ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5218

ต่อให้เขามีความสามารถหลบการลาดตระเวนของตำรวจได้ก็ตาม แต่ขอเพียงเขากล้าเข้าใกล้วิลล่าของมหาเศรษฐีที่เหนือชั้นพวกนั้น ก็จะมีปืนหลายสิบกระบอกเล็งไปที่เขาอย่างลับ ๆ ในทันที

สถานการณ์แบบนี้ยังอยากก่อคดีกราดยิง ช่างไร้สาระเหมือนความฝันเพ้อเจ้อของคนปัญญาอ่อน เขากลัวว่าไม่มีแม้กระทั่งโอกาสยิงปืนใส่ตัวเองด้วยซ้ำ

และความปลอดภัยของมหาเศรษฐีที่เหนือชั้นพวกนี้ เป็นสิ่งที่ประเทศอื่นให้ไม่ได้เลย เนื่องจากประเทศส่วนใหญ่ไม่อนุญาตให้คนทั่วไปพกปืน คนมีสตางค์อยากหาบอดี้การ์ดถือปืนจำนวนหลายสิบกว่าคนมาปกป้องตัวเองอย่างใจป้ำ ช่างเป็นเหมือนคนปัญญาอ่อนที่เพ้อเจ้ออยู่เลยซะจริง ต่อให้ว่าจ้างบอดี้การ์ดในเวลาปกติ หากว่าพบเจอคนร้ายที่พกปืนก็เปล่าประโยชน์อยู่เหมือนกัน

ที่คุณชายตระกูลหลี่ถูกลักพาตัวที่เกาะฮ่องกางในตอนนั้น ก็เนื่องจากคนร้ายมีปืน แต่คุณชายตระกูลหลี่กับบอดี้การ์ดเขาไม่มี

หากว่าเรื่องแบบเดียวกันเกิดขึ้นที่สหรัฐอเมริกา ขอเพียงให้งบประมาณที่เพียงพอกับบริษัทรักษาความปลอดภัย ระหว่างทางที่คุณชายกลับบ้าน พวกเขาก็สามารถคุ้มกันข้างกาย โดยมีคาดิลแลคกันกระสุนหลายคันที่พอที่จะเทียบได้กับรถหุ้มเกราะ รวมทั้งบอดี้การ์ดสิบกว่าคนที่ถือปืนไรเฟิลจู่โจม ก็คนร้ายอย่างอาเฉียง อะฮวนพวกนั้น เกรงว่ายังน้อยเกินไปสำหรับบอดี้การ์ดพวกนี้เลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น หากว่าคนธรรมดาบอกว่าชีวิตที่สหรัฐอเมริกาไม่ปลอดภัยพอ นั่นเป็นความคิดที่แท้จริงของเขาแปดสิบเปอร์เซ็นต์เลย

แต่หากว่ามหาเศรษฐีเหนือชั้นคนหนึ่งพูดคำพูดแบบเดียวออกมา นั่นเป็นข้ออ้างของเขาอย่างแน่นอน ไม่ใช่ความคิดที่แท้จริงของเขาหรอก

ด้วยเหตุนี้เอง หลินหว่านเอ๋อร์สรุปได้ว่า การที่หลิวม่านฉงมาเมืองจินหลิง จะต้องมีสาเหตุอื่นอย่างแน่นอน

ตรรกะความคิดของหลินหว่านเอ๋อร์คือ ทุกเรื่องต้องดูความมีเหตุผลก่อน หากว่าเรื่องนี้ขัดกันกับสามัญสำนึก นั่นต้องไม่พ้นประโยคนี้อย่างแน่นอน : หากว่าเรื่องราวมีความผิดปกติ จะต้องมีลับลมคมในอย่างแน่นอน