ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 529

บทที่ 529

พอทั้งสามคนเจอคำถามของอู๋ตงไห่ หวังเจิ้งกางก็พูดขึ้นเสียงเรียบ ： “ประธานอู๋ ขอพูดตามตรง พวกเราสามคน มีคนที่จงรักภักดีอยู่แล้ว ดังนั้น ถ้าจะให้เราหันไปพึ่งตระกูลอู๋ พวกเราลำบากใจจริงๆ ......”

ฉินกางลูบจมูกตัวเอง แล้วก็พูดขึ้น： “ความคิดเห็นของประธานหวัง ก็เหมือนความคิดเห็นเราด้วย”

อู่ตงไห่หันไปมองหน้าหงห้า แล้วถามขึ้น： “คุณหงห้า แล้วคุณล่ะ？”

หงห้ายิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น ： “ผมเป็นคนแปดเปื้อน ไม่สามารถออกหน้าทำอะไรได้ แต่ว่ามีสิ่งหนึ่ง ตอนนี้ผมมีคนพึ่งพิงแล้ว และดีกับผมมาก ผมจึงไม่สามารถหันไปหาใครได้อีก”

อู๋ตงไห่ขมวดคิ้วแน่น เขาไม่นึกเลยว่า ทั้งสามคนจะยืนหยัดถึงขนาดนี้

เขานึกว่า ทั้งสามคนนั้นจงรักภักดีต่อตระกูลซ่งสุดชีวิต ในใจเขาก็ยังสงสัย ว่าตระกูลซ่งให้อะไรพวกเขา ถึงทำให้พวกเขาจงรักภักดีถึงขนาดนี้？

แต่พอหลิวกว่างได้ยินทั้งสามคนพูดแบบนั้น เขาก็ลุกขึ้น แล้วชี้หน้าด่าสามคนนั้นทันที： “พวกคุณ อย่าคิดว่ายอมไว้หน้าแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ พวกคุณคิดว่าตระกูลอู๋เป็นอะไร？ข้างนอกมีคนอยากเป็นสุนัขรับใช้ตระกูลอู๋ตั้งมาก ต่อกันยาวสองสามแถว ที่ประธานอู๋นึกถึงพวกคุณมันดีแค่ไหนแล้ว พวกคุณถือว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้าปฏิเสธแบบนี้！”

อู๋ตงไห่ยื่นมือออกไปห้าหลิวกว่างไว้ทันที ： “ทุกคนมีสิทธิของตน ผมเองก็ไม่กล้าไปบังคับ”

แล้วเขาก็พูดขึ้นอีก： “แต่ว่า ถึงไม่ยอมทำเพื่อตระกูลอู๋ แต่ถ้าให้ช่วยเหลือนิดหน่อยคงไม่เป็นไรใช่ไหม？”

หงห้าหัวเราะแล้วพูดขึ้น： “ประธานอู๋พูดได้เลย ขอแค่ไม่ละเมิดกฎ พวกเราช่วยได้แน่นอน”

อู๋ตงไห่พยักหน้า แล้วพูดขึ้น： “ครั้งนี้ที่ผมมาที่จินหลิง มีเรื่องสำคัญสองเรื่อง เรื่องแรกนั้น ตระกูลอู๋เราเกิดเรื่องขึ้น ทุกคนน่าจะรู้กันอยู่ใช่ไหม？”

ทุกคนเงียบกริบ แต่ว่าดูจากสีหน้าเคอะเขินก็พอจะเดาได้

อู๋ตงไห่เองก็รู้ดี เรื่องของลูกชายคนที่สอง เป็นเรื่องที่เสื่อมเสียวงศ์ตระกูลมาก และเป็นเรื่องที่หลายคนต่างหัวเราะเยาะตระกูลอู๋ แต่เพราะยิ่งเป็นแบบนี้ เขาก็ยิ่งต้องการจะตามตัวคนที่ทำร้ายลูกชายเขามารับโทษให้ได้