ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5286

และเนื่องจากความเข้าใจระดับนี้ เธอจึงไม่คาดหวังว่าจะมีการพัฒนาใด ๆ ระหว่างตัวเองกับเย่เฉิน

ดังคำกล่าวที่ว่า หากไม่มีความหวัง ก็ย่อมไม่มีผิดหวัง

และจากตรงนี้ เธอจึงใจกว้างกว่าซูจือหยูมาก

ตอนกลางวัน

อิโตะ นานาโกะวางเรื่องจัดดอกไม้ลง ถือโอกาสที่ทุกคนจะพักเที่ยง พูดกับเย่เฉินว่า：“เย่เฉินซัง โอโต้ซังรอต้อนรับคุณอยู่ที่ Tomson Riviera แล้ว พวกเราจะออกเดินทางตอนนี้เลยไหมคะ？”

“โอเค”เย่เฉินตกลงอย่างง่ายดาย และพูดว่า：“นั่งรถของผมละกัน”

“ค่ะ！”อิโตะ นานาโกะพยักหน้า สั่งให้สาวใช้ที่ตัวเองพามาไปพักผ่อนในโรงแรมก่อน ส่วนตัวเองถอดผ้ากันเปื้อนที่สวมตอนจัดดอกไม้ออก และเตรียมตัวไปบ้านใหม่กับเย่เฉินเพื่อไปพบกับนางาฮิโกะ อิโตะผู้เป็นพ่อ

ตอนนี้เอง เฉินจื๋อข่ายเดินมาพูดกับเย่เฉินว่า：“คุณชายครับ คุณชายซูน่าจะลงจอดที่จินหลิงอีกสี่สิบนาทีข้างหน้านี้”

ซูจือหยูที่ไม่ค่อยได้พูดได้ยินแบบนี้ จึงรีบถามว่า：“ผู้จัดการทั่วไปเฉิน พี่ชายฉันจะมาถึงแล้ว？”

“ใช่ครับ”เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าพูดว่า：“ลงเครื่องอีกสี่สิบนาทีครับ”

ซูจือหยูมองไปที่เย่เฉิน ถามอย่างคาดหวังว่า：“คุณเย่ ฉันไปรับเขาที่สนามบินได้ไหมคะ？”

“ได้อยู่แล้ว”เย่เฉินตกลงอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า：“ตอนนี้คุณไปสนามบินเถอะ รับเขาแล้วไปเจอน้าตู้ก่อน หลังเที่ยงไป ผมจะไปเยี่ยมที่บ้านน้าตู้”

ซูจือหยูได้ยินว่าเย่เฉินจะไปเยี่ยมที่บ้าน ในใจก็มีแต่ความสุขล้นออกมา พยักหน้าอย่างขอบคุณและพูดว่า：“ค่ะคุณเย่ งั้นฉันไปรับพี่ชายฉันก่อน แล้วรอคุณที่บ้านแม่ฉันนะคะ”

“โอเค”เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า：“เหล่าเฉินคุณไปจัดการมาหน่อย คุณชายซูลงจากเครื่องแล้ว พาเขาไปเจอคุณหนูซู”