ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5304

เมื่อเห็นว่าซูจือเฟยพูดคำเหล่านี้จากก้นบึ้งของหัวใจ ตู้ไห่ชิงก็พยักหน้าด้วยความโล่งใจแล้วพูดกับซูจือหยู: "จือหยูในฐานะหัวหน้าตระกูลซู แม้ว่าเย่เฉินจะอนุญาตให้พี่ชายของหนูกลับไปซูซื่อกรุ๊ปในอนาคต จะให้กลับไปหรือไม่มันก็มันขึ้นอยู่กับหนู เรื่องนี้หนูสามารถพิจารณาด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ แม่จะไม่เข้าไปยุ่งแต่แม่ขอหนูเรื่องเดียว”

ซูจือหยูรีบพูดว่า: "แม่ว่ามาเลย!"

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจัง: "ในธุรกิจของครอบครัวเป็นเรื่องปกที่จะให้คนในครอบครัวดำรงตำแหน่งสำคัญ แต่ลูกต้องมีความเที่ยงธรรมและเป็นกลาง อย่าดูแลเขาเป็นพิเศษเพียงเพราะเขาเป็นพี่ชายแท้ของลูก ถ้าทำได้ก็ให้ถ้าทำไม่ได้ก็ลงจากตำแหน่ง อย่าให้คนอื่นรู้สึกว่าเขาทำได้เพราะลูกบอกว่าได้ทั้งที่จริงเขาทำไม่ได้เลย”

ซูจือหยูพยักหน้าอย่างแรง: "แม่ไม่ต้องกังวล หนูจะจำไว้!"

...

บ่ายสามโมง

เที่ยวบินสู่เกาะฮ่องกางออกเดินทางจากสนามบินจินหลิง

หลิวม่านฉงซึ่งเต็มไปด้วยความคิดกำลังนั่งอยู่บนเครื่องบิน มองจินหลินจากหน้าต่างที่ห่างออกไปเรื่อยๆ และอดคิดถึงเรื่องราวต่างที่รู้จักเย่เฉินในเกาะฮ่องกาง

วันนี้บังเอิญเห็นเย่เฉินกับนานาโกะเดินเล่นด้วยกัน แม้ว่ามันทำให้เธอรู้สึกด้อยค่าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ส่งผลต่อความรักอันลึกซึ้งที่เธอมีต่อเย่เฉินได้เลย

ตอนนี้เธอคิดแต่ว่าเวลาในอนาคตจะผ่านไปเร็วๆ เธอแทบรอวันที่มหาลัยจินหลิงจะเปิดเทอมไม่ไหวแล้ว เธอตัดสินใจแล้วว่าจะโทรหาเย่เฉินหลังเปิดเรียน บอกเขาว่าเธอมาทำธุระที่มหาวิทยาลัยจินหลิงแล้วนัดเจอเขา เจอเขาแล้วค่อยบอกเรื่องที่เธอมาทำงานที่มหาลัยจินหลิง

หลิวม่านฉงได้เตรียมใจไว้สำหรับเรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้น แม้ว่าเย่เฉินจะไม่มีดีใจหรือกระทั่งขอให้เธอไปจากจินหลิงเธอก็ไม่สนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้สัมผัสกับชีวิตในโลกนี้ เมื่อเจอคนที่ชอบเธออยากจะอยู่ใกล้เขา แม้ว่าใครจะเตือนก็ไม่ฟัง