ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5305

แต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าแขนที่ขาดของเหออิงซิ่วได้งอกใหม่แล้ว ด้วยการสร้างจากยาก่อใหม่

หลังจากลงจอดเครื่องบินก็เคลื่อนมายังที่จอด ตอนนี้ซูโสว่เต้าและเหออิงซิ่วรออยู่ที่สนามบินเป็นเวลานาน

อย่างไรเสียคุณท่านก็เดินทางมาแต่ไกลทั้งสองคนจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ดังนั้นพวกเขาจึงมาที่สนามบินก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อรับคุณท่าน

เมื่อเครื่องบินค่อยๆเคลื่อนเข้าไปยังที่จอด มือของเหออิงซิ่วก็สั่นเล็กน้อย เพราะว่าเธอไม่แน่ใจว่าคุณท่านซูซึ่งมีอารมณ์รุนแรงและสายตาสูงส่งจะพอใจว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเธอหรือไม่

หากเขาไม่พอใจเธอแล้วชี้หน้าด่าว่าไม่เหมาะสมกับลูกชายของเขา เธอจะทำอย่างไรดี

ซูโสว่เต้าสังเกตเห็นความกังวลใจของเหออิงซิ่วดังนั้นเขาจึงกระซิบข้างหูของเธอว่า: "ไม่ต้องกังวล ตอนผมโทรคุยเรื่องนี้กับพ่อ พ่อไม่ได้แสดงความไม่พอใจใดๆ"

เหออิงซิ่วพูดอย่างกระวนกระวาย: "ฉันรู้นิสัยของคุณท่าน ไม่แสดงอารมณ์ผ่านสีหน้า แต่เขาชอบจู่โจมกะทันหัน ดังนั้นฉันกลัวว่าท่านจะเก็บความโกรธไว้ใจ..."

“ไม่” ซูโสว่เต้ายิ้มและปลอบโยน: “พ่อไม่ใช่คนเดิมที่บ้าอำนาจอีกต่อไป ตอนนี้พ่อสนใจแต่เรื่องเลี้ยงม้า เมื่อผมบอกว่าเราจะแต่งงานกันและเชิญมาร่วมงาน ปฏิกิริยาแรกของพ่อคือวางแผนเรื่องเวลาก่อน ได้ยินว่ากันว่าพ่อซื้อฟาร์มเพาะพันธุ์ม้า โดยมีแม่ม้าสองสามตัวกำลังจะออกลูกและพ่อไม่อยากพลาดเวลาที่มันออกลูก"

เหออิงซิ่วจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่หากไม่ได้รับการยอมรับต่อหน้าคุณท่านเธอก็ยังไม่มั่นใจ

ขณะนี้สิ้นสุดทางเดินแล้วและประตูห้องโดยสารก็เปิดออก และซูเฉิงเฟิงซึ่งสวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงตัวใหญ่ก้าวออกจากเครื่องบิน

เหออิงซิ่วไม่คิดว่าตอนนี้คุณท่านจะเป็นกันเองขนาดนี้ ทันใดนั้นเธอจึงผ่อนคลายลงมาก

ซูโสว่เต้ารู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง ชี้ไปยังรถโรลส์รอยซ์ที่อยู่ข้างหลังแล้วพูดกับพ่อว่า "พ่อ เราไปที่โรงแรมก่อน"

"ได้" ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย ส่วนเหออิงซิ่วที่อยู่ข้างๆได้ไปเปิดประตูรถให้เขาก่อน ทำท่าทางเชิญและพูดด้วยความเคารพ: "ลุงซู เชิญค่ะ!"

ซู่เฉิงเฟิงตอบรับและขณะที่กำลังจะขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าเหออิงซิ่วทำท่านเชิญด้วยมือทั้งสอง เขาชี้ไปที่มือขวาของเหออิงซิ่วด้วยความประหลาดใจแล้วตะกุกตะกักว่า: "อิงซิ่ว...มือ ..มือ...มือขวาของเธอเกิดอะไรขึ้น..."