พูดจบ เธอถามพนักงานขาย“หากฉันจะจองห้องชุดนี้ ต้องวางเงินเท่าไร ฉันจองก่อนแล้วค่อยไปดูกับคุณ ”
“เอ่อคือ……”เมื่อพนักงานขายเห็นเธอยืนกรานหนักแน่น ก็จึงพูดขึ้นว่า“หากคุณสะดวก จ่ายเงินจองจำนวนหนึ่งล้านสำหรับห้องชุดนี้ได้เลย ซึ่งก็จะมั่นใจได้ว่าห้องชุดนี้จะไม่มีใครมาซื้อมันไปได้”
พูดจบ เธอก็พูดขึ้นมาอีก“แต่ว่า หากคุณจ่ายเงินจองแล้วแต่สุดท้ายไม่ได้ทำการซื้อ เงินจองนี้เราจะหัก10% อันนี้คุณยอมรับได้ไหมคะ?”
“ไม่มีปัญหา”หลิวม่านฉงพูดอย่างไม่ลังเล “รูดบัตรตอนนี้ได้เลยค่ะ!”
พนักงานขายดีใจกับข่าวดีที่คาดคิดไม่ถึง ชี้ไปยังห้องรับรองวีไอพีแล้วกล่าว“คุณผู้หญิงเชิญทางนี้ก่อนค่ะ !”
หลิวม่านฉงตามพนักงานไปยังห้องรับรองวีไอพี ทันทีที่ปิดประตู ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าเดินเข้ามา
พนักงานขายอีกคนเดินเข้าไปหา พูดอย่างสุภาพเรียบร้อย“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ไม่ทราบว่ามาดูห้องหรือเปล่าคะ ?”
อีกฝ่ายพยักหน้ารับ และเอ่ยถาม“ได้ยินมาว่าที่นี่ของพวกคุณเป็นตึกที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง ไม่ทราบว่ามีห้องที่สามารถหิ้วกระเป๋าแล้วเข้าอยู่ได้เลยไหม?ห้องยิ่งกว้างเท่าไรก็ยิ่งดี !”
เมื่อพนักงานขายคนนั้นได้ยินก็รู้สึกประหลาดใจมาก แอบคิดในใจ“หรือวันนี้มีลมอะไรหอบไฉ่ซิ้งเอี๊ยมาอย่างนั้นเหรอ?ทำไมพออ้าปากพูดก็เหมือนจะเจอแต่ลูกค้าที่ร่ำรวยไปเสียทุกคนได้ ?”
ในใจแอบคิด แต่ก็ยังพูดอย่างสุภาพว่า“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ที่นี่เรามีวิลล่ากับห้องชุดเป็นหลัก ทุกห้องถูกออกแบบโดยนักออกแบบชาวอิตาลีที่มีชื่อเสียง วัสดุตกแต่งภายในทุกชิ้นนำเข้ามาจากอิตาลีโดยตรง เครื่องใช้ในครัวเรือนนำเข้ามาจากเยอรมัน ส่วนเฟอร์นิเจอร์นั้นนำเข้าจากฝรั่งเศสและอิตาลี แบรนด์ที่ใช้ก็เป็นแบรนด์ชั้นนำที่มีชื่อเสียง โดยทั่วไปแล้วสามารถหิ้วกระเป๋าแล้วเข้าอยู่ได้เลยค่ะ ”
นอกจากนั้น ต่อให้จะหาบ้านที่หลังใหญ่โตแบบนั้นได้ บ้านเหล่านั้นก็มีสภาพที่ทรุดโทรม หรือวิลล่าที่มีขนาดใหญ่บางหลัง การตกแต่งก็เป็นในแบบสไตล์ยุโรปที่มีสีสัน สำหรับพวกเศรษฐีใหม่แล้วก็คงรู้สึกว่าโอ่อ่าตระการตา แต่ในสายตาของอิโตะ นานาโกะ การตกแต่งที่เหลืองอร่ามแวววาวแบบนั้น ช่างเป็นอะไรที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย อดไม่ได้ที่อยากจะแสดงให้เห็นทุกอย่างที่มี ว่าฉันนั้นร่ำรวยมาก!
ดังนั้น ทานากะ โคอิจิตระเวนดูไปทั่ว ก็ไม่เจอบ้านที่นานาโกะจะถูกใจได้
แต่ว่า วันนี้เป็นวันที่สี่เดือนสิงหาคม
พรุ่งนี้อีกแค่วันเดียวที่นานาโกะจะเดินทางมาที่เมืองจินหลิง หากยังหาบ้านที่เหมาะสมไม่ได้ เมื่อนานาโกะกับนางาฮิโกะ อิโตะเดินทางมาถึง ก็คงต้องพักที่โรงแรมแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...