ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5262
เฉียนหงเย่นโมโหแทบบ้า กระทืบเท้าพลางด่าว่า : “แกไปเป็นนักสู้ผู้ต่อต้านกับแม่แกสิ! แกหม่าหลันมีนิสัยยังไง คนอื่นไม่รู้ แต่ฉันจะไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?! คนทั้งโลกก็มีแกนี่แหล่ะที่เห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้! แกอิจฉาที่ฉันหาเงินได้ แกรู้สึกแย่! ก็เลยคิดหาวิธีมาทำลายฉัน! แกลงมาเดี๋ยวนี้เลย! ดูซิว่าฉันจะไม่ฆ่าคนสารเลวแบบแกได้ยังไง!”
หม่าหลันคว่ำหน้าอยู่ตรงราวระเบียง แอบถ่ายวิดีโอไปพลางเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “เฉียนหงเย่น ฉันหม่าหลันทำอะไรเปิดเผยมาตลอดชีวิต เดินในทางที่ถูกต้อง ทนไม่ได้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง! ต่อให้เธอเอามีดมาจ่อที่คอฉัน ฉันก็คงยังจะทำตามหน้าที่ รุดหน้าเปิดโปงเธออยู่ดี!”
เห็นว่าหม่าหลันทำลายตัวเองแล้วแต่กลับยังอวดดีไม่หยุด เฉียนหงเย่นก็ยิ่งตัวสั่นเทาด้วยความโมโห!
เธอชี้หน้าหม่าหลัน แล้วเงยหน้าขึ้นมาด่าว่า : “ชิบ แกจะไม่ลงมาใช่ไหม? แกไม่ลงมา ฉันจะขึ้นไปจับแกโยนลงมาจากระเบียงเอง! ไม่ฆ่าแก สาบานได้ว่าฉันคงไม่คนอีกแล้ว!”
ใบหน้าของหม่าหลับดูเหยียดหยาม : “โอ๊ะ เธอทำให้ฉันตกใจแล้วนะเฉียนหงเย่น นี่เธอเป็นนักประกาศที่ใจดำหาเงินได้แล้วก็ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาแล้วใช่ไหม? เธอรู้หรือเปล่า บุกรุกบ้านของคนอื่นต้องติดคุกนะ?! มีปัญญาเธอก็เข้ามาดูสิ ฉันจะโทรหาตำรวจเดี๋ยวนี้เลย!”
เฉียนหงเย่นได้ยินแล้ว การวางมาดอันใหญ่โตที่ดูอวดดีนั้นก็ลดลงไปโดยไม่รู้ตัว
เธอฉลาดกว่าหม่าหลัน รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ นอกจากตัวเองจะขยับปากด่าทอออกมาแล้ว ก็แทบจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย
อีกทั้งไม่ต้องพูดถึงการบุกรุกบ้านของคนอื่นนั้นผิดกฎหมาย เพราะเพียงแค่เย่เฉินลูกเขยของหม่าหลัน ตัวเองก็ไม่สามารถจะไปหาเรื่องได้อยู่แล้ว
เฉียนหงเย่นในเวลานี้ เหมือนกับหลี่หยุนหลงที่ไม่มีปืนผาหน้าไม้ จะมาทำลายความเงียบสงบของบ้านเมืองเพียงลำพัง มองประตูบานใหญ่ที่แข็งแรงของบ้านเย่เฉินแล้วก็ด่าไม่หยุดอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
หม่าหลันคว้ำหน้าอยู่บนราวระเบียง ถึงแม้ว่าเสียงด่าที่ระคายหูของเฉียนหงเย่นจะดังขึ้น แต่เธอเห็นท่าทางที่กระวนกระวายของเฉียนหงเย่นแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
เธอจึงไม่ได้รู้สึกโมโห และหยุดบันทึกวิดีโอเอาไว้ แล้วหยิบเอาเมล็ดแตงออกมาจากกระเป๋ากางเกงกำมือหนึ่ง แทะไปพลางโยนเปลือกลงไปด้านล่างระเบียงด้วย และมองเฉียนหงเย่นด้วยใบหน้าที่หยอกล้อ พลางแกว่งศีรษะแล้วเอ่ยขึ้น : “เฉียนหงเย่น ว่ากันตามความจริงแล้ว ฉันชอบดูท่าทางที่เธออยากจะฆ่าฉันแล้วทำอะไรฉันไม่ได้แบบนี้จริงๆ เหมือนกับหมาที่เอาแต่เห่าแต่ก็กินกระดูกไม่ได้แบบนั้น อย่าพูดเลยว่ามันน่าสนุกขนาดไหน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...