้า แล้วจับมือหลิวม่านฉง พูดด้วยความเอ็นดู : “ม่านฉง นับวันหนูก็ยิ่งโตเหมือนแม่หนูเข้าทุกทีแล้ว ครั้งก่อนที่ย่าเห็นหนู เป็นตอนที่คุณปู่ของหนูเสีย เวลานานขนาดนี้หนูไม่ได้ไปเยี่ยมย่าที่สิงคโปร์หรือมาเลย์เลย”
นายหญิงใหญ่ชิวชื่นชอบคุณแม่ของหลิวม่านฉงเป็นอย่างมาก ก่อนหน้าตอนที่คนชราตระกูลหลิวยังอยู่ ทั้งสองตระกูลมารวมตัวเจอหน้ากันอยู่บ่อย ๆ คุณแม่ของหลิวม่านฉงเป็นคนอ่อนโยนและเพียบพร้อมด้วยศีลธรรม ฉลาดหลักแหลมและใจกว้าง ทำให้นายหญิงใหญ่ชิวที่ไม่มีลูกสาวชื่นชมเป็นพิเศษ
ตอนที่หลิวม่านฉงเด็กก็เจอกับคนตระกูลชิวอยู่บ่อย ๆ นายหญิงใหญ่ค่อนข้างเอ็นดูเธอมากจริง ๆ แม้ว่าไม่ได้เจอมาหลายปี แต่พอมองบนตัวของเธอก็ยิ่งมีเงาของคุณแม่เพิ่มขึ้นหลายส่วน ในใจก็ยิ่งมีความรักและสงสารเพิ่มมากขึ้น
หลิวม่านฉงพูดด้วยความรู้สึกขอโทษ : “คุณย่าชิวคะ หลายปีมานี้……เนื่องจากการเรียนกับสาเหตุอย่างอื่น หนูเลยไม่ค่อยได้ออกจากเกาะฮ่องกาง ไม่สามารถไปเยี่ยมคุณได้ ขอให้คุณให้อภัยหนูด้วยนะคะ……”
นายหญิงใหญ่ชิวพูดด้วยความจริงจัง : “ย่าเข้าใจจ๊ะ ในปีนั้นที่แม่หนูเสีย คุณปู่ชิวหนูไปหาหมอที่สหรัฐอเมริกาเป็นเพื่อนย่า เราสองคนเลยไม่สามารถไปส่งเขาเป็นครั้งสุดท้ายได้ ทุกครั้งที่นึกถึงในหลายปีมานี้นั้น ในใจก็รู้สึกละอายใจมาก และเสียใจเหลือเกิน”
“ได้ค่ะ !” หลิวม่านฉงรับปากโดยไม่ต้องคิดเลย : “ถึงตอนนั้นหนูจะมาเยี่ยมคุณบ่อย ๆ เลยค่ะ !”
คราวนี้ชิวอิงซานเอ่ยปาก : “ม่านฉง เราเข้าไปคุยกันดีกว่า ปู่มีหลานสาวอยู่คนหนึ่ง กำลังทำเรื่องเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงอยู่พอดี พอเปิดภาคเรียนก็เป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ได้แนะนำให้หนูได้รู้จักกับเขาพอดี จากนี้หนูเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งที่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ในเวลาปกติต้องรบกวนให้หนูช่วยดูแลเขามาก ๆ ด้วยทีนะ”
หลิวม่านฉงถามด้วยความตกใจ : “คุณปู่ชิวคะ หลานสาวคุณจะไปเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงเหรอคะ ?”
“ใช่แล้วล่ะ” ชิวอิงซานยิ้มบอก : “ครั้งนี้เราสองคนมาที่เมืองจินหลิง นอกเหนือจากมาลองดูแล้ว ก็อยากช่วยเขาทำเรื่องเข้าเรียนให้เรียบร้อย นึกไม่ถึงว่าหนูถึงกับจะมาสมัครงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิง บังเอิญเหลือเกินจริง ๆ !”
ว่าแล้ว ชิวอิงซานก็มองหลินหว่านเอ๋อร์ที่เดินออกมาจากในห้องโถง แล้วยิ้มบอกหลิวม่านฉง : “เขามาแล้ว !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...