ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5276
ส่วนตัวเองถ้าหากคิดจะใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกิน ก็จะต้องไม่ทำให้หลานสาวอย่างเซียวเวยเวยคนนี้โมโห
เธอจึงแสดงความคิดเห็นออกมาอย่างตรงไปตรงมา : “เวยเวย...แกวางใจได้ ย่าไม่ใช่ย่าเหมือนกับในตอนนั้นแล้ว...ต่อไปย่าจะไม่ก่อเรื่องราวพวกนั้นอีก ต่อไปในบ้านนี้ทุกอย่างก็จะฟังแต่เธอ...”
เซียวเวยเวยเห็นท่าทางของนายหญิงใหญ่ดูจริงใจ ความโมโหบนใบหน้านั้นกระจายหายไปไม่น้อย เธอพยักหน้าลงพลางเอ่ยขึ้น : “ย่าคะ วันนี้ฉันไปส่งพ่อกับพี่เข้าพักที่โรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลจะให้ย่าดูแลพวกเขาทั้งสองคนก็จะกะไรอยู่ ช่วงสองวันนี้ย่าอยู่พักผ่อนที่บ้านไปก่อนนะคะ ทางโรงพยาบาลทางนั้นฉันจะจ้างพยาบาลให้มาช่วยดูแล รอหลังจากแม่ออกมาแล้ว ค่อยไปช่วยแม่ที่ไปโรงพยาบาล”
นายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าสถานการณ์ของตัวเอง อย่างว่าแต่จะไปดูแลลูกชายและหลานชายที่โรงพยาบาลเลย ต่อให้เป็นการทำอาหารให้พวกเขา ก็เกรงว่าร่างกายจะไม่เอื้ออำนวยด้วยแล้ว ดังนั้นตอนนี้เธอจึงทำได้เพียงไม่สร้างความยุ่งยาก นับว่าเป็นการทำเพื่อครอบครัวนี้
เธอพยักหน้าลงอย่างไม่ต้องคิด : “เวยเวย วางใจเถอะ ในบ้านยังมีข้าวมีน้ำมันมีเกลืออยู่ ก่อนหน้านี้แม่แกซื้อพวกเนื้อสัตว์เอาไว้ไม่น้อยด้วย เพียงพอสำหรับความต้องการของคนมีอายุอย่างฉันแล้ว”
เซียวไห่หลงคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบเอ่ยขึ้น : “เวยเวย แกจะต้องรีบไปขับเบนซ์ G classที่แม่แกไปจอดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านเย่นเฉินออกมา!”
เซียวเวยเวยเอ่ยขึ้นอ่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา : “ถ้าจะไปพี่ก็ไปเอง ฉันไม่ไปหรอก”
เซียวไห่หลงรีบเอ่ยขึ้นมา : “แกขับรถคันนั้นมาจอดที่บ้านเราก่อน รอให้ฉันฟื้นฟูได้แล้ว รถคันนั้นฉันเป็นคนขับเอง...”
เซียวเวยเวยมองเขาอย่างเหยียดๆ พลางเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา : “พี่อาจจะไม่ได้ดูข่าว แพลตฟอร์มที่แม่ไลฟ์ขายของได้ออกประกาศมาแล้วว่าขอให้แม่คืนทุกอย่าง อีกทั้งเตรียมเปิดขั้นตอนทางกฎหมายด้วย หรือจะพูดได้ว่า เงินที่แม่ได้มาจากการไลฟ์ขายของจะต้องคืนกลับไปทั้งหมด รวมทั้งรถเบนท์ G classคันนั้นด้วย รถคันนั้นเป็นรถมือสองแล้ว ถึงตอนนั้นราคาที่ลดลงกับจำนวนราคาที่ซื้อจะต้องต่างกันมากอย่างแน่นอน และยังมีเงินที่แม่ใช้จ่ายอย่างตามอำเภอใจในช่วงนี้ เงินที่เธอจองซื้อโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน ในอนาคตเธอจะต้องเติมช่องโหว่เหล่านี้ได้ ต่อไปเธอคาดว่าจะกลายเป็นคนหนีหนี้แล้ว”
อิโตะ นานาโกะและพ่อ อา นั่งเครื่องบินส่วนบุคคลมากับตระกูลอิโตะ ถึงเมืองจินหลิงในช่วงสายๆ
ที่มาถึงเมืองจิงหลิงพร้อมกันนั้น ยังมีคนรับใช้ที่อิโตะ นานาโกะเลือกมาจากในบ้าน และดอกไม้ที่มีระดับที่ซื้อมากจากประเทศญี่ปุ่นในแต่ละพื้นที่
ในพื้นที่เกษตรกรรม ชาวอเมริกันจะเชี่ยวชาญในด้านการดัดแปลงพันธุกรรม ส่วนประเทศญี่ปุ่นก็จะเชี่ยวชาญด้านการผสมพันธุ์อีกทั้งญี่ปุ่นยิ่งมีความเชี่ยวชาญในด้านการจัดหมวดหมู่ระดับสูง มีเป็นจำนวนมากที่เรียกชื่อผลไม้มีเกรดสูง ล้วนแต่เป็นประเทศญี่ปุ่นที่เป็นคนเพาะเลี้ยงแอปเปิ้ลฟูจิ ถึงตอนนี้มีทั้งองุ่นพันธุ์ตารางดิพลอยด์ ส้มที่เจอได้ในฤดูใบไม้ผลิ ประเทศเกาะทางด้านนี้มีอยู่จริงๆ
ส่วนอิโตะ นานาโกก็เอาดอกไม้สดมาจากญี่ปุ่น ผลผลิตระดับสูงเป็นการบ่มเพาะที่พิถีพิถัน ไม่เพียงแค่สวยงามเท่านั้น ทั้งยังสดใหม่อีกด้วย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...