ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5237
ในสำนักงานขายเวลานี้ทั้งหัวหน้าเองและพนักงานขายทุกคน ต่างก็พากันตื่นตะลึง
พวกเขาใช่ว่าจะไม่เคยเห็นคนวิวาทกันมาก่อน เมื่อตอนที่วิลล่าเปิดทำการขายใหม่ๆ ก็เคยมีลูกค้าบางรายทะเลาะวิวาทกันเพราะแย่งกันซื้อมาแล้ว
เพียงแค่ว่า การยื้อแย่งกันนั้นก็จะพัฒนาไปสู่ความไม่พอใจและลงไม้ลงมือกัน
แต่อย่างที่ทานากะ โคอิจิทำ คือการเอ่ยปากยื่นเสนอเงินหนึ่งล้านหยวนให้กับอีกฝ่ายแบบนี้นั้น พวกเขาไม่เคยพบเจอมันมาก่อน
และในตอนนี้ พวกเขาเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่า หลิวม่านฉงจะพูดปฏิเสธมันไปง่ายๆแบบนี้ได้
ในความเห็นของพวกเขา นี่มันจำนวนเงินตั้งหนึ่งล้านเชียวนะ และไม่ต้องทำอะไรด้วยทั้งนั้น ได้เงินมาฟรีๆล้านหนึ่ง ไม่ว่าใคร ก็คงต้องฉุกคิดและลังเลกันบ้างไหม？
มาดูบ้านหลังหนึ่ง ใช้เวลาไปสิบนาที จ่ายเงินจอง จากนั้นก็ได้เงินกินเปล่ามาล้านหนึ่ง เรื่องแบบนี้ สำหรับพวกเธอแล้ว มันคือสิ่งที่ได้มาโดยไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย
แต่สำหรับหลิวม่านฉงแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย ต่อให้เพิ่มศูนย์เข้าไปอีกหนึ่งตัว เธอก็ไม่ได้นึกสนใจมันเลย
แน่นอนว่าหลิวม่านฉงนั้นไม่ขัดสนเรื่องเงินอยู่แล้ว ดังนั้นแค่เงินหนึ่งล้านนี้ ก็จึงไม่สามารถจะเปลี่ยนความตั้งใจเดิมที่มีของตัวเองได้
ส่วนทานากะ โคอิจิในฐานะคนรับใช้ของตระกูลอิโตะที่เชื่อใจได้มากที่สุด เขาก็มีอำนาจมากพอ ที่จะเสนอราคาที่สูงลิ่วนี้แทนเจ้านายตัวเอง
แต่เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่ได้หวั่นไหว ทานากะ โคอิจิก็พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมาอีกครั้ง“คุณผู้หญิง ผมไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดความร่ำรวยใดๆกับคุณ ผมแค่ต้องการอยากได้ห้องนี้มากจริงๆ ดังนั้นผมขอเสนอเงินก้อนใหม่ให้คุณ หากคุณยอมที่จะปล่อยห้องนี้ให้กับผม ผมยินดีเพิ่มให้คุณอีกห้าล้าน ！”
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา พนักงานขายที่อยู่บริเวณนี้ต่างก็พากันอ้าปากค้าง
พวกเธอเคยเห็นคนที่ทำงานหาเงินมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นการทำงานหาเงินที่ได้กำไรแบบนี้
นี่มันการปะทะกันของคนขั้นเทพจริงๆ คนทั่วไปปะทะกัน ที่เห็นแค่หมัดและเท้า เทพเทวดาปะทะกัน คือการเสนอตัวเลขหนึ่งล้าน ห้าล้านและสิบล้าน
หลิวม่านฉงในตอนนี้ยังคงไม่ได้รู้สึกไหวหวั่นเลยสักนิด เธอหันมองมาที่ทานากะ โคอิจิ แล้วพูดอย่างจริงจัง“คุณผู้ชาย ที่ฉันไม่ได้โมโหใส่คุณ เพราะฉันเห็นว่าคำพูดของคุณนั้นมีความจริงใจอยู่ และยังสุภาพด้วย แต่ถ้าหากคุณยังไม่หยุดสร้างความหงุดหงิดให้กับฉัน ฉันก็คงจะพูดดีๆกับคุณด้วยไม่ได้อีกต่อไป ”
ในตอนนี้ ทานากะ โคอิจิเข้าใจแล้ว
หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ก็คงจะเป็นคนมีฐานะคนหนึ่งเช่นกัน และก็เป็นลูกคุณหนูที่ไม่สนใจเรื่องเงินทองเลยแม้แต่น้อย
คาดว่าทรัพย์สินที่มีของเธอ คงไม่ได้น้อยไปกว่าคุณหนูของตัวเองเป็นแน่
กับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ตัวเองเสนอเงินให้ไปสิบล้าน นอกจากปากที่รู้สึกสาสมใจแล้ว มันยังมีความหมายอะไรได้อีก?ต่อให้จะเสนอสามสิบล้าน ห้าสิบล้าน คนอื่นเขาก็ไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก สุดท้ายก็เห็นจะเป็นตัวเองที่ราวกับเป็นตัวตลก ยึดติดอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อยมือ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...