ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5233
พูดจบ เธอถามพนักงานขาย“หากฉันจะจองห้องชุดนี้ ต้องวางเงินเท่าไร ฉันจองก่อนแล้วค่อยไปดูกับคุณ ”
“เอ่อคือ……”เมื่อพนักงานขายเห็นเธอยืนกรานหนักแน่น ก็จึงพูดขึ้นว่า“หากคุณสะดวก จ่ายเงินจองจำนวนหนึ่งล้านสำหรับห้องชุดนี้ได้เลย ซึ่งก็จะมั่นใจได้ว่าห้องชุดนี้จะไม่มีใครมาซื้อมันไปได้”
พูดจบ เธอก็พูดขึ้นมาอีก“แต่ว่า หากคุณจ่ายเงินจองแล้วแต่สุดท้ายไม่ได้ทำการซื้อ เงินจองนี้เราจะหัก10% อันนี้คุณยอมรับได้ไหมคะ？”
“ไม่มีปัญหา”หลิวม่านฉงพูดอย่างไม่ลังเล “รูดบัตรตอนนี้ได้เลยค่ะ！”
พนักงานขายดีใจกับข่าวดีที่คาดคิดไม่ถึง ชี้ไปยังห้องรับรองวีไอพีแล้วกล่าว“คุณผู้หญิงเชิญทางนี้ก่อนค่ะ ！”
หลิวม่านฉงตามพนักงานไปยังห้องรับรองวีไอพี ทันทีที่ปิดประตู ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าเดินเข้ามา
พนักงานขายอีกคนเดินเข้าไปหา พูดอย่างสุภาพเรียบร้อย“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ไม่ทราบว่ามาดูห้องหรือเปล่าคะ ？”
อีกฝ่ายพยักหน้ารับ และเอ่ยถาม“ได้ยินมาว่าที่นี่ของพวกคุณเป็นตึกที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง ไม่ทราบว่ามีห้องที่สามารถหิ้วกระเป๋าแล้วเข้าอยู่ได้เลยไหม？ห้องยิ่งกว้างเท่าไรก็ยิ่งดี ！”
เมื่อพนักงานขายคนนั้นได้ยินก็รู้สึกประหลาดใจมาก แอบคิดในใจ“หรือวันนี้มีลมอะไรหอบไฉ่ซิ้งเอี๊ยมาอย่างนั้นเหรอ？ทำไมพออ้าปากพูดก็เหมือนจะเจอแต่ลูกค้าที่ร่ำรวยไปเสียทุกคนได้ ？”
ในใจแอบคิด แต่ก็ยังพูดอย่างสุภาพว่า“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ที่นี่เรามีวิลล่ากับห้องชุดเป็นหลัก ทุกห้องถูกออกแบบโดยนักออกแบบชาวอิตาลีที่มีชื่อเสียง วัสดุตกแต่งภายในทุกชิ้นนำเข้ามาจากอิตาลีโดยตรง เครื่องใช้ในครัวเรือนนำเข้ามาจากเยอรมัน ส่วนเฟอร์นิเจอร์นั้นนำเข้าจากฝรั่งเศสและอิตาลี แบรนด์ที่ใช้ก็เป็นแบรนด์ชั้นนำที่มีชื่อเสียง โดยทั่วไปแล้วสามารถหิ้วกระเป๋าแล้วเข้าอยู่ได้เลยค่ะ ”
นอกจากนั้น ต่อให้จะหาบ้านที่หลังใหญ่โตแบบนั้นได้ บ้านเหล่านั้นก็มีสภาพที่ทรุดโทรม หรือวิลล่าที่มีขนาดใหญ่บางหลัง การตกแต่งก็เป็นในแบบสไตล์ยุโรปที่มีสีสัน สำหรับพวกเศรษฐีใหม่แล้วก็คงรู้สึกว่าโอ่อ่าตระการตา แต่ในสายตาของอิโตะ นานาโกะ การตกแต่งที่เหลืองอร่ามแวววาวแบบนั้น ช่างเป็นอะไรที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย อดไม่ได้ที่อยากจะแสดงให้เห็นทุกอย่างที่มี ว่าฉันนั้นร่ำรวยมาก！
ดังนั้น ทานากะ โคอิจิตระเวนดูไปทั่ว ก็ไม่เจอบ้านที่นานาโกะจะถูกใจได้
แต่ว่า วันนี้เป็นวันที่สี่เดือนสิงหาคม
พรุ่งนี้อีกแค่วันเดียวที่นานาโกะจะเดินทางมาที่เมืองจินหลิง หากยังหาบ้านที่เหมาะสมไม่ได้ เมื่อนานาโกะกับนางาฮิโกะ อิโตะเดินทางมาถึง ก็คงต้องพักที่โรงแรมแล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...