ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5222
คราวนี้ซุนจือต้งพูดแทรกกลางคัน : “คุณหนูครับ ในนี้ยังมีความสัมพันธ์หนึ่งที่ประหลาดยิ่งกว่าอีกด้วยครับ”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามเขา : “ความสัมพันธ์อะไรคะ คุณลองว่ามาค่ะ”
ซุนจือต้งพูดอธิบาย : “คือแบบนี้ครับ ตระกูลซูกับตระกูลเย่นั้นต่อสู้กันอย่างดุเดือดมาโดยตลอดหลายปีมานี้ หลายปีก่อนทะเลาะกันจนเลวร้ายมาก ถึงขนาดที่ในตอนนั้นตระกูลซูยังออกหน้าประสานงานทำพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ที่เย่นจิงเพื่อที่จะเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลเย่ ต่อมาจนถึงสองสามีภรรยาเย่ฉางอิงเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุ ตระกูลเย่ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ตระกูลซูจึงกระโดดเป็นตระกูลที่มีกำลังแข็งแกร่งที่สุดในหัวเซี่ย และกดขี่ตระกูลเย่มาโดยตลอด พูดได้ว่าทั้งสองตระกูลนี้ได้สั่งสมความแค้นมานานแล้ว ดังนั้นผมเลยไม่เข้าใจ ทำไมเย่เฉินช่วยบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดทำงาน……”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าบอก : “การคิดของคุณผิดแล้ว ไม่ใช่ว่าทำไมเย่เฉินถึงช่วยบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดทำงาน แต่เป็นบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดกำลังทำงานให้เย่เฉินอยู่หรือเปล่า”
ชิวอิงซานกับซุนจือต้งต่างไม่สามารถเข้าใจคุณค่าที่เย่เฉินกุมปราณทิพย์เอาไว้ได้เลย
แต่หลินหว่านเอ๋อร์กลับเข้าใจอย่างลึกซึ้งเลย ด้วยกำลังของเย่เฉิน และด้วยพลังที่เย่เฉินกล้าที่จะปะทะองค์กรพั่วชิง ไม่มีทางที่จะมีวิสาหกิจไหนเรียกใช้เขาได้ในโลกนี้อย่างเด็ดขาด
ดังนั้น เมื่อแน่วแน่ความเห็นนี้แล้ว ค่อยไปวิเคราะห์ว่าทำไมเย่เฉินจึงไปพบหลิวเจียฮุยด้วยสถานะของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด แล้วข้อสรุปที่เธอได้ ก็คือบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดมีความเป็นไปได้สูงมากว่ามีความเกี่ยวข้องกับเย่เฉินในระดับที่ลึกซึ้งมาก
เนื่องจากอสังหาริมทรัพย์ส่วนใหญ่ของชิวอิงซานอยู่ที่สิงคโปร์กับมาเลเซีย ดังนั้นเขาเลยเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของตลาดการขนส่งเป็นอย่างมาก เขาเอ่ยปากพูดในจังหวะนี้ : “จริงสิครับคุณหนู ภูมิหลังของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดนี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับสำนักว่านหลงเป็นอย่างมาก สำนักว่านหลงในตอนนี้ก่อตั้งบริษัทที่คุ้มกันเส้นทางการเดินเรือโดยติดอาวุธ แทบจะผูกขาดส่วนแบ่งการค้าการคุ้มกันเส้นทางการเรือของทั้งอ่าวเอเดนแล้ว มีการคุ้มกันของสำนักว่านหลง เรือของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดอยู่ที่อ่าวเอเดนนี้ก็เหมือนเข้าแดนที่ไร้คนอยู่ และไม่มีโจรสลัดหน้าไหนกล้าไปแตะความซวยของพวกเขาด้วยครับ !”
ซุนจือต้งพูดตามจิตใต้สำนึก : “แต่ตระกูลเย่แพ้แล้วจริง ๆ ครับ……เรื่องเรื่องนี้ ทั้งประเทศแทบจะไม่มีใครไม่รู้เลยนะครับ……”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าบอก : “ไม่มีทาง ขอเพียงเย่เฉินอยู่ในภูเขาเย่หลิงซานในวันนั้น ตระกูลเย่จะไม่มีทางแพ้อย่างเด็ดขาด”
ซุนจือต้งบอก : “บางทีเย่เฉินไม่ได้อยู่ในวันนั้น……”
“ก็ไม่มีทางเหมือนกัน” หลินหว่านเอ๋อร์บอกอีก : “อย่างที่คุณว่า ในเมื่อภูเขาเย่หลิงซานเป็นสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ พ่อแม่ของเย่เฉินจะต้องฝังอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน และเย่เฉินถึงขนาดที่กล้าลงมือกับองค์กรพั่วชิง เพื่อแก้แค้นแทนพ่อแม่ สำนักว่านหลงจะขุดสุสานของพ่อแม่เขาให้ราบ เขาจะไม่ไปได้ยังไงคะ ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...