ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5290
ซูจือเฟยพูดอย่างจริงจังว่า：“แม่ครับ เมื่อต้นเดือนที่แล้ว ผมเจอสามีภรรยาคู่หนึ่งบนถนน พวกเขาเหมือนผมเลย จะไปแสวงบุญที่วัดต้าจาว แต่พวกเขาเร็วกว่าผม ดังนั้นเราเลยเดินทางไปด้วยกันสั้น ๆ แค่สองวัน ผมก็ตามพวกเขาไม่ทันแล้ว สาเหตุที่สามีภรรยาคู่นี้ไปแสวงบุญ ก็เพื่อขอพรให้ลูกชายที่เสียชีวิตด้วยโรคลูคีเมีย ชาติหน้ากลับมาเกิดใหม่อย่างดี ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป ผมได้ยินพวกเขาพูดถึงความเจ็บปวดก่อนที่ลูกชายของเขาได้รับก่อนเสียชีวิต ในใจก็รู้สึกแย่มาก ดังนั้นจึงอยากไว้ผม แล้วอีกสามปีค่อยโกนผมทิ้ง เพื่อทำวิกผมให้กับเด็กที่เสียผมไปเพราะทำคีโม และก็เพื่อเป็นการฝึกร่างกาย เพื่อให้ตัวเองช่วยเหลือผู้อื่นอย่างดีที่สุด……”
เบ้าตาของตู้ไห่ชิงเต็มไปด้วยน้ำตาทันที เธอไม่คิดจริง ๆ ว่า ลูกชายของตัวเองนี้ จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้ เธอเลี้ยงดูลูกชายคนนี้มา 20 กว่าปี เคยคิดว่าลูกชายของตัวเองอาจไม่ประสบความสำเร็จเลยตลอดชีวิต และก็เคยคิดว่าเขาอาจลงสนามในโลกธุรกิจ และประสบความสำเร็จในอาชีพการงานได้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของตัวเอง จะสามารถพูดแบบนี้ ในชีวิตนี้ได้
ซูจือหยูที่ยืนอยู่หน้าประตู เวลานี้ก็น้ำตาไหลเช่นกัน
ดังนั้น เธอเลยพูดว่า：“พี่คะ ไม่งั้นหนูบริจาคเงิน ตั้งกองทุนการกุศลในชื่อของพี่ ช่วยเหลือเด็กที่เป็นลูคีเมียโดยเฉพาะ……”
ซูจือเฟยหันมามองเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า：“จือหยู เธอทำความดีได้แน่นอนอยู่แล้ว แต่ไม่ต้องใช้ชื่อพี่ล่ะ พี่รับไม่ได้”
พูดไป เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง：“รอพี่ถึงวัดต้าจาว ไถ่บาปเสร็จสิ้นแล้ว พี่จะพยายามอย่างเต็มที่ ทำอะไรเพื่อพวกเขาเอง”
ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะถาม：“พี่ พี่ไปถึงวัดต้าจาว เกรงว่าจะต้องใช้เวลาอีกเป็นปีเลยมั้ง？”
ซูจือเฟยยิ้ม：“ถ้าผมทำได้เร็วกว่าวันก่อนทีละนิด บางทีอาจจะไปถึงภายในแปดเดือนก็ได้！”
“แปดเดือน？”
แต่เขาที่ยืนอยู่หน้าอ่างอาบน้ำ มองดูน้ำอุ่นใสข้างใน ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบเสื้อผ้าสกปรกของตัวเอง ไปที่ห้องอาบน้ำด้านข้าง
เขาวางเสื้อผ้าที่สกปรกลงบนพื้นก่อน จากนั้นจึงเปิดฝักบัว ล้างเสื้อผ้าที่สกปรก จากนั้นจึงเริ่มชำระล้างสิ่งสกปรกบนร่างกายทีละนิด
และซูจือหยูกับตู้ไห่ชิงผู้เป็นแม่ เวลานี้ก็มาถึงร้านอาหาร แม่กับลูกสาวมองหน้ากัน มองเห็นแววตาที่ซับซ้อนของกันและกัน
หลังจากเงียบสักพัก ซูจือหยูก็พูดก่อนว่า：“แม่……พี่เปลี่ยนไปมากในช่วงครึ่งปีนี้……คำพูดมากมายที่ออกมาจากปากเขา ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นเขาจริง ๆ ราวกับมีวิญญาณอื่นมาสิงร่างของเขาเสียอย่างนั้น……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...