ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5285

เย่เฉินถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า：“วิธีอะไร？ไหนพูดมาสิ”

อิโตะ นานาโกะพูดว่า：“ฉันว่าเราสามารถเปลี่ยนวิธีการเล่นสำหรับงานประมูลยาอายุวัฒนะใหม่ได้ เช่น จะไม่เผยแพร่สู่โลกภายนอกชั่วคราว และไม่ใช้การลงทะเบียนแบบเปิดเผย และก่อนการเปิดงานเดือนสองเดือน ผู้จัดงานจะออกโรงเอง จะส่งบัตรเชิญเป็นการส่วนตัวให้คนที่เคยร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะปีนี้ เชิญคนเหล่านี้มางานประมูลปีใหม่นี้ คนเหล่านี้ได้เห็นความมหัศจรรย์ของอายุวัฒนะเมื่อปีที่แล้วไปแล้ว ดังนั้นยาอายุวัฒนะไม่ใช่ความลับอะไรแก่พวกเขาแล้ว ดังนั้นครั้งนี้เชิญพวกเขามาอีก ก็ไม่มีการเปิดโปงแล้ว”

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นยิ้มไปพูดไปว่า：“นานาโกะ วิธีของคุณดีมาก！แม้ว่าคนเหล่านี้จะเคยเข้าร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะ แต่ส่วนใหญ่กลับมือเปล่า พวกเขาจะต้องตั้งหน้าตั้งตารอคอยงานประมูลครั้งหน้าแน่ ถึงตอนนั้น ให้พวกเขามาร่วมอีก พวกเขาไม่ปฏิเสธแน่”

อิโตะ นานาโกะพยักหน้า พูดว่า：“และก็ คนเหล่านี้รู้วิธีที่จะรวยอย่างเงียบ ๆ รู้ว่ายิ่งการแข่งขันสูง ความหวังของตัวเองก็จะยิ่งน้อยลง ดังนั้นพวกเขาจะไม่ปล่อยข่าวยาอายุวัฒนะไปทั่วอย่างแน่นอน งานประมูลจะต้องเป็นไปอย่างราบรื่นแน่”

พูดไป อิโตะ นานาโกะก็พูดอีกว่า：“ในเมื่อใช้ระบบเชิญแล้ว ถ้าเย่เฉินซังมีลูกค้ารายใหญ่ที่ต้องการเชิญ ก็แค่ตรวจสอบประวัติเขาเงียบ ๆ เพื่อยืนยันว่าเขาไม่มีอะไรร้ายแรงกับคุณ ก็สามารถส่งจดหมายเชิญให้เขาเพื่อให้เขามาร่วมงานได้แล้ว แบบนี้ก็จะได้หลีกเลี่ยงการรั่วไหลของข่าวออกไปด้วย”

“เป็นความคิดที่ดี”เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะชม และในใจก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอานโฉงชิวน้าของตัวเอง

ถ้าเอาตามวิธีของอิโตะ นานาโกะ แม้ว่าตัวเองจะรู้ว่าน้าใหญ่ใช้สถานะปลอม แต่ปีหน้าเปิดงานประมูลยาอายุวัฒนะครั้งที่สอง ตัวเองจะทำไปตามกฎ และต้องส่งจดหมายเชิญถึงอาใหญ่ ถึงเวลานั้นไม่รู้ว่าอาใหญ่จะยังปรากฏตัวที่งานประมูลยาอายุวัฒนะ

เพราะว่า ตัวเองตั้งกฎยาอายุวัฒนะไว้แล้ว ผู้ที่ประมูลชนะทั้งหมด จะต้องใช้ยาอายุวัฒนะ ณ จุดนั้น

แบบนี้ แม้ว่าอาจะได้รับเชิญให้เข้าร่วม ก็สามารถประมูลเพื่อตัวเองได้เท่านั้น จากความกตัญญูที่คนตระกูลอาน มีต่อชายชรา ถึงเวลานั้นเป็นไปได้มากที่เขาจะทิ้งโอกาสนี้

เมื่อนึกแบบนี้ เย่เฉินก็อดคิดไม่ได้ว่า ควรเปิดประตูหลังให้ตา และส่งจดหมายเชิญให้เขามาร่วมงานประมูลด้วยหรือไม่？แบบนั้น เขาต้องสามารถประมูลอายุวัฒนะได้หมดในตอนท้าย และสภาพร่างกายก็จะดีขึ้นอย่างมากแน่

แต่ แบบนี้ เขาจะต้องได้เงินจากตาของเขาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองแสนล้านดอลลาร์เชียว เย่เฉินก็รู้สึกอีกว่า แม้ว่าจะได้เงินจำนวนนี้มาแล้ว แต่ก็รับมือยากเล็กน้อย

ดังนั้นเย่เฉินก็ไม่คิดมากอีก ตัดสินใจรอปีหน้าเริ่มงานประมูลยาอายุวัฒนะจริง ๆ ค่อยพิจารณาปัญหานี้

ซูจือหยูและซูรั่วหลีสองคนพี่น้อง แอบฟังอยู่ด้านข้าง ในใจของซูจือหยูตอนนี้รู้สึกหึงหวง เธอมองออกว่า เย่เฉินมีความลำเอียงให้นานาโกะ แต่ไม่คิดว่า นานาโกะจะคิดแผนการเพื่อเย่เฉิน เห็นทั้งสองดูเข้ากันได้ดี ในใจเธอก็อิจฉาเป็นอย่างมาก

แม้ว่าในใจของซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างจะอิจฉาเล็กน้อย แต่สภาพจิตใจโดยรวมของเธอดีกว่าซูจือหยูมาก ในใจของซูจือหยู เย่เฉินไม่ได้เป็นเพียงผู้มีพระคุณ แต่ยังเป็นคนรักด้วย แต่ในใจของซูรั่วหลี นอกจากเย่เฉินจะเป็นผู้มีพระคุณแล้ว เป็นคนที่รักแล้ว ก็ยังเป็นเจ้านายของตัวเองด้วย

ที่เรียกว่า“เจ้านาย”เหตุผลหลักนั้นคือ ซูรั่วหลีตัดสินใจจงรักภักดีต่อเย่เฉินทั้งชีวิตแล้ว ดังนั้นเย่เฉินสำหรับเธอแล้ว ก็เหมือนกับจักรพรรดิโบราณ ที่เป็นเป้าหมายของความจงรักภักดีของตัวเอง