ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5237

ในสำนักงานขายเวลานี้ทั้งหัวหน้าเองและพนักงานขายทุกคน ต่างก็พากันตื่นตะลึง

พวกเขาใช่ว่าจะไม่เคยเห็นคนวิวาทกันมาก่อน เมื่อตอนที่วิลล่าเปิดทำการขายใหม่ๆ ก็เคยมีลูกค้าบางรายทะเลาะวิวาทกันเพราะแย่งกันซื้อมาแล้ว

เพียงแค่ว่า การยื้อแย่งกันนั้นก็จะพัฒนาไปสู่ความไม่พอใจและลงไม้ลงมือกัน

แต่อย่างที่ทานากะ โคอิจิทำ คือการเอ่ยปากยื่นเสนอเงินหนึ่งล้านหยวนให้กับอีกฝ่ายแบบนี้นั้น พวกเขาไม่เคยพบเจอมันมาก่อน

และในตอนนี้ พวกเขาเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่า หลิวม่านฉงจะพูดปฏิเสธมันไปง่ายๆแบบนี้ได้

ในความเห็นของพวกเขา นี่มันจำนวนเงินตั้งหนึ่งล้านเชียวนะ และไม่ต้องทำอะไรด้วยทั้งนั้น ได้เงินมาฟรีๆล้านหนึ่ง ไม่ว่าใคร ก็คงต้องฉุกคิดและลังเลกันบ้างไหม？

มาดูบ้านหลังหนึ่ง ใช้เวลาไปสิบนาที จ่ายเงินจอง จากนั้นก็ได้เงินกินเปล่ามาล้านหนึ่ง เรื่องแบบนี้ สำหรับพวกเธอแล้ว มันคือสิ่งที่ได้มาโดยไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย

แต่สำหรับหลิวม่านฉงแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย ต่อให้เพิ่มศูนย์เข้าไปอีกหนึ่งตัว เธอก็ไม่ได้นึกสนใจมันเลย

แน่นอนว่าหลิวม่านฉงนั้นไม่ขัดสนเรื่องเงินอยู่แล้ว ดังนั้นแค่เงินหนึ่งล้านนี้ ก็จึงไม่สามารถจะเปลี่ยนความตั้งใจเดิมที่มีของตัวเองได้

ส่วนทานากะ โคอิจิในฐานะคนรับใช้ของตระกูลอิโตะที่เชื่อใจได้มากที่สุด เขาก็มีอำนาจมากพอ ที่จะเสนอราคาที่สูงลิ่วนี้แทนเจ้านายตัวเอง

แต่เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่ได้หวั่นไหว ทานากะ โคอิจิก็พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมาอีกครั้ง“คุณผู้หญิง ผมไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดความร่ำรวยใดๆกับคุณ ผมแค่ต้องการอยากได้ห้องนี้มากจริงๆ ดังนั้นผมขอเสนอเงินก้อนใหม่ให้คุณ หากคุณยอมที่จะปล่อยห้องนี้ให้กับผม ผมยินดีเพิ่มให้คุณอีกห้าล้าน ！”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา พนักงานขายที่อยู่บริเวณนี้ต่างก็พากันอ้าปากค้าง

พวกเธอเคยเห็นคนที่ทำงานหาเงินมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นการทำงานหาเงินที่ได้กำไรแบบนี้