ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5269

ตอนนี้ทางสรรพากรมาหาถึงที่แล้ว เธอเองก็ลนลานขึ้นมาทันที ทำได้เพียงรีบโกหก : “คุณก็เห็นสถานการณ์ของครอบครัวฉันแล้ว ในบ้านของฉันมีผู้ป่วยที่เป็นอัมพาตนอนติดเตียงต้องดูแลอยู่สองคน และยังมีคนแก่ต้องดูแลด้วย ปกติแล้วก็ยุ่งวุ่นนจนหัวหมุน ไม่ได้สนใจ...”

พูดไปแล้วเธอก็มีความคิดขึ้นมา จึงรีบพูดเสริมให้ตัวเอง : “คุณเห็นเวลาที่ฉันไลฟ์ขายของความจริงแล้วก็ไม่ได้นานเท่าไหร่ รวมๆแล้วก็แค่เดือนเดียว ความจริงฉันคิดเอาไว้แล้วว่ารอให้ผ่านช่วงยุ่งๆไปสองสามวันนี้ก็จะรีบไปยื่นภาษี...”

เจ้าหน้าที่ของทางหน่วยงานสรรพากรรู้ว่าเธอจะต้องโกหกอย่างแน่นอน แต่ก็เหมือนกับอย่างที่เธอพูด ว่าการไลฟ์ขายของเธอเพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่เดือนกว่าๆเท่านั้น ถ้าหากเธอบอกว่าเธอลืม หรือยุ่งเสียจนไม่ทันได้สนใจเรื่องการยื่นภาษี ทางหน่วยงานสรรพากรก็ไม่มีวิธีจะพิสูจน์ได้ว่าเธอตั้งใจจะเลี่ยงภาษี

ทางเจ้าหน้าที่จึงไว้หน้าเธอ : “สถานการณ์ของคุณเราเข้าใจได้ มีปัจจัยที่เป็นภววิสัยอยู่จริงๆ ดังนั้นพวกเราก็จะไม่ซักถามถึงการเลี่ยงภาษีว่ามีอยู่หรือเปล่า เพียงแค่คุณยื่นภาษีตามรายได้จริงของคุณก็พอ”

เฉียนหงเย่นเอ่ยถามขึ้นโดยจิตใต้สำนึก : “อัตราภาษีของพวกเราเท่าไหร่?”

เจ้าหน้าที่อธิบาย : “การไลฟ์ขายของแบบคุณอยู่ในค่าตอบแทนงานบริการ ค่าตอบแทนงานบริการจัดเป็นเงินได้รวมของประชาชน หลังจากที่ชำระแล้ว จะมีอัตราที่ใช้ในช่วง3%-45% สำหรับยอดเงินของคุณที่ถึงยอดสูงสุด จะใช้ในช่วง45%”

“หะ?” เฉียนหงเย่นหน้ามุ่ยขึ้นมาในทันที : “45%...นี่...นี่มันเยอะเกินไปแล้ว...”

เจ้าหน้าที่เอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง : “เฉียนหงเย่น ตามการจ่ายภาษีเงินได้ นี่คือหน้าที่ของประชาชนทุกคน อีกทั้งภาษีของเรา อยู่ในขอบเขตทั่วโลกไม่นับว่าสูง ทวีปยุโรปและประเทศญี่ปุ่นมีภาษีสูงสุดอยู่ที่ 50%ขึ้นไป สหรัฐอเมริกาเองก็45%!เหมือนกัน”