ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5289

เธอในตอนนี้ เตรียมพร้อมแล้ว เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน ชุดอุปกรณ์อาบน้ำ น้ำอุ่นหนึ่งถังและชุดอาหาร เพื่อรอรับการมาถึงของซูจือเฟยที่บ้าน

แม้ว่าในใจเธอจะสงบมาโดยตลอด แต่เมื่อได้ยินเสียงเบรกที่ด้านนอกประตู เธอก็ผลักประตูออกและวิ่งออกไปด้วยความยากที่จะปกปิดความตื่นเต้น

ด้านนอกประตู รถของซูจือหยูจอดสนิท สองพี่น้องพากันลงมา

ห่างประตูเหล็กดัดนั้น ทันทีที่ซูจือเฟยเห็นแม่ น้ำตาก็ไหลอีกครั้ง

ตู้ไห่ชิงก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงก่ำ

ซูจือเฟยเปิดประตู ก้าวเข้าไปตรงหน้าแม่ ทันใดนั้นก็คุกเข่าลง ร้องไห้ไปพูดไปว่า：“แม่……ผมผิดไปแล้ว！”

ตู้ไห่ชิงที่ยังสงสารเพราะท่าทางตกอับของลูกชาย แต่เมื่อเห็นลูกชายคุกเข่ายอมรับผิดอย่างกะทันหัน ก็ไม่ได้รู้สึกตกใจ จากนั้นจึงรีบดึงเขาขึ้นมา พูดสะอื้นว่า：“รีบลุกขึ้นมา ลูกไม่ผิด แม่ไม่เคยโทษลูกเลย ……”

สำหรับการตัดสินใจของซูจือเฟยในตอนนั้น ความคิดของตู้ไห่ชิง เหมือนกับซูจือหยูลูกสาว

ตระกูลที่ร่ำรวยกว่าพระราชวังโบราณ ซูจือเฟยไม่เคยคิดร้ายต่อแม่และน้องสาว แต่เพื่อปกป้องและอนาคต จึงต้องยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามพวกเธอ ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจ และยอมรับได้

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงตอนนี้ สมาชิกราชวงศ์ ทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยจำนวนมาก เพราะว่าด้วยเรื่องผลประโยชน์ พวกเธอจึงไม่คิดว่าเป็นเรื่องแปลก

ซูจือเฟยจึงเช็ดน้ำตา ลุกขึ้นมา เดินตามหลังแม่ และเข้าไปในคฤหาสน์เก่าที่เย่เฉินเคยอยู่เมื่อยังเด็ก

ตู้ไห่ชิงพาเขาไปที่ห้องน้ำโดยตรง ในนี้ อ่างอาบน้ำมีน้ำอยู่เต็ม ของใช้อาบน้ำและเสื้อผ้าสวยงามถูกวางไว้ข้าง ๆ อย่างเรียบร้อย

ตู้ไห่ชิงพูดกับเขาว่า：“จือเฟย แม่เตรียมเสื้อผ้าใหม่ให้ลูกแล้ว และก็ของใช้ในห้องน้ำและมีดโกนด้วย แต่ไม่ได้เตรียมของที่จะตัดผมลูกเลย แม่ว่าลูกก็ผมยาวมาก งั้นบ่ายนี้ไปหาร้านตัดผมหน่อยดีไหมล่ะ”

ซูจือเฟยส่ายหน้า พูดว่า：“ผมอยากไว้ผมยาวสามปี ตอนนี้แค่ครึ่งปีเองครับ”

“ไว้ผมสามปี？”ตู้ไห่ชิงพูดด้วยความประหลาดใจ：“เด็กผู้ชายไม่ควรไว้ผมยาวเกินไป และลูกยังมีชีวิตที่ลำบาก ไว้ผมยาวแบบนี้ดูแลยาก”