เซียวไห่หลงเอ่ยขึ้นอย่างลนลาน : “พ่อ พ่อพูดแบบนี้ก็เป็นการดูถูกกันสิ! ผมเป็นคนมองปัญหาจากสภาพจริงแล้วนะ เรื่องนี้จะโทษแม่ก็ไม่ได้ พ่อต้องคิดทบทวนปัญหาของตัวเองด้วย!”
“ไสหัวไปซะ!” เซียวฉางเฉียนพูดขึ้นด้วยความโมโห : “แกมันลูกอกตัญญู!”
เซียวไห่หลงรีบเอ่ยขึ้น : “พ่อ สภาพจิตใจพ่อมีปัญหาแล้ว ถ้าหากพ่อมองปัญหาไปตามสภาพความเป็นจริง พ่อก็จะต้องมีความคิดเหมือนผมอย่างแน่นอน”
“เหมือนบ้านแกน่ะสิ!” เซียวฉางเฉียนพูดขึ้นอย่างดูถูก : “แกมันเป็นพวกอะไร ฉันรู้ดี!”
“โธ่พ่อ...”
“อย่าเรียกฉันว่าพ่อ ไสหัวไปซะ!”
เซียวไห่หลงโมโหอยู่บ้างเช่นกัน และเอ่ยขึ้นอย่างกลัดกลุ้ม : “พ่อน่ะ ดื้อดึงมากจริงๆ! ตอนนี้พ่อมาเสียงดังกับผมก็ไม่สำคัญหรอกนะ แต่ต่อไปถ้าหากสภาพจิตใจพ่อไม่ปกติ ต่อไปแม่หาเงินมาได้จะต้องไม่ให้พ่อใช้แน่นอน!”
ว่าแล้วเซียวไห่หลงก็เอ่ยขึ้นมาอีก : “พ่ออย่าลืมสิ วันนี้แม่พูดมาแล้ว ว่าบทใหม่ของพ่อก็คือเป็นมะเร็งตับอ่อน มะเร็งตับอ่อนเร็วขนาดไหน เดือนเดียวก็ทำให้คนหายไปแล้ว นั่นก็หมายความว่า ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป อย่างมากที่สุดก็เดือนหรือสองเดือน การไลฟ์สดของแม่ก็ไม่ต้องใช้พ่อแล้ว ถึงตอนนั้นถ้าหากพ่อยังทำให้แม่ไม่พอใจ ถ้าอย่างนั้นพ่อก็จะลำบากแล้ว!”
เซียวฉางเฉียนได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกสับสนขึ้นมาบ้างทันที
เฉียนหงเย่นพูดจาไม่ดีกับเขาแม้กระทั่งลงไม้ลงมือกับเขา ในใจของเขานั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อนึกถึงว่าเฉียนหงเย่นหาเงินได้อย่างราบรื่นเหมือนกับน้ำไหล เขาก็อดที่จะครุ่นคิดถึงคำพูดของเซียวไห่หลงเมื่อครู่นี้ไม่ได้ ถ้าหากเฉียนหงเย่นไม่ยอมให้ตัวเองใช้เงินเธอจริงๆ ความอัปยศอดสูเหล่านี้ก็ไม่ใช่ว่าเปล่าประโยชน์หรอกเหรอ? อีกทั้งอีกไม่นานเฉียนหงเย่นก็จะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากตัวเองแล้ว ถึงตอนนั้นถ้าหากเตะตัวเองออกไป ก็จะยิ่งแย่ไปกว่าเดิมแล้ว!
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว ในใจของเขาก็ตัดสินใจ และแอบคิด : “ดูแล้วต่อไปฉันจะต้องปฏิบัติต่อเฉียนหงเย่นให้ดีๆแล้ว ส่วนความมีเกียรติตรงจุดนั้นของผู้ชาย เวลานี้แล้ว ยังจะสนใจไปทำอะไรอีก...”
เพิ่งจะสิ้นเสียงที่อยู่ในใจ ประตูบ้านก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น คนที่อยู่ข้างนอกเอ่ยถาม : “ใช่บ้านของเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลงหรือเปล่า?”
“คลิปวิดีโอ?” เซียวไห่หลงโพล่งถามขึ้น : “คลิปอะไร? พวกเราไม่รู้สถานการณ์ของคลิปวิดีโออะไรนั่นเลย...”
ตำรวจนายนั้นถามขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูไม่เชื่อ : “คลิปวิดีโอของพวกคุณถูกเปิดโปงอยู่บนอินเตอร์เน็ต พวกคุณยังไม่เห็นอย่างนั้นเหรอ?”
“เปิดโปงพวกเรา?” เซียวฉางเฉียนถามขึ้นด้วยความตื่นเต้น : “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”
ตำรวจพูดขึ้นมานิ่งๆ : “ไม่รู้ ไม่เครียด ถึงที่นั่นแล้วเราก็จะให้คุณได้รู้เอง รีบไปกับพวกเราเถอะ”
เซียวฉางเฉียนรีบเอ่ยขึ้น : “คุณตำรวจ ผมกับลูกชายเป็นอัมพาต ตอนนี้ยังไม่ได้ฟื้นสภาพเป็นปกติ ลุกขึ้นไม่ได้เลยเสียด้วยซ้ำ”
ตำรวจขมวดคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยถาม : “แสดงจนติดเป็นนิสัยแล้วเหรอ? อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าพวกคุณแกล้งหลอก พวกคุณก็แค่ตั้งใจแสดงให้ชายเน็ตพวกนั้นดู ให้พวกเขาซื้อของในห้องไลฟ์ถ่ายทอดสดของพวกคุณใช่ไหม? อยู่ต่อหน้าตำรวจแล้วพวกคุณยังกล้าแสดงละครอีก กล้ามากเลยนะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...