ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5303
“บททดสอบ?” ซูจือเฟยมองแม่ด้วยความสงสัยแล้วถามว่า“แม่หมายความว่าอย่างไร”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจัง: "จุดประสงค์หลักที่ เย่เฉิน มาที่นี่ในวันนี้คือเพื่อถามคำถามนั้นกับลูก เพื่อดูว่าลูกจะใช้โอกาสนี้เพื่อถอนตัวจากการแสวงบุญหรือไม่"
ซูจือเฟย ถามแม่: "แล้วคุณเย่คิดจะทดสอบอะไรผม? ทดสอบว่าผมจริงใจหรือไม่？"
"ประมาณนั้น!" ตู้ไห่ชิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วอธิบาย: "ลักษณะนิสัยของเย่เฉินคล้ายกับพ่อของเขามาก แม้ว่าแม่จะไม่รู้จักเย่เฉินดี แต่แม่รู้จักเย่ฉางอิงเย่ ซึ่งเขาแตกต่างจากผู้นำส่วนใหญ่ เงื่อนไขการเลือกคนของเขาไม่ได้ดูที่ความสามารถหรือภูมิหลังแต่ดูที่คุณธรรม”
หลังจากเงียบไปสักพักตู้ไห่ชิงกล่าวต่อ: "ในสายตาของเขา ไม่ว่าคนๆหนึ่งจะมีความสามารถมากเพียงใด แต่หากคนๆ นั้นไม่มีคุณธรรม เขาจะไม่เข้าใกล้และยิ่งไม่มีทางเอาเข้าไปในกิจการของเขา"
“แต่ตอนนี้หลายคนไม่สนใจเรื่องนี้ จุดเริ่มต้นของเจ้านายหลายคนไม่ได้มีเจตนาดี พวกเขาเพียงต้องการบีบเอาความสามารถและคุณค่าของอีกฝ่ายหนึ่งออกมาแล้วทิ้งมันไปตามต้องการ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเลือกใช้คนจึงมองที่ความสามารถเป็นอันดับแรกไม่ใช่ดูเรื่องคุณธรรม แต่คนเหล่านี้ก็เหมือนดาบสองคมแม้จะสร้างมูลค่าได้ในช่วงเวลาสั้นๆ คนสองคนที่มีเจตนาร้ายและต้องการเอาชนะ จะสร้างชัยชนะร่วมกันได้อย่างไร? ดังนั้นในระยะยาวสถานการณ์แบบนี้จะต้องสร้างผลเสียมากกว่าผลดี และด้วยเหตุนี้เงื่อนไขแรกของเย่ฉางอิงในการเลือกคนจึงต้องผ่านด่านทดสอบคุณธรรม "
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ตู้ไห่ชิงพูดต่อ: "เย่เฉิน ต้องมีเจตนาบางอย่างที่ให้เหออิงซิ่วสั่งกักบริเวณพ่อพวกแก แค่ซูโสว่เต้าคิดได้และบรรลุตามมาตรฐานบททดสอบของเย่เฉิน เย่เฉินก็จะให้อิสระแก่เขา ไม่เชื่อพวกแกก็รอดู หลังจากเสร็จสิ้นงานแต่งในวันที่8เขาจะได้อิสรภาพกลับคืนมา”
ซูจือเฟยเงียบไปครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็พูดเสียงดัง: "แม่ ผมเข้าใจความหมายของคุณเย่แล้ว... เขาต้องการให้ผมแบ่งเบาภาระให้จือหยูอย่างสบายใจและปราศจากสิ่งรบกวน แต่ก่อนอื่นคือเขาต้องรู้สึกว่าได้ว่าประพฤติกรรมของผมดีขึ้นกว่าก่อนแล้ว ถ้าผมยังคงเป็นคนเดิมที่สามารถแปรพักตร์ได้อยู่ตลอดเพื่อผลประโยชน์ เขาจะไม่ให้ผมเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของตระกูลซูอย่างแน่นอน”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้าแล้วพูดว่า: "ถูกต้อง ตามนั้น ฉะนั้นลูกห้ามมีความคิดอื่นใดหากลูกทำให้เขาผิดหวังอีกครั้ง เขาอาจไม่ให้โอกาสลูกอีก"
ซูจือเฟยพูดโดยไม่ลังเล: "แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกไม่ใช่คนเดิมที่ต้องการสืบทอดตระกูลซูแล้ว แสวงบุญในช่วงเวลานี้ทำให้ผมเข้าใจว่าชีวิตนี้ไม่ควรทำให้ญาติพี่น้องผิดหวัง ในอนาคตหากมีส่วนไหนที่จือหยูต้องการผมจะทำให้ดีที่สุด ถ้าเธอไม่ต้องการผมผมก็จะไม่ต่อสู้เพื่อแย่งทรัพย์สินของตระกูลซู แค่เงินในบัญชีของผมก็มากพอที่ผมจะใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลไปตลอดชีวิต”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...