ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5221
ชิวอิงซานหัวเราะเก้อเขิน แล้วพูดทอดถอนใจ : “บอกได้แค่ว่าไอ้หนุ่มนี้มีเสน่ห์ไม่ธรรมดาเลย เพียงแต่ม่านฉงชอบผู้ชายที่มีภรรยาแล้วอย่างเขา เกรงว่าในอนาคตคงยากที่จะสำเร็จเอาน่ะสิครับ……”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อย แล้วนึกอะไรขึ้นได้ จากนั้นถามชิวอิงซาน : “ช่วยลองสืบดูว่าคราวก่อนที่เย่เฉินไปเจอหลิวเจียฮุยที่เกาะฮ่องกาง ใช้สถานะไหน และไปทำอะไรกันแน่ได้ไหมคะ ?”
“ง่ายมากเรื่องนี้” ชิวอิงซานพยักหน้า แล้วบอก : “ผมลองโทรถามเจียฮุยดูก็รู้แล้วครับ”
“ไม่ได้ !” หลินหว่านเอ๋อร์หยุดเขาเอาไว้ แล้วบอกว่า : “ในเมื่อพ่อของหลิวม่านฉงรู้จักเย่เฉิน งั้นเขาต้องรู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงที่ลูกสาวของตัวเองมาที่เมืองจินหลิงก็เพื่อเย่เฉินอย่างแน่นอน และเขาก็รู้ว่า ลูกสาวเขาเพิ่งจะทานข้าวเที่ยงด้วยกันกับคุณ หากว่าจู่ ๆ คุณโทรถามเขาถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเย่เฉินในเวลานี้ คุณจะต้องกระตุ้นความสงสัยของเขาอย่างแน่นอน หลังจากนี้เขาแลกเปลี่ยนข้อมูลกับหลิวม่านฉงอีกที เราก็จะอธิบายเหตุจูงใจได้ยากเอา”
ชิวอิงซานพูดด้วยใบหน้าเสียใจ : “กระผมช่างโง่ ถึงกับไม่ได้พิจารณาความสัมพันธ์ส่วนได้ส่วนเสียในนี้โดยละเอียด ช่างน่าละอายใจเหลือเกินครับ……”
“ไม่เป็นไรค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พูดราบเรียบ : “ต้องโทษที่ฉันไม่ได้บอกคุณให้ชัดเจน เงื่อนไขข้อแรกของการตรวจสอบเรื่องนี้คือเปิดเผยไม่ได้ค่ะ”
ว่าแล้ว เธอก็พูดอีก : “การสืบเรื่องนี้ จะต้องใช้วิธีที่ช้า ๆ หรืออ้อมค้อม คุณออกหน้าไปถามเขาตรง ๆ ไม่ได้ และคุณออกหน้าถามคนข้างกายเขาหรือว่าคนที่มีการคบหากับเขาไม่ได้ด้วยเหมือนกันค่ะ ทางที่ดีหาคนกลางที่ควบคุมได้ไปสอบถามอีกทีจะดีกว่าค่ะ”
ชิวอิงซานลองคิดดู แล้วบอก : “อันนี้จัดการได้ง่ายครับ ลูกน้องคนหนึ่งของผมเป็นญาติกับพ่อบ้านของเจียฮุยมาก่อนครับ ต่อมาผิวเผินเขาออกจากที่นี่ แล้วกลับไปเติบโตที่เกาะฮ่องกาง แต่อันที่จริงผมช่วยเหลือให้เขาทำงานให้ผมที่เกาะฮ่องกางอย่างลับ ๆ อยู่ครับ ผมจะให้เขาลองไปถามดูครับ พวกเราสองคนเป็นญาติกัน น่าจะคุยกันง่ายครับ”
“ดีเลยค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า จากนั้นบอกอีก : “จริงสิ คุณไปบอกกับเฒ่าแก่ซุนอีกที ฉันอยากได้บันทึกการเข้าออกประเทศในสองปีมานี้ทั้งหมดในสถานะตอนนี้ของเย่เฉิน ให้เขาช่วยฉันสืบดูให้หน่อย แล้วจัดเก็บเป็นลิสต์ให้เป็นระเบียบแล้วส่งมาให้ฉันทีค่ะ”
ชิวอิงซานบอก : “ก่อนอื่นเป็นเรื่องที่เย่เฉินไปเจอเจียฮุยที่เกาะฮ่องกาง ข่าวคราวที่ผมให้คนไปสอบถามมาได้คือ สถานะของเย่เฉินในตอนนั้นคือผู้บริหารระดับสูงของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด เจียฮุยอยากร่วมมือกับบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดมาโดยตลอด ดังนั้นบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดเลยส่งเย่เฉินไปคุยกันซึ่ง ๆ หน้ากับเขา เลยถือโอกาสตรวจดูสถานการณ์ของเขาไปด้วยเลยครับ”
“บริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด ?” หลินหว่านเอ๋อร์ขมวดคิ้วถาม : “บริษัทแห่งนี้มีประวัติความเป็นมายังไง ? ด้วยสถานะและศักยภาพของเย่เฉิน ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะรับตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงของบริษัทแห่งไหนหรอกนะ”
ชิวอิงซานรีบบอก : “บริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดมีภูมิหลังไม่ธรรมดาเลยครับ นี่เป็นหยวนหยางขนส่งกรุ๊ปที่ร่วมลงทุนทำระหว่างตระกูลอิโตะของประเทศญี่ปุ่นกับตระกูลซูหัวเซี่ยครับ เนื่องจากทั้งสองตระกูลนี้ต่างมีศักยภาพที่แข็งแกร่งมากอยู่แล้วในด้านการขนส่งของหยวนหยาง หลังจากทั้งสองรวมเป็นหนึ่ง ก็ยิ่งกลายเป็นยักษ์ใหญ่ของอาณาจักรการขนส่งครับ”
“ตระกูลซูกับตระกูลอิโตะ……” หลินหว่านเอ๋อร์เม้มปาก แล้วพูดไตร่ตรอง : “ฉันเคยได้ยินทั้งสองตระกูลนี้มาบ้าง ด้านหนึ่งเป็นตระกูลที่มีกำลังแข็งแกร่งที่สุดในหัวเซี่ย อีกด้านหนึ่งเป็นตระกูลที่มีกำลังแข็งแกร่งที่สุดในประเทศญี่ปุ่น เมื่อทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันอย่างแข็งแกร่ง ก็ไม่มีจุดประหลาดในขอบเขตทางการค้าหรอก แต่ที่น่าแปลกก็คือ ทำไมเย่เฉินต้องไปพบหลิวเจียฮุยด้วยสถานะผู้บริหารระดับสูงของบริษัทแห่งนี้ด้วยล่ะ ? เย่เฉินไม่มีทางทำงานนอกเวลาให้บริษัทขนส่งอย่างนี้หรอก”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...