ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5220
หลินหว่านเอ๋อร์ส่งหลิวม่านฉงขึ้นรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดังดอกไม้ รอหลังจากรถออกไปจากประตูใหญ่ของโฮมสเตย์จื่อจิน ตอนที่หันตัวมา ก็หุบรอยยิ้มใสซื่อบริสุทธิ์ที่ดูเหมือนไร้เดียงสาซื่อ ๆ นั่นไปเลย และกลับคืนสู่ความสงบเงียบดังเดิมอีกครั้ง
ชิวอิงซานที่ตามอยู่ด้านหลัง พูดด้วยความนอบน้อม : “คุณหนูครับ กระผมมีคำถามหนึ่ง ขอบังอาจถามคุณ……”
เมื่อกี้ชิวอิงซานมองออกว่าหลินหว่านเอ๋อร์พูดเกรงใจกับหลิวม่านฉงอยู่ตลอด ในใจเลยงงงวยอยู่หน่อย ๆ ไม่รู้ว่าทำไมหลินหว่านเอ๋อร์ต้องทำขนาดนี้
หลินหว่านเอ๋อร์รู้ว่าเขาอยากถามอะไร เลยพูดราบเรียบ : “คุณลองไปตรวจสอบว่าหลิวม่านฉงเคยมีการคบหากับเย่เฉินในอดีตหรือเปล่า ก็จะรู้เองว่าเพราะอะไรค่ะ”
“เย่เฉิน ? !” ชิวอิงซานถามด้วยความตกใจไม่หยุด : “คุณหนูครับ คุณหมายถึง ที่หลิวม่านฉงมาเมืองจินหลิง ก็เพื่อมาหาเย่เฉินเหรอครับ ?”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก : “ฉันเดาว่าแบบนี้นะ แม้ว่ามั่นใจเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ก็ไม่กล้ายืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ ฉันเดาว่าหลิวม่านฉงจะต้องเคยคบหากับเย่เฉินอย่างแน่นอนเลยค่ะ”
พูดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยเอ่ยปาก : “ในเมื่อหลิวม่านฉงมาเมืองจินหลิงเป็นครั้งแรก งั้นฉันให้เฒ่าแก่ซุนลองสืบบันทึกเข้าออกประเทศของสถานะเย่เฉินในตอนนี้ดูได้ ลองดูว่าเขาเคยไปเกาะฮ่องกางหรือเปล่า หากว่าเคยไป ลองสืบดูว่าตอนที่เขาไปเกาะฮ่องกาง ได้เคยคบค้ากับหลิวม่านฉงหรือเปล่า”
ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น : “จริงสิ เฒ่าแก่ซุนล่ะ ? ไม่เห็นเขากินข้าวตอนเที่ยงเลยนะคะ”
ชิวอิงซานบอก : “เขานอนหลับอยู่ในห้องนอนครับ บอกว่าไม่อยากเจอคนแปลกหน้า และตัวตนเขาก็อ่อนไหวง่ายมากด้วย และไม่อยากให้คนรู้ว่าเขาอยู่ที่เมืองจินหลิงด้วยครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่งเสียงอื้ม แล้วบอก : “คุณให้เขาไปสืบดูหน่อยแล้วกันนะคะ ฉันอยากรู้มากอยู่เหมือนกัน สืบได้ผลลัพธ์แล้วบอกฉันด้วยล่ะคะ”
เนื่องจากพื้นที่สาธารณะของสนามบินเป็นวิดีโอเฝ้าสังเกตแบบ 360 องศาที่ไร้มุมบอด เลยหาภาพทางออกของสนามบินที่เย่เฉินเดินออก รวมทั้งสองสามีภรรยาหลิวเจียฮุยต้อนรับอย่างนอบน้อมด้วยได้อย่างง่ายดาย
ตอนที่ชิวอิงซานเห็นข้อมูลวิดีโอพวกนี้นั้น นับถือหลินหว่านเอ๋อร์จนหมอบกราบลงกับพื้นเลย
เขาคิดแล้วก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ตลอดทางที่หลิวม่านฉงมาในวันนี้ตัวเองก็อยู่ด้วย หลิวม่านฉงไม่ได้เผยข้อมูลใด ๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับเย่เฉินเลย ถึงขนาดที่ไม่ได้พูดคำว่าเย่ของเย่เฉินเลยสักตัวด้วย ทำไมหลินหว่านเอ๋อร์ถึงเดาออกว่าเธอมาเพราะเซียวชุ่นกันแน่นะ แล้วทำไมถึงเดาออกว่าทั้งสองคนเคยคบหากันที่เกาะฮ่องกางอีกด้วย ?
ตอนที่ชิวอิงซานรายงานข่าวกรองที่สืบได้ให้หลินหว่านเอ๋อร์ โดยเต็มไปด้วยความงงงวยนั้น หลินหว่านเอ๋อร์ไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิดเดียว
เธอเพียงแต่พูดเหมือนไม่เชิงหัวเราะ : “ตาเย่เฉินนี่ แต่งงานแล้วแท้ ๆ ยังยั่วผู้หญิงไปทั่ว ไปเกาะฮ่องกางเที่ยวหนึ่งก็ทำให้หลินหว่านเอ๋อร์ถ่อมาไกลเพื่อมาเมืองจินหลิง งั้นไปสถานที่อื่นเที่ยวหนึ่ง กลัวว่าจะไม่ได้หว่านเสน่ห์ให้ผู้หญิงแค่คนสองคนหรอก หากว่าลองแหวกสถานที่การเดินทางของเย่เฉินในหลายปีมานี้ ไม่แน่ว่าจะสามารถจับผู้หญิงที่หลงรักได้กองหนึ่งเลย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...