ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 525

บมที่ 525

“โอ้โห！”

พออู๋ซินได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับร้องออกมา พร้อมกับถามขึ้น ： “ไม่นึกเลยว่าหงห้าจะกล้าสักคำนี้ลงบนหน้าผากลูกคนเดียวของหลิวกว่าง？แบบนี้มันก็เป็นความแค้นที่อยู่ร่วมชาติกันไม่ได้เลยนะ！”

“ใช่นะสิ “อู๋ตงไห่หัวเราะออกมา ：” พ่อว่า สองคนพ่อลูกหลิวกว่างตอนนอนคงฝันว่าอยากฆ่าหงห้า จนแทบอยากจะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆ เลยล่ะ！”

พออู๋ซินฟังแบบนั้น ก็อดถามขึ้นไม่ได้： “พ่อ ในเมื่อท่านรู้ว่าทั้งสองคนบาดหมางกันอยู่ แล้วทำไมยังเชิญพวกเขามาร่วมงานอีก？”

อู๋ตงไห่หัวเราะ： “แกไม่คิดว่าหลิวกว่างจะเป็นหมากที่เราหลอกใช้ได้เหรอ？หมาที่อยากกัดคน แต่กลับไม่กล้าที่จะอ้าปากออกมา เพราะสิ่งที่เขาขาดก็คือคนที่คอยช่วยอยู่ข้างหลัง คนที่สามารถทำให้เขากล้าที่จะอ้าปากกัดคนได้”

อู๋ซินพูดขึ้น ： “พ่อ ถ้าหากท่านคิดอยากจะหลอกใช้หลิวกว่างผู้นี้ แล้วทำไมท่านถึงได้จัดงานอยู่ที่เทียนเซียงฝู่？เพราะเขากับหงห้าไม่ถูกกัน แบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ยากขึ้นไม่ใช่เหรอ？”

อู๋ตงไห่หันไปมองอู๋ซินด้วยสายตาที่มีบางอย่างอยู่ภายใน： “หลิวกว่างกับหงห้าล้วนแต่เป็นหมา สิ่งเดียวที่ต่างกันก็คือ หลิวกว่างเป็นหมาที่ไม่มีนาย ส่วนหงห้านั้นมีตระกูลซ่งคอยให้ท้าย”

อู๋ซินพยักหน้า แล้วถามต่อ： “แล้วยังไง？พ่อ ทำแบบนี้มันจะมีประโยชน์อะไร？”

อู๋ตงไห่พูดขึ้น： “แกต้องการแต่งกับซ่งหวั่นถิง แกก็ควรจะมีอำนาจในจินหลิง ตอนนี้พวกตระกูลผู้ดีในจินหลิงถึงจะไว้หน้าพวกเรา แต่ก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นนาย แต่มองว่าตระกูลซ่งเป็นนาย ดังนั้น พวกเราจะต้องขยายอำนาจในจินหลิง”

เขาพูดต่อ ： “อำนาจมีสองอย่าง แบบแรกคือด้านบน แบบที่สองคือด้านมืด ด้านบนนั้นก็คือพวกที่ไม่ใช่ตระกูลหลิวกับหงห้า ที่ทำธุรกิจอย่างถูกกฎหมาย แต่ด้านมืดนั้น พวกเราไม่สามารถรับมือหงห้าได้ ดังนั้นจึงควรเลี้ยงหมาอีกตัวเอาไว้ต่อกรกับหงห้า ดังนั้น ตระกูลหลิวคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด”

อู๋ตงไห่หันไปมองอู๋ซิน แล้วพูดกำชับอย่างเข้มงวด： “ต่อไปแกจะเป็นคนรับตำแหน่งสือทอดตระกูลอู๋ ดังนั้นต้องพยายามรวบรวมอำนาจ ทำไมพ่อถึงเชิญหลิวกว่างมาที่เทียนเซียงฝู่งนะเหรอ？”