เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5234

หากเป็นแบบนั้น ที่ทานากะ โคอิจิเดินทางล่วงหน้ามา ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

Tomson Rivieraเป็นความหวังสุดท้ายของเขา ถึงเขาจะรู้ว่าเย่เฉินก็พักอาศัยอยู่ในชุมชนนี้ แต่คุณหนูของตัวเองก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้เขามากเกินไป และในตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว

ในตอนนี้พนักงานขายก็ตอบกลับ“สำหรับคนต่างชาติที่ต้องการจะซื้อ ต้องมีหลักฐานการพำนักในพื้นที่นี้เป็นเวลาหนึ่งปี แต่หากซื้อในนามบริษัทก็ไม่จำเป็นต้องมีข้อจำกัดดังกล่าวค่ะ”

ทานากะ โคอิจิพยักหน้ารับ แล้วพูดกับพนักงานขายว่า“งั้นช่วยพาผมไปดูวิลล่าหน่อย！ขอหลังที่ใหญ่ที่สุด！”

พนักงานขายพูดแสดงความเสียใจ“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย วิลล่าของเราขายหมดแล้ว ที่เหลือตอนนี้มีแค่แบบห้องชุดเท่านั้นค่ะ”

“ขายหมดแล้ว？！”ทานากะ โคอิจิถามอย่างหัวเสีย“ไม่เหลือสักหลังเลยเหรอ？หรือมีเจ้าของคนไหนที่กำลังประกาศขายต่ออยู่หรือเปล่า？”

พนักงานขายพูดอธิบาย“มีไม่เลยค่ะคุณผู้ชาย ตอนนี้ยังมีลูกค้าอีกจำนวนมากที่ต้องการจะซื้อวิลล่าของเรา แต่ไม่มีเจ้าของรายไหนที่ต้องการจะขายเลย หากคุณสนใจคงต้องรอไปก่อน มีข่าวดีเมื่อไรฉันจะรีบแจ้งคุณไปทันทีค่ะ”

ทานากะ โคอิจิครุ่นคิด แล้วเอ่ยปาก “ช่างมัน ผมรอนานขนาดนั้นไม่ไหว คุณช่วยแนะนำห้องชุดที่มีขนาดใหญ่ที่สุดให้ผมหน่อยแล้วกัน ！”

พนักงานขายพยักหน้ารับ ชี้ไปยังตึกที่อยู่ทางฝั่งแม่น้ำ และพูดกับทานากะ โคอิจิ“คุณผู้ชาย นี่คือห้องเพนต์เฮ้าส์ของเรา วิวแม่น้ำสวยมาก ห้องก็มีขนาดใหญ่ ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน