ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5230
หลิวม่านฉงที่ได้รับให้เข้าทำงานอย่างแน่นอนแล้ว ตอนที่ออกจากมหาวิทยาลัยจินหลิงนั้น ก็ลิงโลด วิ่งเหยาะๆไปตลอดทาง
ทุกคนต่างไม่มีใครคาดคิดว่าหญิงสาวผู้มีสติปัญญาใบหน้าสะสวยคนนี้ จะเป็นเหมือนกับเด็กน้อยคนหนึ่ง ที่กระโดดโลดเต้นคึกคักมีชีวิตชีวา ความต่างและไม่เข้ากันนี้ทำเอาผู้คนต่างพากันฉงนสนเท่ห์กันอย่างมาก
หลิวม่านฉงออกจากมหาวิทยาลัยจินหลิง เดินไปไม่กี่ร้อยเมตรแล้วเลี้ยวตรงหัวมุมถนน ข้างทางที่ตำแหน่งช่องจอดรถ พี่เสียนกับคนขับรถโรลส์รอยซ์ยังคงจอดรออยู่
เมื่อเห็นหลิวม่านฉง พี่เสียนก็รีบลงมาจากรถ พูดด้วยรอยยิ้มที่นอบน้อม“คุณหลิวดีใจอย่างนี้ ดูท่าการสัมภาษณ์ของวันนี้จะต้องทำให้คุณพอใจอย่างมากแน่ๆ”
หลิวม่านฉงมีความสุขอย่างมาก พูดด้วยรอยยิ้ม“พี่เสียน สมพรปาก ฉันผ่านการสัมภาษณ์ของพวกเขาแล้ว และได้รับการเข้าทำงานด้วย พวกเขาให้ฉันจัดตารางเวลาใหม่ พรุ่งนี้เช้าเดินทางมาเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับพวกเขา เมื่อเป็นแบบนี้ฉันก็แค่รอวันที่จะได้เข้าทำงานอย่างสบายหายห่วงแล้ว”
“เยี่ยมไปเลย！”พี่เสียนก็ดีใจมากเช่นกัน รีบเอ่ยขึ้นว่า“คุณหลิววันนี้วันดีสมปรารถนาตั้งแต่ก้าวแรก ดังนั้นต้องฉลองกันหน่อย ฉันจะโทรไปแจ้งคุณท่าน บอกข่าวดีเรื่องนี้ให้ท่านได้รับทราบ ”
พูดจบ เธอก็ถามหลิวม่านฉง“ค่ำนี้คุณหลิวอยากจะทานอะไรคะ？ฉันจะลงมือเข้าครัวเอง ！”
หลิวม่านฉงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณพี่เสียนค่ะ！”
พูดจบ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบกล่าวว่า“เอ่อพี่เสียน ช่วยพาฉันไปดูบ้านก่อนได้ไหม？ที่ตึกTomson Rivieraที่พี่เคยพูดก่อนหน้านั้น ถ้ามันใช้ได้ วันนี้เราก็ทำสัญญาซื้อกันเลย มาคราวนี้อะไรที่ควรทำก็ทำให้มันเสร็จๆไปทีเดียว ”
ความหยิ่งในศักดิ์ศรีของคนชนชั้นกลางนั้นอันที่จริงแล้วก็แข็งแกร่งอย่างมาก ในความคิดของพวกเขาส่วนใหญ่ ตัวเองก็เป็นชนชั้นคุณภาพของสังคม ดังนั้นก็จึงขอยอมเป็นหัวไก่ดีกว่าเป็นหางหงส์
ในตอนที่พวกเขาซื้อบ้านนั้น ก็ยินดีที่จะซื้อในชุมชนที่มีพื้นที่ราบเรียบ อีกทั้งตำแหน่งที่ตั้งก็ไม่จำเป็นต้องหรูหรามาก จากนั้นก็ซื้ออาคารที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ในนั้น
ที่พวกเขาไม่ต้องการเลยก็คือ ย่านที่มีอาคารสูงต่ำอยู่รวมกัน ทั้งที่ตัวเองก็มีทรัพย์สินอยู่กว่าหลายสิบล้านแล้ว มาซื้ออยู่ในย่านชุมชนนี้ ไม่เพียงไม่รู้สึกถึงความสงบสุข แต่กลับยังต้องถูกเจ้าของวิลล่ามาคอยมีอิทธิพลเหนือกว่าในทุกวัน
หากอาศัยอยู่ในย่านชุมชนระดับกลาง ขับรถราคาหลักล้าน โดยทั่วไปแล้วก็ถือว่าหรูแล้ว แต่ในย่านชุมชนหรูอย่างTomson Rivieraนี้ พูดอย่างไม่เกินจริง แม้แต่แม่บ้านที่ทำงานในวิลล่า ออกไปซื้อกับข้าวในทุกวันก็ยังเทียบไม่ได้เลย โรงจอดรถใต้ดินในย่านนี้ รถยนต์ที่ราคาสามล้านนั้นมีมากเกินกว่าครึ่ง ที่ราคาต่ำกว่าสามล้าน โดยส่วนใหญ่ก็ผลิตจากประเทศหมู่เกาะในแถบตะวันออก หรือจะเป็นรถหรูสำหรับครอบครัวขนาดใหญ่ก็จะมีราคาที่สูงเพิ่มมากขึ้นไปอีกหลายแสน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...