ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5223

“เอ่อ……” ซุนจือต้งตกอยู่ในการครุ่นคิดอยู่ในชั่วประเดี๋ยวหนึ่ง

เขามึนงงจากการคาดคะเนชุดนี้อยู่หน่อย

หลินหว่านเอ๋อร์พูดเบา ๆ : “ตระกูลเย่มีแหล่งที่มากับสำนักว่านหลง ตระกูลซูร่วมลงมือทำบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดกับตระกูลอิโตะ พอมองพวกนี้แล้วดูไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหาคือ ตระกูลซูกับสำนักว่านหลงจะขุดสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ให้ราบ ทำไมเย่เฉินถึงไปพบหลิวเจียฮุยที่เกาะฮ่องกาง ด้วยสถานะของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดด้วย ? !”

“นี่ก็เหมือนสามประเทศฝ่ายอักษะในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ระหว่างพวกเขาผูกเป็นพันธมิตรอย่างไรนั้น และร่วมมืออย่างไรนั้นล้วนไม่มีปัญหา แต่เดิมทีสหรัฐอเมริกาสู้กับพวกเขาจนสะบักสะบอม ทำไมถึงได้จับมือดีกันกับพวกเขากะทันหันล่ะ ? ดังนั้น ฉันเลยอยากรู้ว่า เป็นอะไรกันที่ขจัดความแค้นระหว่างเย่เฉินกับตระกูลซู รวมทั้งสำนักว่านหลง ?”

ซุนจือต้งกับชิวอิงซานมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ตระกูลซู ตระกูลเย่ สำนักว่านหลง ตระกูลอิโตะ แล้วก็เย่เฉินนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ดูเหมือนสลับซับซ้อน ยากที่จะแยกแยะความจริง

คราวนี้ หลินหว่านเอ๋อร์พูดอีก : “ความแค้นจะไม่หายไปโดยไร้สาเหตุหรอกค่ะ การหายไปของความแค้นจะต้องมีฝ่ายหนึ่งเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้ ก็เหมือนที่สหรัฐอเมริกาทิ้งระเบิดปรมาณูสองลูกที่ประเทศญี่ปุ่นเมื่อปี 1945 แต่ท้ายที่สุดประเทศญี่ปุ่นกลับกลายเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งและเหนียวแน่นที่สุดในทวีปเอเชียเลยเหมือนกัน หากว่าถูกเอาชนะแล้ว ก็จะไม่มีความแค้นอีก”

ซุนจือต้งไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง แล้วขมวดคิ้วพูด : “เมื่อว่ามาเช่นนี้ ที่โลกภายนอกเล่าลือว่าตระกูลเย่ยกทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตัวเองให้สำนักว่านหลง อันที่จริงเป็นระเบิดควันที่ตระกูลเย่ปล่อยไว้ข้างนอก !”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วพูดจริงจัง : “พูดให้เหมาะสม น่าจะเป็นระเบิดควันที่เย่เฉินปล่อยไว้ข้างนอก !”

ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็นึกอะไรขึ้นได้กะทันหัน เลยถามทั้งสองคน : “จริงสิ หลังจากภูเขาเย่หลิงซาน ตระกูลซูกับสำนักว่านหลงมีข่าวลือหรือความเปลี่ยนแปลงพิเศษอะไรบ้างไหมคะ ?”