ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5290

ซูจือเฟยพูดอย่างจริงจังว่า：“แม่ครับ เมื่อต้นเดือนที่แล้ว ผมเจอสามีภรรยาคู่หนึ่งบนถนน พวกเขาเหมือนผมเลย จะไปแสวงบุญที่วัดต้าจาว แต่พวกเขาเร็วกว่าผม ดังนั้นเราเลยเดินทางไปด้วยกันสั้น ๆ แค่สองวัน ผมก็ตามพวกเขาไม่ทันแล้ว สาเหตุที่สามีภรรยาคู่นี้ไปแสวงบุญ ก็เพื่อขอพรให้ลูกชายที่เสียชีวิตด้วยโรคลูคีเมีย ชาติหน้ากลับมาเกิดใหม่อย่างดี ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป ผมได้ยินพวกเขาพูดถึงความเจ็บปวดก่อนที่ลูกชายของเขาได้รับก่อนเสียชีวิต ในใจก็รู้สึกแย่มาก ดังนั้นจึงอยากไว้ผม แล้วอีกสามปีค่อยโกนผมทิ้ง เพื่อทำวิกผมให้กับเด็กที่เสียผมไปเพราะทำคีโม และก็เพื่อเป็นการฝึกร่างกาย เพื่อให้ตัวเองช่วยเหลือผู้อื่นอย่างดีที่สุด……”

เบ้าตาของตู้ไห่ชิงเต็มไปด้วยน้ำตาทันที เธอไม่คิดจริง ๆ ว่า ลูกชายของตัวเองนี้ จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้ เธอเลี้ยงดูลูกชายคนนี้มา 20 กว่าปี เคยคิดว่าลูกชายของตัวเองอาจไม่ประสบความสำเร็จเลยตลอดชีวิต และก็เคยคิดว่าเขาอาจลงสนามในโลกธุรกิจ และประสบความสำเร็จในอาชีพการงานได้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของตัวเอง จะสามารถพูดแบบนี้ ในชีวิตนี้ได้

ซูจือหยูที่ยืนอยู่หน้าประตู เวลานี้ก็น้ำตาไหลเช่นกัน

ดังนั้น เธอเลยพูดว่า：“พี่คะ ไม่งั้นหนูบริจาคเงิน ตั้งกองทุนการกุศลในชื่อของพี่ ช่วยเหลือเด็กที่เป็นลูคีเมียโดยเฉพาะ……”

ซูจือเฟยหันมามองเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า：“จือหยู เธอทำความดีได้แน่นอนอยู่แล้ว แต่ไม่ต้องใช้ชื่อพี่ล่ะ พี่รับไม่ได้”

พูดไป เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง：“รอพี่ถึงวัดต้าจาว ไถ่บาปเสร็จสิ้นแล้ว พี่จะพยายามอย่างเต็มที่ ทำอะไรเพื่อพวกเขาเอง”

ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะถาม：“พี่ พี่ไปถึงวัดต้าจาว เกรงว่าจะต้องใช้เวลาอีกเป็นปีเลยมั้ง？”

ซูจือเฟยยิ้ม：“ถ้าผมทำได้เร็วกว่าวันก่อนทีละนิด บางทีอาจจะไปถึงภายในแปดเดือนก็ได้！”

“แปดเดือน？”