ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5225
หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “ดูจากเหตุผลโดยทั่วไปแล้ว ซูจือหยูรับช่วงตำแหน่งผู้นำตระกูล พ่อของเธอ คุณลุงของเธอ และคุณอาของเธอไม่มีทางที่จะยอมรับเธอหรอก และซูเฉิงเฟิงไม่ได้อยู่ช่วยเธอกดสถานการณ์เอาไว้ที่ข้างกายเธออีกด้วย ว่ากันตามหลักแล้ว นี่ก็เหมือนเป็นตาชั่ง ด้านนี้เป็นซูจือหยูเอง อีกด้านหนึ่งเป็นผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคนของเธอ ด้านที่ตาชั่งถ่วงลงไปนั้น ต้องเป็นอาวุโสทั้งเจ็ดคนของเธออย่างแน่นอน สิทธิ์ในการควบคุมตระกูลของซูจือหยูจะต้องถูกตอดกินจนยกสูงขึ้นอย่างแน่นอน แต่คุณว่าเธอนั่งได้มั่งคงไม่สั่นคลอน ถ้าอย่างนั้นมีเพียงความเป็นได้เพียงอย่างเดียว……”
พูดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดด้วยความจริงจัง ด้วยเสียงที่สูงขึ้นเล็กน้อย : “เบื้องหลังของซูจือหยู จะต้องมีคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าคอยช่วยเธอสยบสถานการณ์เอาไว้ หรือว่าตาชั่งที่พูดถึงเมื่อกี้นั่น คนคนนั้นยืนอยู่เบื้องหลังของซูจือหยู และสามารถกดฝั่งซูจือหยูเอาไว้ได้มาก ทำให้ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคนนั่นไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย !”
ซุนจือต้งพูดอุทาน : “คุณหนูครับ จากการวิเคราะห์นี้ของคุณ คนคนนั้นก็คือเย่เฉินอย่างแน่นอนเลย !”
“ใช่แล้วค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วเอ่ยปาก : “แบบนี้ตรรกะทุกอย่างก็ราบรื่นแล้ว เย่เฉินเอาชนะตระกูลซูที่ภูเขาเย่หลิงซาน ถึงขนาดที่ระบุผู้นำตระกูลคนใหม่ของตระกูลซู แม้ว่าซูเฉิงเฟิงรู้สึกอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างมากก็ตาม ก็ทำได้แต่จากหัวเซี่ยอย่างเศร้าซึม และต่อให้ลูกชายลูกสาวเจ็ดคนนั่นของเขาไม่เต็มใจ ก็ทำได้แต่ยอมรับแต่โดยดี ไม่กล้ามีความคิดขัดขืนใด ๆ ต่อซูจือหยู !”
ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะพูดชมเชย : “การต่อสู้ที่ภูเขาเย่หลิงซาน เย่เฉินชนะแท้ ๆ กลับบอกข้างนอกว่าแพ้ซะงั้น อีกทั้งบอกว่าพ่ายแพ้ป่นปี้จนทรัพย์สินเสียไปเกินครึ่ง อุบายนี้ของเย่เฉินเยี่ยมเหลือเกินจริง ๆ !”
ซุนจือต้งพูดสนับสนุน : “นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป หลาย ๆ ตระกูลไม่เห็นตระกูลเย่อยู่ในสายตา รู้สึกว่าพวกเขาได้สิ้นกำลังลงแล้ว ผมยังเคยเสียดายเรื่องนี้อยู่นานเลย แต่ว่าดูจากตอนนี้ นี่น่าจะเป็นความตั้งใจของเย่เฉิน !”
“เป็นเด็กผู้หญิงเหมือนกัน ?” หลินหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความตกใจ : “ปีนี้มันอะไรกัน ? การที่เด็กสาวเป็นผู้ปกครองเป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปแล้ว ? หรือว่าเขาก็มีเรื่องราวอะไรกับเย่เฉินด้วยเหมือนกัน ?”
ซุนจือต้งรีบบอก : “อ้อ จริงด้วยครับคุณหนู บันทึกออกประเทศของเย่เฉินที่คุณให้ผมไปตรวจสอบ ผมพบว่าเขาเคยไปที่ประเทศญี่ปุ่นอยู่ช่วงหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว อิโตะ นานาโกะก็รับช่วงตำแหน่งผู้นำตระกูล หลังจากที่เขาไปประเทศญี่ปุ่น เหตุการณ์วุ่นวายของสามตระกูลใหญ่ที่เป็นอันดับแรก ๆ ของประเทศญี่ปุ่นในช่วงเวลานั้น เป็นตระกูลอิโตะที่ยิ้มจนถึงสุดท้าย แต่นางาฮิโกะ อิโตะก็เสียขาไปสองข้างด้วยเหตุนี้ด้วยเช่นเดียวกัน หลังจากตอนนั้น ก็ถอยไปอยู่เบื้องหลัง และให้ลูกสาวเขามาดูแลสถานการณ์โดยรวมครับ”
ว่าแล้ว ซุนจือต้งก็บอกอีก : “ผมจำได้ว่าตอนนั้นทำให้โตเกียววุ่นวายไปทั่ว ลูกสาวและลูกชายของซูโสว่เต้าซึ่งเป็นพี่ใหญ่ของตระกูลซูถูกตระกูลหนึ่งของที่ประเทศญี่ปุ่นลักพาตัวไป เคราะห์ดีที่ทั้งสองคนหนีออกมาได้ เพื่อที่จะแก้แค้น ตระกูลซูส่งนักฆ่าไป และฆ่าตระกูลที่เป็นตัวการก่อเหตุทั้งบ้านนั้นเลยครับ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...