แต่ว่า หลินหว่านเอ๋อร์เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์มาก รู้ว่าในเวลาแบบนี้แล้ว ในเมื่อหลิวม่านฉงลุกลี้ลุกลนแล้ว ตัวเองต้องบันยะบันยังได้แล้ว และขอยืมใช้ประโยคในตำราพิชัยสงครามก็คือ อย่าไล่ตามข้าศึกที่หมดทางสู้
ครั้นแล้วเธอจึงรีบเปลี่ยนประเด็นสนทนา พูดพร้อมกับยิ้มแต้ : “หนูเห็นว่าพี่ม่านฉงสวยขนาดนี้ เลยจงใจล้อพี่เล่นค่ะ !”
หลินหว่านเอ๋อร์ถอยทัพกะทันหัน ทำให้หลิวม่านฉงถอนหายใจโล่งอก อันที่จริงเธอก็ใจฝ่ออยู่หน่อย กลัวว่าจะถูกคนอื่นมองต้นสายปลายเหตุออกอยู่เหมือนกัน
สำหรับเธอแล้ว แม้ว่าตัวเองรักเย่เฉินมากก็ตาม แต่อย่างไรก็ตามเย่เฉินเป็นผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว ต่อให้ตัวเองไล่ตามมาถึงเมืองจินหลิง ก็ไม่สามารถบอกความรู้สึกนี้ให้คนอื่นทราบได้อย่างเด็ดขาด การถูกคนอื่นเดาต้นสายปลายเหตุออกก็ไม่ได้อย่างเด็ดขาดเช่นเดียวกัน
แต่ว่า เธอนึกไม่ถึงเลยว่า หลินหว่านเอ๋อร์กลับมาโจมตีผู้ที่ไล่ตามหลังอย่างกะทันหันในตอนนี้ เลยพูดเองเออเอง : “ฐานะทางบ้านของพี่ม่านฉงดีขนาดนั้น โดดเด่นขนาดนั้นอีก เกรงว่าจะเลือกหนุ่มรูปหล่อที่ไล่ตามพี่ที่เกาะฮ่องกางไม่ไหวหรอก แล้วจะมาชอบผู้ชายที่เมืองจินหลิงได้ยังไงกันคะ”
อุบายถอยเพื่อก้าวของหลินหว่านเอ๋อร์นี้ ประเดี๋ยวเดียวก็ทิ่มโดนความรักลึกซึ้งที่หลิวม่านฉงมีต่อเย่เฉินเข้า เธอแทบจะหลุดปากพูดโดยไม่ต้องคิดเลย : “ก็ไม่ได้เด็ดขาดขนาดนี้หรอก แม้ว่าเกาะฮ่องกางเจริญกว่าเมืองจินหลิงอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่จำเป็นว่าผู้ชายเมืองจินหลิงจะด้อยกว่าเกาะฮ่องกางหรอกนะ”
ในสายตาของหลินหว่านเอ๋อร์ หลิวม่านฉงกำลังปกป้องเย่เฉินตามจิตใต้สำนึกอยู่
อันคำกล่าวที่ว่ารักเขาและยังรักคนของเขาด้วย ชอบใครคนหนึ่งเข้าด้วยใจจริง จะปกป้องทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาโดยอัตโนมัติ ไม่เพียงแต่ไม่อนุญาตให้คนอื่นพูดถึงเขาไม่ดี ถึงขนาดที่ไม่อนุญาตให้คนอื่นบอกว่าเมืองที่เขาอาศัยอยู่ไม่ดีด้วย
ในตอนนี้หลิวม่านฉงมีความคิดแบบนี้ เธอคิดว่า หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ควรคิดว่าแต่ละด้านเกาะฮ่องกางเหนือกว่าเมืองจินหลิง เนื่องจากที่เกาะฮ่องกางหาผู้ชายที่เหมือนอย่างเย่เฉินไม่ได้หรอก ดังนั้นประเด็นนี้ ตัวเองต้องอธิบายจุดยืนให้ชัดแจ้ง
ว่าแล้ว เธอก็ถามอีก : “หนูชอบผู้ชายแบบไหนจ๊ะ ? ไว้เดี๋ยวย่าช่วยหนูหาให้ !”
หลิวม่านฉงรีบบอก : “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณย่าชิว หนูว่าเรื่องพวกนี้ต้องให้ตัวเองค่อย ๆ เจอ หากว่าไม่เจอนั่นก็คือยังไม่ถึงคราวของพรหมลิขิต รออีกเดี๋ยวก็มีเองล่ะค่ะ”
นายหญิงใหญ่ชิวเห็นเธอมีท่าทีหนักแน่น เลยถอนหายใจเบา ๆ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย
พอผ่านมื้อเที่ยงไป หลิวม่านฉงนั่งอยู่ที่โฮมสเตย์จื่อจินพักหนึ่ง แล้วนั่งรถมุ่งไปสัมภาษณ์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิงโดยมีพี่เสียนไปเป็นเพื่อนด้วย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...