ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 530
บทที่ 530
อู๋ตงไห่พูดเสียงเรียบ： “ไม่ใช่ให้พวกคุณไปทำร้ายตระกูลซ่ง เพียงแค่ลูกชายผมไปชอบซ่งหวั่นถิง เลยอยากจะเกี่ยวดองกัน แต่ว่าดูเหมือนซ่งหวั่นถิงจะมีคนในใจแล้ว ดังนั้น เลยอยากให้ทุกคนช่วยหาคนที่ซ่งหวั่นถิงชอบคนนั้น หาเขาเจอจะตกรางวัลอย่างงามเลย！”
หวั่งเจิ้งกางหันมามองหน้ากัน
ถ้าหากบอกว่าซ่งหวั่นถิงมีคนที่ชอบแล้ว คนคนนั้น นอกจากอาจารย์เย่แล้ว จะเป็นใครไปได้.....
แต่ว่า พวกเขาไม่มีทางพูดชื่อของเย่เฉินออกแน่นอน
หลิวกว่างจึงถามขึ้นด้วยความสนใจ： “ประธานอู๋ ถ้าผมหาคนนี้เจอ หลังจากนั้นให้จัดการเลยไหม？”
อู๋ตงไห่โบกมือไปมา แล้วพูดขึ้น ： “เรื่องนี้ พวกคุณทุกคนแค่ช่วยตามหาก็พอ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพียงแค่หาตัวคนคนนี้ให้เจอ ส่วนรายละเอียดว่าจะจัดการยังไงนั้น เราตระกูลอู๋จะจัดการเอง”
คนที่นั่งบนโต๊ะอาหารต่างพากันสงสัย
ตระกูลอู๋เชิญมาในครั้งนี้ เรื่องทั้งสองเรื่องที่อยากให้ช่วยล้วนแต่เป็นเรื่องตามหาคน แถมยังมีรางวัลให้อย่างงาม ถ้าหากว่าสามารถหาเบาะแสได้ คงจะได้รางวัลหนักแน่เลย
และในจังหวะนี้อู๋ตงไห่ก็พูดขึ้น ： “พอแล้ว เรื่องที่ขอให้ทุกคนช่วยก็มีเท่านี้ พวกเราลงมือรับประทานกันเถอะ ผมขอดื่มคารวะหนึ่งแก้ว”
ทุกคนต่างยกแก้วเหล้าขึ้นมา แล้วก็ดื่มพร้อมกับอู๋ตงไห่
หลิวกว่างอยากจะพูดเอาใจอู๋ตงไห่ เลยถามขึ้น： “ประธานอู๋ ไม่ทราบว่าอาการตอนนี้ของคุณชายรองเป็นยังไงบ้าง？”
พอได้ยินเขาถามแบบนั้น ตอนแรกอู๋ตงไห่ก็เกือบจะหลุดขมวดคิ้ว
หลิวกว่างยิ้มออกมา แล้วรีบพูดขึ้น： “ก็ไม่รู้ว่าทำไม อยู่ดีๆ หมอเทวดาฉือถึงมาโผล่ที่จินหลิง แถมยังเปิดร้านยาอยู่ที่จินหลิงด้วย ชื่อว่าจี้ซื่อถัง และตอนนี้ก็ดังมาก มีคนหลายคนที่ยอมจ่ายเป็นล้านเพื่อรักษากับเขา ขนาดนั้นยังมีคนรอคิวมากมายไม่หวาดไม่ไหว！”
หลิวกว่างก็พูดต่อไปอีก： “ได้ยินว่าก่อนหน้านี้หมอซือได้รักษาคนรวยที่เป็นอัมพาตคนหนึ่ง ทุกคนต่างพากันตกตะลึง！”
“จริงเหรอ？！” อู่ตงไห่ได้ยินแบบนั้น ในใจก็เริ่มมีความหวังขึ้น！
แต่คิดไม่ถึงว่า ที่จินหลิงจะมีหมอเทวดาซือเทียนฉี！
ถ้าหากว่าไปหาเขาให้เขาช่วยละก็ งั้นอาการของลูกรองก็อาจจะรักษาได้！
---------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...