ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5239

หลังจากที่ทานากะโคอิจิจ่ายเงินจองจำนวนหนึ่งล้านไปแล้ว ก็ตามพนักงานสาว ขึ้นรถมายังตึกหมายเลข1

ส่วนหลิวม่านฉงเองก็นำหน้าเขาไปก่อนก้าวหนึ่ง กับพี่เสียนมาถึงยังห้องชั้นบนสุด

พี่เสียนคอยตามอยู่ข้างๆหลิวม่านฉง ยังคงรู้สึกละอายใจกับความมั่นใจของตัวเองเมื่อครู่ เธออดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า“คุณหลิว ยังดีที่คุณมองการณ์ไกล เมื่อครู่ไม่ได้ฟังความเห็นโง่ๆของฉัน จ่ายเงินจองล่วงหน้าไปก่อน ไม่อย่างนั้นแล้ว ห้องนี้คงถูกคนเมื่อครู่คนนั้นซื้อตัดหน้าไปแล้ว……”

หลิวม่านฉงยกยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า“พี่เสียนอย่าคิดแบบนั้น อันที่จริงฉันเองก็ไม่ได้มองการณ์ไกลอะไร แค่รอบคอบก็เท่านั้น การรอบคอบร้อยครั้ง อาจมีเก้าสิบเก้าครั้งที่ไร้ประโยชน์ก็ได้ แต่สำหรับฉัน ต่อให้จะมีประโยชน์แค่ครั้งเดียวมันก็คุ้มค่าแล้ว ”

พี่เสียนพยักหน้ารับเล็กน้อย ท่าทีดูเหมือนเรียบเฉย แต่ภายในใจนั้นรู้สึกทึ่งมาก

เป็นแม่บ้านมานาน โดยรวมแล้วเธอก็เป็นคนที่ละเอียดรอบคอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้รอบคอบเท่าหลิวม่านฉง

เธอรู้สึกว่า ความละเอียดรอบคอบนั้นมันถูกปลูกฝังขึ้นมาในภายหลัง หลิวม่านฉงที่ยังเด็ก อีกทั้งภูมิหลังของครอบครัวก็มั่งคั่ง ลูกคนรวยแบบนี้ ไม่ได้มีการปลูกฝังนิสัยของความละเอียดรอบคอบเลยแต่อย่างใด

ในชีวิตของพวกเขาไม่มีแรงกดดันจากผู้คนและสิ่งต่างๆ มีแค่เพียงทำตามที่ใจปรารถนา

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม ลูกคนรวยส่วนใหญ่ถึงได้มีนิสัยหุนหันพลันแล่น อีกทั้งคำพูดคำจาและการกระทำก็ไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา และมักไม่ใช้สมองเลยแต่อย่างใด

ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนรวยส่วนใหญ่ก็มักจะมั่นใจอย่างไม่ลืมหูลืมตา หยิ่งจองหอง นี่ก็เพราะพวกเขามีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นเหมือนกับดาวล้อมเดือน คนทุกคนล้วนต่างก็สรรเสริญเยินยอ ประจบสอพลอพวกเขา ให้ตัวเองอยู่ในโลกมายาที่คิดว่าเก่งกาจ และมีอำนาจในทุกสิ่ง

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่หลิวม่านฉงไม่สามารถจะก้าวข้ามผ่านมันไปได้เลย

และนับจากนั้น หลิวม่านฉงก็มีนิสัยที่ละเอียดรอบคอบกับเรื่องทุกเรื่องเป็นต้นมา

หลิวม่านฉงในตอนนี้ มองไปยังแม่น้ำที่ไหลเฉื่อย ในความนึกคิด ก็มีแต่เรื่องของแม่ตัวเอง

เธอจำได้ว่าในตอนที่แม่ของเธอยังสาวนั้นชอบมองเกาะฮ่องกางจากยอดเขาในยามค่ำคืน ชมความงามของแสงที่ระยิบระยับ ล่องเรือสำราญที่อ่าววิคตอเรีย

สิ่งนี้ทำให้เธอแทบทนรอไม่ไหว ร้อนใจที่อยากจะมองดูแม่น้ำแยงซีในยามค่ำคืนจากที่ตรงนี้