ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5280

ไม่นาน เฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นจากมณฑลซานฉินที่ชานเมืองฉางอาน มุ่งบินตรงไปยังทางทิศตะวันออกเฉียงใต้

ที่นี่กับตำแหน่งของซูจือเฟยอยู่นั้น ระยะห่างเส้นทางไม่เกินสี่สิบกว่ากิโลเมตร เฮลิคอปเตอร์บินเต็มแรงม้า เพียงแค่สิบกว่านาทีก็ถึงที่หมายแล้ว

และเวลานี้ ซูจือเฟยที่เดินอยู่ที่ซานฉิน ถึงแม้ว่าจะมีหนวดเครารุงรัง ทั้งร่างกายเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง แต่ยังแสวงหาบุญของตัวเองต่อ

ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะทรุดโทรม แต่ที่มือและตรงหัวเข่าก็มีที่ป้องกันหนาแน่นอยู่ ทุกๆสามก้าวเดิน ก็จะคุกเข่าลงไปที่พื้น หลังจากนั้นก็หมอบลงไปที่พื้นแล้วลุกขึ้นมา หลังจากลุกขึ้นมาแล้ว ก็เดินไปอีกสามก้าว คุกเข่าต่อ เป็นเช่นนี้วนเวียนไป

ตอนที่เริ่มเดินทาง ร่างกายของซูจือเฟยไม่สามารถรับการออกกำลังกายที่มีความแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อยู่แล้ว ทรมานร่างกาย ทุกวันสามสี่กิโลเมตรก็นับว่าถึงขีดสุดแล้ว หนึ่งวันสิบกิโลเมตรเทียบกับสาวกทั่วไปแล้วความเร็วนั้นช้ากว่าอยู่มาก

แต่อย่างไรก็ตามเวลาที่ผ่านไป และเส้นทางก็ยิ่งไกลมากขึ้น เขาค่อยๆปรับตัวกับจังหวะแบบนี้ได้แล้ว ทุกวันค่อยๆเดิน3-4กิโลเมตร แต่ละก้าวก็เป็นการพัฒนามาจนถึง7-8กิโลเมตรอย่างในตอนนี้

ระยะเวลาห้าเดือนกว่า เขาเดินมาเป็นพันกว่ากิโลเมตรแล้ว

เดิมทีซูจือเฟยรู้สึกว่าตอนกลางวันระหว่างทางตัวเองก้าวสามก้าวแล้วน้อมคำนับ ตอนกลางคืนนอนกลางดินกินกลางทราย เป็นคนต่างชาติที่เป็นมาตรฐานคนหนึ่ง

แต่ยิ่งเขาเดินมาไกลขึ้น ระหว่างทางเขาก็ค่อยๆพบว่า มีคนอยู่จำนวนไม่น้อยที่เหมือนกับตัวเอง ที่คุกเข่าน้อมไหว้ กับคนที่แสวงบุญทางตะวันตกเฉียงใต้

ที่ไม่เหมือนกับพวกเขาก็คือ คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนที่มีความเชื่อความศรัทธา ส่วนซูจือเฟยเป็นบุคคลที่ไม่เชื่อในพระเจ้า คนอื่นทำเรื่องนี้เพราะความศรัทธา ส่วนเขานั้นถูกเย่เฉินสั่งให้ทำ ไม่ทำเรื่องนี้ไม่ได้