ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5231
ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ขับเมอร์เซเดสเบนซ์เอสคลาส หรือบีเอ็มดับเบิลยูซีรี่ส์7สักคัน เกรงว่ายังต้องอายเวลาที่ทักทายกับเพื่อนบ้านเลย
ตอนนั้นที่ครอบครัวของเซียวฉางเฉียนมาซื้อบ้านที่นี่ เซียวไห่หลงก็เคยได้พูดคำหนึ่งที่น่าสนใจเอาไว้ เขารู้สึกว่า การพักอาศัยอยู่ในย่านชุมชนนี้ ก็คือการมาคอยเป็นเวรยาม และเป็นตัวกันกระสุนให้กับพวกคนรวยที่พักอาศัยอยู่ภายในวิลล่าด้านใน
เพราะตำแหน่งที่ตั้งที่น่าตะขิดตะขวงใจนี้ ทำให้ทันทีที่วิลล่าของTomson Rivieraเปิดทำการขายนั้นก็ขายหมดลงในชั่วพริบตา แต่กับห้องชุดเหล่านี้ก็กลับยังว่างและขายอยู่จนในตอนนี้
แต่ดีที่หลิวม่านฉงนั้นไม่ได้สนใจในเรื่องพวกนี้
เธอต้องการแค่จะหาบ้านสักหลังที่เหมาะสมและใกล้มหาวิทยาลัยเพื่อเป็นห้องส่วนตัวของตัวเอง
และเงื่อนไขที่เธอต้องการสำหรับบ้านนั้น คือการเดินทางที่ต้องสะดวก สภาพแวดล้อมดี การตกแต่งสวย อาคารที่ตั้งนั้นก็ดูดีมีระดับเล็กน้อย สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่อย่าให้วุ่นวายและคุณภาพต่ำเกินไป เมื่อเป็นแบบนี้ผู้หญิงที่ต้องพักอาศัยคนเดียวก็ไม่ต้องมีเรื่องให้กังวลใดๆ
ในตอนที่เธอนั่งอยู่บนรถโรลส์รอยซ์ ใช้เวลาแค่สิบนาทีก็มาถึงยังสำนักงานขายของTomson Riviera เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะซื้อในชุมชนย่านนี้
เพราะการเดินทางจากชุมชนนี้ไปที่มหาวิทยาลัยนั้น สะดวกสบายมากจริงๆ และTomson Rivieraก็เป็นตำแหน่งที่ดีที่สุดในละแวกใกล้เคียงนี้ ดังนั้นเธอไม่ต้องดูก็รู้ ว่าหากย่านนี้ไม่เป็นที่ถูกใจแล้วละก็ ละแวกใกล้เคียงของมหาวิทยาลัยก็คงไม่มีที่ที่ตัวเองจะถูกใจได้อีกแล้ว
แม้เงื่อนไขของตัวเองสำหรับที่พักนั้นจะมีมากมาย แต่หากการเดินทางสะดวก ก็เป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่ง
หลิวม่านฉงถามเธอ“ช่วยแนะนำแบบแปลนของห้องให้หน่อยได้ไหมคะ？”
หัวหน้าฝ่ายขายรีบตอบกลับ“คุณผู้หญิง แบบแปลนของเพนต์เฮ้าส์นี้มียูนิตที่ใหญ่ที่สุด ขนาดของพื้นที่มี240ตร.ม. มีพื้นที่ระเบียงที่ให้ฟรีถึงสองส่วน และพื้นที่อเนกประสงค์ก็มีให้ฟรี พื้นที่ใช้สอยรวมตรงระเบียงแล้วเกินกว่า80ตร.ม. พื้นที่อเนกประสงค์แม้จะเรียกมันอย่างนั้น แต่จริงๆแล้วอุปกรณ์อำนวยความสะดวกขนาดใหญ่ของเรามีการออกแบบมาเป็นพิเศษ พื้นที่ใช้สอยของห้องอุปกรณ์นั้นมีประมาณ16ตร.ม. ก็เท่ากับให้พื้นที่ห้องนอนฟรีห้องหนึ่ง และในตอนที่เราตกแต่งนั้นก็ได้ปิดกั้นพื้นที่ระเบียงเอาไว้ สามารถแยกใช้เป็นพื้นที่ภายในได้ สองรายการนี้รวมกัน เท่ากับได้ให้พื้นที่ใช้สอยเปล่ากับคุณไป50-60ตร.ม.ได้ พื้นที่ใช้สอยจริงก็จึงมีมากถึง250ตร.ม. ”
หลิวม่านฉงพูดด้วยความสงสัย“สองร้อยสี่สิบบวกหกสิบ ทำไมถึงเท่ากับสองร้อยห้าสิบได้ ？”
หัวหน้าฝ่ายขายกล่าวด้วยความประหลาดใจ“ต้องแยกพื้นที่ส่วนกลางออก พื้นที่ที่ใช้ร่วมกันของเราก็ประมาณ20% ซึ่งก็ถือว่าต่ำมากในบรรดาอาคารสูงย่านชุมชนแล้ว ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...