ภายใต้ความสิ้นหวัง เขาทำได้แค่ถอนหายใจ แล้วพูดขอโทษ“ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้วย ที่ผมหยาบคายเกินไป อย่าถือสากันเลยนะครับ”
หลิวม่านฉงไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็พูดเตือนหัวหน้าฝ่ายขายคนนั้น“ไปดูห้องกันได้หรือยังคะ?”
หัวหน้าฝ่ายขายคนนั้นรีบพูดตอบ“ได้เลยค่ะ ได้เลย เชิญทางนี้ค่ะ”
หลิวม่านฉงจากไปแล้ว ทานากะ โคอิจิยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างอับจนหนทาง เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรที่จะดูห้องประเภทอื่นในตึกนี้ต่อ หรือเปลี่ยนไปดูที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่แทน
ในจังหวะนี้เอง พนักงานสาวที่ต้อนรับเขา จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบเอ่ยขึ้นว่า“คุณผู้ชาย คุณหนูของคุณชอบความเงียบสงบใช่ไหมคะ?ถึงแม้ตึกนี้ของเราจะไม่มีชั้นบนสุดให้เลือกแล้ว แต่คุณสามารถเลือกชั้นที่รองลงมาจากคุณผู้หญิงคนเมื่อครู่ได้นะคะ !”
พูดจบ เธอก็รีบพูดอธิบายต่อ“คุณดูสิ คุณผู้หญิงคนเมื่อครู่หน้าตาอ่อนเยาว์ และมีฐานะ พาแม่บ้านมาดูห้องด้วย ที่นิ้วมือก็ไม่ได้สวมแหวนอะไร มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะยังไม่ได้แต่งงาน!”
“หญิงสาวผู้มีฐานะร่ำรวยและยังไม่ได้แต่งงานออกมาซื้อบ้าน เป็นไปได้ว่าเธอน่าจะพักอาศัยอยู่คนเดียว!”
คิดมาถึงตรงนี้ ทานากะ โคอิจิก็ตัดสินใจ กัดฟันและพูดว่า“ได้!งั้นผมเอาห้องนั้นแล้วกัน!ผมขอทำเหมือนคุณผู้หญิงคนนั้น จ่ายเงินจองจำนวนหนึ่งล้านก่อน จากนั้นคุณช่วยพาผมไปดูห้องด้วย ผมจะถ่ายรูปและวิดีโอส่งไปให้คุณหนูของผมดู ขอแค่เธอไม่คัดค้าน กลับมาแล้วผมชำระเงินส่วนที่เหลือได้เลย”
พนักงานสาวไม่คิดว่าคำพูดของตัวเองจะสามารถทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหวได้ ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ห้องชุดที่ราคากว่าสามสิบล้าน เพราะการขายที่ไม่ได้ง่ายนัก ค่าคอมมิชชั่นที่ได้จากการขายคือสองเปอร์เซ็นต์ หากตกลงซื้อขายกันเรียบร้อย รางวัลคอมมิชชั่นที่พนักงานขายจะได้รับก็ราวๆเจ็ดแสนได้!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ“ได้ค่ะคุณผู้ชาย งั้นรบกวนคุณตามฉันมาเพื่อทำเรื่องวางเงินจองกันก่อนนะคะ เสร็จแล้วฉันจะพาคุณไปดูห้องทันทีค่ะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...