ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5302

เย่เฉินพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย: "คุณต้องคิดให้รอบคอบ ต่อไปมันจะยากยิ่งขึ้นคุณจะเข้าสู่หุบเขาพื้นที่สูง และดินแดนที่ไร้ผู้คน หรือกระทั่งปีนข้ามเขาความสูงหลายพันไมค์ ตัวคุณจะไม่ล้อมรอบด้วยเมืองที่ทันสมัยใหม่อีกต่อไปแต่จะถูกแทนที่ด้วยโลกดั้งเดิมที่แทบไม่มีการปรับแต่งใดๆ ซึ่งสภาพแวดล้อมนั้นอันตรายและล้อมรอบด้วยสัตว์ป่า และมีความเป็นไปได้สูงที่สภาพแวดล้อมของเขาสูงอาจฆ่าคุณได้"

ซูจือเฟย พยักหน้าและพูดอย่างแน่วแน่: "ฉันรู้ว่าหนทางข้างหน้าจะยากลำบากมากแต่ฉันต้องการทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ อย่าล้มเลิกกลางคัน... บอกตามตรงว่าก่อนหน้านั้นฉันไม่มีศรัทธาและความยำเกรงมาก่อน แต่ด้วยประสบการณ์ไม่กี่เดือนนี้ ในใจฉันมีความศรัทธาในตนเอง และความศรัทธานี้ไม่ใช่เรื่องศาสนาแต่เป็นความเพียรที่จะไปสู่เป้าหมาย ฉันหวังว่าตัวเองจะมีความแน่วแน่ไม่ท้อถอยและเดินบนเส้นทางแสวงบุญนี้ให้สำเร็จ ถ้าฉันยอมแพ้ตอนนี้ต่อไปคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว..."

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซูจือเฟยด้วยความชื่นชม

เขาสามารถพูดคำเหล่านี้ออกมาได้ เวลาหกเดือนที่ผ่านมาซูจือเฟยไม่ได้เสียเปล่า

ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและพูดว่า "ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้วฉันจะไม่พูดอะไรมาก หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ระหว่างทางหากรู้สึกกดดันและลำบากสามารถถอนตัวได้ตลอดเวลา ฉันจะไม่โทษคุณและไม่ห้ามคุณ”

ซูจือเฟยกุมมือแล้วพูดว่า "ครับคุณเย่ ฉันเข้าใจแล้ว!"

เย่เฉินพูดอีกครั้ง: "อย่างไรก็ตามหากคุณไม่คิดจะถอนตัวจากการเดินทางต่อจากนี้ เช่นนั้นจะไม่ให้โอกาสคุณล้มเลิกกลางคัน คุณต้องเดินไปให้สุด เมื่อคุณไปถึงวัดต้าจาวฉันจะจัดเครื่องบินไปรับ”

"ตกลง!"ซูจือเฟยพูดโดยไม่ลังเล: "คุณเย่ไม่ต้องเปนห่วง ฉันจะไปถึงวัดต้าจาวอย่างแน่นอน!"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไม่แล้ว ไว้วันหลัง "

พูดจบเขาก็ลุกเดินออกไป

ตู้ไห่ชิงพาลูกทั้งสองไปส่งเย่เฉินที่หน้าบ้าน หลังจากที่เขาขึ้นรถแล้ว เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วหันกลับมาพูดกับซูจือเฟยว่า "จือเฟย ดูเหมือนว่าลูกจะผ่านการทดสอบของเย่เฉินแล้ว!"