ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5288

ซูจือเฟยพูดต่อไปว่า：“เมื่อก่อนพี่ทำอะไรยืนหยัดไม่ได้ บางครั้งรู้สึกว่าสูบบุหรี่ทำให้การหายใจอึดอัดมาก อยากเลิกบุหรี่แต่ยืนหยัดได้แค่ตอนเช้า บางครั้งสมองอยากไปออกกำลังกาย แต่ทำได้สองวันก็จิตใจร้อนรุ่มอยากจะถอย บางครั้งก็อยากจะสงบสติอารมณ์เรียนรู้บางสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง แต่ไม่มีอะไรที่ทนได้จริง ๆ เลยในหลายปีนี้ ……”

พูดถึงเรื่องนี้ ซูจือเฟยก็ถอนใจ พูดด้วยอารมณ์ว่า：“ครั้งนี้แสวงบุญทำให้พี่เข้าใจเหตุผลหนึ่ง ที่จริงอยากยืนหยัดต่อไปนั้นไม่ยากอะไร ที่ยากคือสองสามวันแรกที่เริ่ม แค่สองสามวันแรกที่เริ่มนั้นเรายืนหยัดต่อไป ต่อมาก็ไม่ยากแล้ว การคุกเข่าเดินทุกวัน ฟังดูอาจไม่เป็นที่ยอมรับนัก แต่หลังจากสองสามวันแรกพี่ก็ค่อย ๆ ชิน และก็เลิกบุหรี่ได้ด้วย ยืนหยัดโดยไม่ได้ว่อกแว่กทุกวัน สภาพร่างกาย สภาพจิตใจทั้งหมดก็ดีขึ้นมาก รู้สึกว่าชีวิตตัวเองเป็นธรรมชาติสุด ๆ และละเอียดลึกซึ้งอย่างไม่เคยมีมาก่อน ดังนั้นพี่จึงรู้สึกขอบคุณคุณเย่มากเสมอ ถึงพูดไปจะฟังดูปลอม แต่ก็พูดจากใจจริง เขาเปลี่ยนจิตวิญญาณของพี่ไปแล้ว”

ซูจือหยูตกตะลึง

เธอไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่า พี่ชายจอมขี้เกียจไม่เอาไหนของตัวเองนี้ หลังจากถูกทรมานมาครึ่งปี จะกลับเนื้อกลับตัวได้

ชายหนุ่มผู้ไม่เป็นงาน เย่อหยิ่งจองหองจะหายไปอย่างรวดเร็ว ถูกแทนที่ด้วย ชายหนุ่มผู้ถ่อมตนและเด็ดเดี่ยว

ทำให้หัวใจของเธอที่ยังเศร้าเล็กน้อย จู่ ๆ ก็รู้สึกโล่งใจและมีความสุขขึ้นมา！

ย่านเมืองเก่าจินหลิง

บ้านที่เย่เฉินเคยอยู่กับพ่อแม่ตอนเด็ก ๆ ตอนนี้กลายเป็นบ้านใหม่แล้ว

ตู้ไห่ชิงแม่ของสองพี่น้องตระกูลซู ใช้ความพยายามอย่างมาก ค่อย ๆ ปรับปรุงและสร้างบ้านเก่าหลังนี้ แม้ว่าทุกอย่างจะดูเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าเวลาจะถูกดึงกลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน

ในช่วงที่อาศัยอยู่ที่นี่ ตู้ไห่ชิงใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลายทุกวัน เธออ่านหนังสือ ดื่มชา ฝึกคัดลายมือในคฤหาสน์หลังเก่านี้ทุกวัน เวลาว่างก็จะดูแลดอกไม้และต้นไม้ในสวนลานบ้าน ใช้ชีวติเต็มที่ทุกวัน

ช่วงนี้ ซูจือเฟยเอาแต่แสวงบุญ ส่วนซูจือหยูมักจะเดินทางไปทำงานทั่ว ไม่ค่อยกลับมาอยู่กับเธอ แต่สำหรับตู้ไห่ชิงแล้ว ชีวิตโดดเดี่ยวแบบนี้ กลับทำให้เธอพอใจมาก

แม้ว่าเธอจะเป็นห่วงซูจือเฟยเช่นกัน แต่เธอก็รู้ว่า นี่คือการลงโทษของเย่เฉินต่อเขา เย่เฉินไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ แต่ก็รับประกันความปลอดภัยของเขาได้อย่างแน่นอน

นี่ไม่ใช่การตัดสินจากความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับเย่เฉิน แต่จากความเข้าใจของเธอที่มีต่อเย่ฉางอิงพ่อของเย่เฉิน

เย่ฉางอิง ก็เป็นคนแบบนี้ แม้ว่าจะมีลูกไม้เด็ด แต่ก็จะใช้ทั้งความเมตตาและอำนาจอย่างแน่นอน เขาจะไม่ปล่อยให้ศัตรูไป และแน่นอนว่าไม่เอาศัตรูถึงตาย จะไว้ชีวิตสำหรับศัตรูแน่นอน

ลูกชายต้องไปวัดต้าจาวเป็นทางไกล และหลีกเลี่ยงไม่ได้กับอันตรายที่ต้องกินและนอนในที่โล่ง แต่เพราะความเข้าใจที่มีต่อเย่ฉางอิง ดังนั้นเธอจึงเชื่อมั่นว่า เย่เฉินจะต้องให้ลูกชายของตัวเองกลับมามีชีวิตอย่างแน่นอน

และเธอก็เดาไม่ผิดจริง ๆ แม้ว่าตอนนั้นเย่เฉินจะให้ซูจือเฟยไปแสวงบุญที่วัดต้าจาว อย่างโหดเหี้ยมอำมหิต ไม่ถนอมน้ำใจ แต่เขาก็ยังบอกให้คนตระกูลเย่ ปกป้องเขาอย่างลับ ๆ

และมีอีกสิ่งหนึ่งที่เธอเดาถูก นั่นคือตอนที่เธอได้ยินจากลูกสาวของเธอว่า อยากขอให้เย่เฉินยอมให้พี่ชายกลับมาร่วมงานแต่งของพ่อ เธอเชื่อทันทีว่า เย่เฉินจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน